Kader beni, iki Alman devletinin tam sınırları üzerinde bir kasabada, Braunau am Inn'de
Partisi" ismi Marksistleri pek fazla tahrik
Download 2,6 Mb. Pdf ko'rish
|
Kavgam - Adolf Hitler ( PDFDrive )
|
Partisi" ismi Marksistleri pek fazla tahrik ediyordu. Bu duruma göre, zafer sarhoşluğunu henüz geçirmiş olan Marksist elebaşılarla bir patırtının çıkacağını tahmin etmek, yanlış bir hareket olamazdı. Topluluğumuz mağlup olmak korkusuyla böyle bir kavgaya atılmaktan çekiniyordu, ilk
büyük toplantının hiçe yöneldiği olduğu ve belki de hareketin ebediyen yok edildiği sanılıyordu. Kavgadan kaçınmamak, bilakis onun üstüne gitmek ve şiddete karşı korunmayı sağlayacak teçhizatı hazırlamak için yapılan faaliyet beni nazik bir durumda bıraktı. Şiddet yolu ile etrafa dehşet saçmak usulü, fikir ile değil, karşı terör hareketi ile önlenebilir. Bu bakımdan bizim ilk toplantımızın başarısı benim
duygularımı doğruluyordu. Bundan cesaret alınarak oldukça önemli ikinci bir toplantı tertip edildi. Bu toplantı 1919 yılının Ekim ayında Eberlbraülkeller'de yapıldı. Konu, Brest-Litovsk ile Versay Anlaşmaları idi. Toplantıda 4 hatip söz aldı. Ben bir saate yakın konuştum. Kazandığım başarı ilk seferkinden daha büyük oldu. Dinleyenlerin sayısı 130'u
aşmıştı. Toplantıyı karıştırmak için çıkarılan gürültü arkadaşlarım tarafından bir an içinde bastırıldı. Kargaşalık çıkarmak isteyenler kaçtılar, dayak yiyerek merdivenlerden atıldılar. 15 gün sonra aynı salonda 170 kişiden fazla bir dinleyici kitlesi önünde yaptığım konuşma yine başarılı oldu. Artık ben başka bir salon arıyordum. Nihayet şehrin bir ucu olan Dachau sokağında "Reich Allemand" da bir salon bulduk. Bu yeni binadaki ilk toplantımız bundan önceki toplantıdan daha az dinleyici topladı. Salonda 140 kişi vardı. Komisyonda ümit tekrar azalmaya başladı. Kötümser olanlar dinleyici sayısının azalmasının toplantılarımızın pek sık tekrarlanması neticesi olduğunu ileri sürdüler. Bu konuyu bir hayli tartıştık. Ben 700 bin nüfuslu bir şehirde 15 günde bir toplantı değil, haftada 10 toplantı yapmanın imkan dahilinde olduğunu söylüyordum. Geçici başarısızlıklardan dolayı üzülmemek gerekirdi. Çünkü doğru yolda idik. Er geç sebatımız bizi zafere götürecekti. Esasen bütün o 1919-1920 kışı yeni hareketin ve şiddetin zafere ulaşacağına dair daha fazla güven aşılamak için girişilmiş tek bir kavga ile geçti, özgüvenin inanç gibi dağları devirmeye kabiliyetli bir
taassup haline
dönmesine çalışıyorduk. Aynı salonda yapılan ikinci toplantıda dinleyici sayısı 200'ü aştı. Ayrıca başarı da büyük oldu. Derhal yeni bir toplantının hazırlıklarına giriştim. On beş gün sonra tertiplenen toplantıyı 270 kişinin üstünde bir dinleyici kitlesi takip etti. On beş gün sonra taraftarlarımızı ve yeni hareketin dostlarını yedinci defa toplantıya çağırırken aynı bina 400'den fazla bir dinleyici kalabalığını kabul etmek durumunda kalıyordu. Bu sıralarda yeni hareketin dahili esaslarını tespit
için yaptığımız teşebbüs küçük
topluluğumuzda büyük münakaşalara sebep oluyordu. Bugünlerde başlayıp daha sonra da devam ettiği gibi hareketimize bir "parti" denilmesi eleştiriliyordu. Ben eleştirenlerin bu hareketlerini, kabiliyetsiz ve dar düşünceli oluşlarının delili saydım. Bunlar şekle bağlı kalan ve bir harekete şatafatlı bir ad takarak değer
kazandırmaya çalışan
kimselerdi. Maalesef atalarımızın dil hazinesi de bu şatafat meraklılarına gayet iyi cevap verebilecek
durumda idi. O zamanlar fikirlerim henüz kabul ettirmemiş olan her hareketin, başka bir ad almakta ısrar etse dahi, parti olduklarını anlatmak çok zordu. Bir kimse, uygulandığında zamanın insanlarına faydalı olacağına inandığı cesur bir fikri somut şekilde gerçekleştirmek isterse, önce o kimse fikirlerine yardımcı olacak taraftarlar aramak zorundadır. Onun bu
kuvvetlerine parçalanmasına son vermek ise, bu fikre katılacak ve aynı isteği besleyecek kimselerin hepsi, gayeye ulaşana kadar aynı partiden olacaklardır. Kelimeler üzerine münakaşa etmek ve yüz buruşturmaktan zevk alma arzusu somut basanları akıl ve hikmetleri ile ters orantılı olan bu perukah nazariyecilerden bazılarını, bir
dengini değiştirme isteğini beslemeye itebilir. Bunu yaparlarken de bütün genç hareketlerin sahip oldukları parti niteliğini değiştirme hülyasına düşerler. Oysa halka zarar verecek bir şey varsa, o da eski saf Cermen ifadeleri ile meydana gelmiş bu değişmeler ve alt üst olmalardır. Çünkü bunlar yeni zamana uymazlar ve bir şeyi açıkça temsil etmezler, insanı yalnız bir hareketin önemi hakkında taşıdığı isme bakarak hüküm vermeye sevk ederler. Bu
gerçek bir
rezalettir. Fakat
günümüzde bu rezalet çok işlenebilir. Sonraları yaptığım gibi o zamanlar da, eserleri daima sıfıra eşit olan ve gurur ve azametleri her türlü ölçüyü aşan bu "seyyar Alman halkçı sosyalistlere" karşı halkı ikaz etmiştim. Genç hareketimiz, tek meziyetleri 30-40 yıldan beri aynı fikir
uğrunda mücadele ettiklerini söylemekten ibaret olan birtakım kimseleri de arasına almaması gerekiyordu. Bu kimse, fikir dediği şey uğrunda 30-40 yıl mücadele eder de herhangi bir başarı sağlayamazsa ve aynı zamanda rakibini yenemezse, bu 30-40 senelik sonuç vermeyen uğraşması kendinin kabiliyetsiz olduğunun en açık delilidir, işin en tehlikeli tarafı bu tip kimselerin partiye sadece üye sıfatı ile girmek istemeleri değildir. Aynı zamanda liderler arasına kabul edilmelerini isterler. Kanaatlerine göre onların eski çalışmalarına layık yegane mevki budur. Bu herifler, burada da yine eski çalışmalarına devam etmek isterler, işte genç bir hareket bu heriflerin ellerine teslim
edilirse felaket olur. İş adamları için de durum aynıdır. Kırk yılda büyük bir ticarethaneyi başarıya götürememiş bir kimse yeni bir iş kurmaktan acizdir. Büyük bir fikirden gelen ve onu berbat eden ırkçı bir kimse de böyledir. O yeni bir genç hareketi yönetmek durumunda değildir. Esasen bu tip kimseler yeni hareketin bir parçasını teşkil etmek, o harekete hizmette bulunmak ve yeni fikrin prensipleri içinde çalışiçin gelmezler. Çok zaman, kendi
fikirlerini, yeni
hareketin piağladığı olanaklar sayesinde uygulayarak insanlığın başına bir kere l'daha bela kesilmek üzere gelirler. Bu fikirlerin ne olduğunu açıkla- bir hayli güç meseledir. Bu adamların göze çarpan nitelikleri, j *ski Cermen kahramanlarını, tarihten önceki devrenin karanlıkları-ve taş baltalarını, kalkanlarını hülya
etmeleridir. Halbuki bunlar, ] akla gelebilecek korkakların en kötüleridirler. Çünkü eski Alman si- ! lahlarından kopya edilmiş tahta kılıçları her yöne sallayanlar ve boş kafalarını bir ayı postu ile sarıp üstüne de boğa boynuzları takanlar, çimdi ise yalnız düşünce gücünün silahları ile saldırıya
geçiyorlar ve
komünistlerin küçücük
bir posasının ucu görünür görünmez he-: Itıencecik savuşuveriyorlar. Gelecek nesil hiç şüphe yok ki bu heriflere kahramanlıklarından (!) dolayı bir destan yazmayacaktır. Bunları gayet iyi tanıyıp öğrendiğim için adi komedyaları bende derin 1, bir nefret uyandırır. Onların halk üzerindeki tesir şekilleri pek gü-rlünç ve adidir. Yahudi bu ırkçı komedyenlere hiç dokunmamakta ı ve hatta bunları, gelecekteki Alman Devletinin ileri gelenlerine ter-| Cih etmekte pek haklıdır. Bu adamlar o büyük iktidarsızlıklarına rağmen, durumu herkesten çok daha iyi bildiklerini anladıklarını iddia
ederler. Namusluca hareket eden ve sadece geçmişteki kahramanlıklarını alkışlamamızın kendilerine bir fayda vermeyeceğim ve kendi davranışlarının da gelecek nesillere şerefli hatıralar bırakması gerektiğini bilen kimseler için, bu adamlar bir yaradır. Kendi
aptallıkları ve
kabiliyet- sizliklerinin tesiri ile hareket eden bu adamlarla, belirli bazı sebepler dolayısıyla aynı şekilde davranan kimseleri ayırt etmek pek zordur. Ben şahsen, eski Alman modasına göre o
sözde dini
reformcuların milletimizin kalkınmasını isteyen kuvvetler tarafından teşvik edilmedikleri kanaatinde idim. Gerçekten onların bütün faaliyetleri, halkı, Yahudi dediğimiz o müşterek düşmana karşı, müşterek mücadeleden saptırmayı hedef alıyordu. Bunlar milleti bu müşterek mücadeleye yöneltecekleri yerde, birtakım dini
kavgaların ortasına atıp bırakıyorlardı, işte bundan dolayı hareketin emir ve iradesi mutlak bir otorite kullanan merkezi bir kuvvete verilmelidir. Ancak bu şekilde hareket edilirse bu zarar verici heriflerin faaliyetlerine bir set
çekilebilir. Bu
adamlar, birliği
ve idaresindeki kesin disiplini ile temayüz eden bir hareketin en azgın düşmanıdırlar, işte genç hareketimizin o günlerde belirli bir programa dayanarak "ırkçı" tabirini kullanması boşuna değildi. Gerçi "ırkçı"
tabiri ifade
ettiği mefhumun müphemliği dolayısıyla bir harekete program teşkil edemez ve böyle bir partiye girmek için emin bir ölçü olamazdı. Bu mefhumu uygulamada tayin ve tarif etmek zordur. Aynı zamanda bu mefhum, çeşitli tefsirlere de müsaittir. Bu tefsirler ne kadar çok
ve birbirinden farklı olursa, o hareketi kabul etmemek ihtimali de o kadar artar. Siyasette çeşitli yönlere yayılmış ve tarifi müphem kalmış bir fikrin kabulü, mücadele ve tartışma sırasında her türlü dayanışmayı ortadan kaldırır. Keza, herkes kendi inancını ve iradesinin yönünü tayin etme işini, kendi belirlerse birlik kalmaz. Bugün bir sürü herifin şapkaları üzerinde "ırkçı" kelimesini taşıdıklarını ve bu kelimenin ifade ettiği manadan çok uzak ve yanlış bir düşüncenin içinde olduklarını görmek ve bilmek çok utanılacak bir haldir. Bavyera'da tanınmış bir profesör, bir mücahit, fikirleri ilgi uyandıran bir kimse, Berlin'in aleyhinde fikri mücadelelere girişmiş bir adam, "ırkçı" mefhumunu, "monarşi" mefhumu ile bir tutmaktadır, işte bu bilgine has zihin, bir şeyi unutmuştur. Bu da geçmişteki Alman monarşilerinin hangi özel hallerde modern "ırkçı" düşünce ile aynı olduklarını açıklanmamaktadır. Bu kimsenin bir iş yapamayacağı ortadadır. Çünkü
monarşi anayasalardan çok daha az ırkçıdır. Eğer başka türlü olsalardı, monarşiler hiçbir zaman ortadan kaybolmazlardı veya aksine olarak ortada bulunmaları ile ırkçı düşüncenin yanlış bir fikir olduğunu ispat ederlerdi. Nedense herkes ırkçılık konusunda aklına estiği gibi konuşuyor. Fakat ne var ki böylesine çok açıklamalar mücadele eden bir siyasi hareket için başlangıç noktası olarak kabul edilemez. Yirminci yüzyılın müjdecileri olan bazı Jean Baptistelerin gözle
görülen, elle
tutulan cahilliklerinden bahsetmeyeceğim. Bu kimselerin ırkçılığı bilmedikleri gibi halkın hissiyatından da haberleri yoktur. Bunun böyle olduğu komünistlerin bunları kolayca ait etmelerinden bellidir. Komünistler, bunların gevezeliklerine göz yumarak, kendileri ile eğlenmektedir. Dünya üzerinde düşmanlarına, kendisine karşı kin besletmeğe başarılı olamayan bir kimse, kanaatimce arzu edilecek biri değildir. Bu gibi kimselerin arkadaşları genç hareketimiz için yalnız komşu olmakla kalmaz, hareketimize zararlı da olur. Parti kelimesinin bile o "ırkçı" hayalperestler sürüsünü korkutacağını ve bizden uzaklaştıracağını ümit ediyorduk. Bundan dolayı
"Parti" adım aldık. NASYONAL SOSYALiST ALMAN iŞÇi PARTİSİ adında karar kılmamızı i- cap ettiren sebep buydu. Bu ilk adım eski devirlerin hayalperestlerini, ırkçı fikirleri kanun durumuna getirenleri bizden derhal uzaklaştırdı ve aydın oluşlarını, sarsak vücutları önünde
birer kalkan
gibi kullananlardan kurtardı. Bu sonrakiler bize şiddetle hücum ettiler. Fakat bu gibi kazlardan bekleneceği gibi yalnız kalemleri ile hücuma geçtiler. Bize cebir ve şiddet gösterenlere karşı kendimizi cebir ve şiddetle korumamız, bunların hiç hoşlarına gitmiyordu. Bizi sopa ve topuza karşı sıkı bir bağlılıkla suçladıkları gibi, aynı zamanda maneviyattan yoksun
olmakla da
itham ediyorlardı. Bir toplantıda bir "Memosthene"in, avaz avaz bağırarak ve yumruklarını kullanarak konuşmasına fırsat vermeyen elli kadar budala tarafından susturulması, bu şarlatan heriflere hiç ama hiç tesir yapmazdı. Anadan doğma korkaklıkları, onları hiçbir vakit böyle bir tehlike ile karşı karşıya getirmezdi. Çünkü onlar gürültü, patırdı ve boğuşmalar içinde değil, "Kabine"nin sessizliği içinde çalışırlar. Bugün bile genç hareketimizi, sessizlik içinde çalışanlar adını verebileceğimiz kimselerin kuracakları tuzaklara karşı dikkatli, olmaya ne kadar davet etsem azdır. Bu herifler sadece korkak değil, aynı zamanda aciz ve bir işe yaramayan kimselerdir. Bir şey bilen ve bir tehlikeyi sezmeye yardım etmek olanağım gözleri ile gören bir kimse, bu işi sessizlik içinde yapmak zorunda değildir. Böyle bir kimsenin görevi, kötü olanı ortadan kaldırmak için mücadelenin içine açıkça atlamaktır. Böyle hareket etmezse görevini yapmamış olur ve daha doğrusu pek acınacak şekilde zayıf olduğu anlaşılır. Bu sessiz çalışanların çoğu, bir şeyler biliyormuş gibi davranırlar. Halbuki, ne bildiklerini ise Allah bilir! Aciz oldukları halde bir takım oyunlarla dünyanın gözünü boyamaya kalkarlar. Tembel oldukları halde "ses siz çalışmaları" sırasında büyük bir enerji sarf ediyorlarmış izlenimini uyandırmaya çalışırlar. Sözün kısası, bunlar başkalarının namuslu çalışmalarına tahammül edemeyen sihirbaz ve siyasi elebaşılardır. Bu ırkçı yarasalardan biri sessiz çalışan bir herifin değerini göklere çıkardığı zaman, sessiz
çalışmanın verimsiz olduğu, başkalarının çalışmalarının ürünlerini çaldığı, evet evet çaldığı bir değil bin defa iddia edilebilir. Buna tembelliklerini, aydınlıktan korktuklarını, namuslu
çalışmaları gururlu
tenkitleri ile
ezdiklerini, kendilerini dev aynasında görmelerini de eklerseniz, gerçekte bu heriflerin milletimizin can düşmanı Yahudi ile suç ortağı olduklarını anlarsınız. Bir meyhane masası başında, etrafı düşmanları ile sarılı olmasına rağmen kendi görüşünü fertçe ve açıkça savunan kimse, bu sinsi, yalancı ve dalavereci heriflerin bin tanesinden daha fazla iş yapıyor demektir. Çünkü bu cesur davranış ile bir veya iki kişiyi yeni harekete çekebilir. Halbuki gizli çalışmalarını öven, sonra hor görülen bir isimsizliğin perdesi altında saklanan bu şartla tanlar, bu korkak herifler milletimizin kalkınması konusunda hiçbir işe yaramazlar. Onlar gerçek bir eşekarısıdırlar. 1920 yılı başında, büyük bir toplantı yapmaya teşebbüs ettim. Bu hareketim bazı tartışmalara sebep oldu. Partiyi yönetenlerden bir kısmı bunu pek
vakitsiz buluyorlar, sonuçtan şüphe
ediyorlardı. Kızıl basın bizimle meşgul olmaya başlamıştı. Onun kinini
tahrik etmeyi
başardığımızdan dolayı, sevinç duyuyorduk. Başka toplantılarda da onların muhalifleri sıfatı ile gösteri yapmaya başlamıştık. Pek tabii olarak böyle bir teşebbüste bulunanlarımız derhal susturulmuşlardı. Buna rağmen başarı vardı. Artık bizi tanımaya başlamışlardı. Bizi daha fazla tanıdıkça, aleyhimizde nefret ve hiddet dalgası kabanyordu. Bu bakımdan ilk büyük toplantımızda, kızıl taraftaki dostlarımızın büyük çapta bir ziyaretlerini bekleyebilirdik. Gerçi ben de yok edilmek tehlikesi ile karşı karşıya olduğumuzu fark ediyordum. Fakat ne var ki bu kavgaya girişmek gerekti. Esasen bu günlerde olmazsa, birkaç ay sonra muhakkak böyle bir şey meydana gelecekti, ilk günden itibaren yerimizi körü körüne bir güven ile, amansız bir mücadele ile koruyup, hareketimizin sonsuza kadar devamım sağlamak bize bağlı bir işti. Ben kızıl partinin zihniyetini çok iyi bildiğim için, büyük bir karşı koymanın yapacağı ilk etkinin dikkatleri bizim üzerimize çekmekle kalmayıp, harekete taraftar sağlayacağına da emin bulunuyordum. Bu en önemli husustu. Bundan dolayı bu karşı koyma işine iyice azmetmek gerekirdi. O zamanlar partinin ilk lideri bulunan M. Harrer toplantı gününün tespiti konusunda, benim fikrimi kabul edemiyordu. Bundan dolayı namuslu ve mert bir kimse olarak davrandı ve hareketin yönetiminden çekildi. M. Harrer'in yerine
M. Antoine
Drexler geçti.
Ben propaganda teşkilatının başında kalmıştım. Artık bu toplantı işi ile gayet güzel meşgul oluyordum. Henüz kimsenin bilmediği hareketimizin halka açık ilk büyük toplantısının günü 24 Şubat 1920 olarak kararlaştırıldı. Hazırlıkları bizzat ben yönetiyordum. Bu hazırlık safhası pek kısa sürdü. Her şey bir şimşek hızı ile alınan kararlara göre tertiplendi. Toplantının duyurulması, duvar ilanları ve daha önce propagandadan bahsederken geniş bir şekilde anlattığım gibi hazırlanan broşürlerle yapılması gerekiyordu. Bu propaganda biçiminin en önemli nitelikleri şunlardı: Büyük bir topluluk üzerinde etki yapmak, propagandayı belirli birkaç nokta üzerine yoğunlaştırarak devamlı bu konuları tekrarlamak, kısa ve öz bir metin hazırlamak ve fikri yaymak için büyük bir inat gösterip, sonucu beklemekte sabırlı olmak. Renk olarak kırmızıyı seçtik. Bu renk, rakiplerimizi tahrik edecek ve onları kızdırıp galeyana zorlayacak, böylece bizi onlara tanıtacaktı, ister istemez, bizi akıllarından çıkaramayacaklardı. Sonuç, Bavyera'da da Marksistlerle, diğer parti arasında siyasi bir beraberlik bulunduğunu açıkça ortaya koydu. Bu husus, hükümette bulunan Bavyera Halk Partisi'nin, duvar ilanlarımızın kızıl işçiler üzerinde yaptığı tesiri önceleri hafifletmek ve daha sonra da tamamen önlemek için gösterdiği gayretten anlaşıldı. Polis bizim propagandamıza karşı çıkmak için bir sebep bulamadığından, duvar ilanlarımıza itiraz etti. Bir kenarda duran kızıl arkadaşlarına hoş görünmek için, güya Alman Halk Partisi'nin yardım ve tahriki ile ilanlarımızın duvarlara yapıştırılmasını
yasakladı. Halbuki bu ilanlar uluslararasıcı-lık içinde yollarını şaşırmış olan yüz binlerce işçiyi tekrar Alman milletine iade edecekti. Bu ilanlar irademizin doğruluğunu ve niyet-lerimizdeki dürüstlüğü gelecek nesillere gösterecekti. Milli denilen otoritelerin, kendilerine bir engel teşkil eden milli bir hareketi ve sonunda milletimizin büyük
bir topluluğunu tekrar kazanmak
teşebbüsünü boğazlamaya kalkıldığı zaman ne kadar keyfi davrandıkları böylece tespit edilmiş oldu. Bu ilanlar Bavyera'da milli bir hükümet bulunduğu yolundaki fikir ve kanaati de yıkmaya yardım edecekti. Böylece 1919-1923 yıllarının milli Bavyerası'nın, hiç de milli bir hükümetin eseri
olmadığı anlaşılacaktı. Hükümette bulunanlar, bu hareketin gelişmesine engel olmak ve onu imkansız duruma sokmak için her şeyi yaptılar. Bu adi davranışa sadece iki kişi katılmadı: O zamanki polis müdürü Ernst Pöhner ile sadık müşaviri Obramtmann Frick. Bu iki memur, daha o devirde göreve başlamadan önce Alman olmak cesaretine sahip kimselerdi. E. Pöhner, halk nezdinde sevgi kazanmayı diğer otoriteler arasında en az aklına getiren, fakat
mensup olduğu millete karşı sorumluluğunu en canlı şekilde hisseden bir kimse idi. Her şeyden çok sevdiği Alman milletinin tekrar yükselmesi uğrunda her şeyi göze almaya ve her türlü fedakarlığa katlanmaya hazırdı. E. Pöhner, kendilerine teslim edilen
devlet malını
korumayan, milletin çıkarlarını düşünmeyen, bağımsızlık için çalışmayan ve kendilerini besleten hükümete itaat suretiyle aylık alan memur güruhunun istediği gibi at oynatmasına engel oluyordu. O, her şeyden önce, devlet otoritesi denilen iktidarı ellerinde bulunduranların çoğuna muhalefet ederek, ülkeye hıyanet edenlerin düşmanlıklarından çekinmiyordu. Yahudilerin ve Mark-sistlerin kini, iftiraları ve yalan
dolu saldırıları milletimizin sefaleti ortasında onun yegane saadetini teşkil etti. O granit gibi sadık, eski zamanların temizliği içinde yüzen tam bir Almandı. "Esir olmaktansa ölmek daha iyidir." sözünü kendine şiar edinmişti. Bu söz, onda lafta kalmıyor, bütün varlığından fışkırıyordu. E. Pöhner ve mesai arkadaşı O. Frick benim nazarımda, devlet memuru olarak Bavye-ra'nın var olmasına hizmet etmiş sayılacak yegane kimselerdir. Büyük toplantımızın açılmasından önce yalnız gereken propaganda malzemesini hazırlamak değil, toplantı programını da
bastırmam gerekliydi. Bu kitabın
ikinci bölümünde programı uygulamak için, özellikle takip ettiğimiz esasları daha geniş bir şekilde anlatacağım. Ben, burada yalnız programın, genç hareketin bünyesini ve cevherini ortaya koymakla kalmadığını, aynı zamanda
topluluklara, takip ettiğimiz gayeyi de amacı da açıkladığını belirtmek isterim. Mensuplarına aydın denilen çevreler önceleri nükte yapıp alay etmeğe kalkıştılar. Daha sonra tenkit ettiler. Bütün bu davranışlar bizim hareketimizin ne kadar doğru olduğunu açıkça gösteriyordu. Birkaç yıldan beri düzinelerce yeni fikir hareketlerine şahit oldum. Bütün bu fikir hareketleri rüzgarların önüne düşüp, sürüklenip gittiler. Bu arada hiçbir iz bırakmadılar. Yalnız bir tanesi dayandı. O da Nasyonal Sosyalist Alman işçi Partisi idi. Artık her zamankinden
çok şuna kani oldum ki; bu yazımın aleyhinde mücadele edilebilir, bu parti felce uğratılabilir, hatta küçük partilerin bakanları bizi söz söylemeden men edebilirler, fakat fikirlerimizin galip gelmesine hiçbir zaman engel olamazlar ve olamayacaklardır. Artık, iktidar mevkiinde bulunan partilerin ve onları temsil edenlerin isimleri bile hatırlanmaz olacaktır, işte bu sırada Nasyonal Sosyalist işçi Partisi'nin programı, doğmakta olan bir devletin temellerini teşkil edecektir. 1920'nin Ocak ayına kadar dört ay içinde yaptığımız toplantılar, ilk broşürümüzü, ilk duvar ilanımızı ve programımızı bastırabilmek için ihtiyacımız olan parayı sağlamıştı. Bu
kitabın birinci
kısmını ilk
büyük toplantımızı anlatarak biti-riyorsam, bunun sebebi, bu toplantının küçük toplumların dar çevrelerinin sınırlarını aşıp,
çok ötelere
sıçramasından ve ilk defa zamanımızın en kudretli manivelası olarak, kamuoyu üzerinde büyük tesir yapmış olmasından ileri gelmektedir. O gün bende yalnız bir endişe vardı. O da şuydu: Acaba toplantı salonu dolacak mıydı,
yoksa bize, boş sıralara hitaben söz söylemek mi düşecekti? Salonun dolacağından ve büyük bir başarı sağlayacağımızdan emindim. Toplantıyı beklerken bu düşünceler içinde idim. Toplantımız saat 7.30 da başlayacaktı. Saat 7'yi çeyrek geçe Münih'te Platzl üzerindeki Hofbrauhaus'un eğlence salonuna girdiğim zaman, kalbimin sevinçten parçalanacağını sandım. Bana kocaman görünen salon tıklım tıklım dolu idi. Omuzlar değil, başlar birbirine dokunuyordu. Salonda iki bin kişiden fazla kimse vardı. En çok hoşuma giden taraf, özellikle kendilerine hitap etmek istediğimiz kimseler tarafından salonun doldurulmuş olması idi. Salonun yarısından çoğu komünist ve tarafsız kimseler tarafından doldurulmuştu. Bizim ilk büyük toplantımız, komünistlerin fi-kirlerince, çabucak varmak istedikleri sonuca mahkum bulunuyordu. Fakat, iş çarçabuk başka renge büründü, ilk hatip sözlerini bitirdikten sonra, kürsüye ben çıktım. Konuşmaya başladıktan birkaç dakika sonra salonun her tarafında söz kesmeler dolu gibi yağıyordu. Salonda büyük kavgalar çıkıyordu. En sadık ve en samimi askerlik arkadaşlarımdan ve taraftarlarınızdan kurulu olan küçük bir grup, salonda huzuru kaçıranların üzerine atıldılar. Böylece yavaş yavaş sessizlik oluştu. Ben de sözlerime devam edebildim. Yarım saat kadar geçtikten sonra alkış sesleri, homurtu ve küfür seslerini bastırıyordu. İşte o
programımızı okumaya
başladım. Program ilk defa olarak bir topluluğa izah ediliyordu. Artık müdahaleler, takdir ve onaylama seslerinin altında sönük kalıyordu. Toplantıyı takip edenlere programdaki yirmi beş ilkeyi açıkladım. Dinleyenlerden prensiplerimiz hakkında hükümlerini vermelerini istediğim zaman, gittikçe artan bir şevk ve heyecan içinde bütün okunanlar çoğunlukla kabul edildi. Artık, son prensip de kabul edilince, önümde yeni bir fikir, yeni bir inanç, yeni bir irade ile tek vücut olmuş insanlarla dolu bir salon vardı. Biraz sonra salon boşalmaya başladı. Yığılmış kalabalık, sulan ağır ağır akan bir ırmak gibi salonun kapısına doğru gidiyordu. Bütün bu kimseler, birbirlerine çıkışıyorlar, birbirlerini
itiyorlardı, işte o zaman unutulması ihtimali olmayan bir fikir hareketinin prensiplerinin uzaklara, çok uzaklara, Alman milletinin içine yayılacağını anladım. Bir ocak devrilmişti. O devrilen ocağın ateşinde Alman milletine hürriyetine ve hayatını iade edecek olan kılıç dövülmekte idi. Milletçe kalkınma gözlerimin önüne geliyordu. Aynı zamanda, o a-man vermez intikam ilahının, 9 Kasım 1918 ihanetine karşı durdu ğuna şahit oluyordum. Salon ağır ağır boşaldı. Genç hareket, gidişatını takip etti.
|
Bosh sahifa
юртда тантана
Боғда битган
Бугун юртда
Эшитганлар жилманглар
Эшитмадим деманглар
битган бодомлар
Yangiariq tumani
qitish marakazi
Raqamli texnologiyalar
ilishida muhokamadan
tasdiqqa tavsiya
tavsiya etilgan
iqtisodiyot kafedrasi
steiermarkischen landesregierung
asarlaringizni yuboring
o'zingizning asarlaringizni
Iltimos faqat
faqat o'zingizning
steierm rkischen
landesregierung fachabteilung
rkischen landesregierung
hamshira loyihasi
loyihasi mavsum
faolyatining oqibatlari
asosiy adabiyotlar
fakulteti ahborot
ahborot havfsizligi
havfsizligi kafedrasi
fanidan bo’yicha
fakulteti iqtisodiyot
boshqaruv fakulteti
chiqarishda boshqaruv
ishlab chiqarishda
iqtisodiyot fakultet
multiservis tarmoqlari
fanidan asosiy
Uzbek fanidan
mavzulari potok
asosidagi multiservis
'aliyyil a'ziym
billahil 'aliyyil
illaa billahil
quvvata illaa
falah' deganida
Kompyuter savodxonligi
bo’yicha mustaqil
'alal falah'
Hayya 'alal
'alas soloh
Hayya 'alas
mavsum boyicha
yuklab olish