Жаҳон цивилизацияларининг ривожланиш муаммолари бир қатор концепцияларнинг мазмунини ташкил қилади, бу концепциялар қаторига

тўртинчи давр –Юнонистонда фалсафа, фан ва санъатнинг ютуқлари;

• тўртинчи давр –Юнонистонда фалсафа, фан ва санъатнинг ютуқлари;
• бешинчи давр - Римнинг хукмронлиги, унинг қудратини чириши ва ички ўлими;
• олтинчи давр – Римнинг барбод бўлиши, Ғарбда варварларнинг ғалабаси, Шарқда эса барбод бўлиш кучсизроқ бўлган;

еттинчи давр – Ренессанс (уйғониш) даври, китоб нашр этиш пайдо бўлади, тараққиётни тўтатиб бўлмайди;

• еттинчи давр – Ренессанс (уйғониш) даври, китоб нашр этиш пайдо бўлади, тараққиётни тўтатиб бўлмайди;
• саккизинчи давр – буюк географик кашфиётлар даври, Реформация, Галилей, Коперник, Кеплер – даврнинг буюк даҳолари;
• тўққизинчи давр – тафаккурнинг ғалабаси: Декартдан Ньютонгача;
• ўнинчи давр – француз маърифатпарварлари.

Кондорсе тафаккурнинг эркинлиги, олий кашфиётлар, ёрқин келажакка ишонган. Тараққиётнинг динамикаси – социолог О.Контнинг (1798-1857) асосий ғояси, у ижтимоий динамиканинг уч босқичини ажратиб кўрсатган: биринчи босқичда инсонлар дунёни ўзлаштириб битта Худога келадилар; иккинчи босқичда – асосий моҳият, мазмун бўлган табиат буюклигини идрок этиш; учинчи босқичда - табиий қонунларни англаш ва тушуниш.

• Кондорсе тафаккурнинг эркинлиги, олий кашфиётлар, ёрқин келажакка ишонган. Тараққиётнинг динамикаси – социолог О.Контнинг (1798-1857) асосий ғояси, у ижтимоий динамиканинг уч босқичини ажратиб кўрсатган: биринчи босқичда инсонлар дунёни ўзлаштириб битта Худога келадилар; иккинчи босқичда – асосий моҳият, мазмун бўлган табиат буюклигини идрок этиш; учинчи босқичда - табиий қонунларни англаш ва тушуниш.

Босқичдан босқичга – инсон мукаммаллашади. Аслида, Конт янги динни – инсониятга муҳаббатдан иборат бўлган Инсонни Буюк Мавжудот сифатида қабул қилиш динини таклиф қилади. Кейинчалик Контнинг ғояларини Г.Спенсер (1820-1903) ривожлантирди ва универсал умумлаштиришни амалга оширди:

• Босқичдан босқичга – инсон мукаммаллашади. Аслида, Конт янги динни – инсониятга муҳаббатдан иборат бўлган Инсонни Буюк Мавжудот сифатида қабул қилиш динини таклиф қилади. Кейинчалик Контнинг ғояларини Г.Спенсер (1820-1903) ривожлантирди ва универсал умумлаштиришни амалга оширди: