Jahon adabiyotining bestselleri markus zusak

56

qoldi, pastgacha yana ozgina yuguraylik!

Rudi uni Jessi Ouens voqeasi yuz bergan “Hubert Oval” maydoniga olib bordi. Ikkovlon qo‘llarini cho‘ntaklariga solib biroz vaqt jim turishdi. Ulaming oidida yugurish yo‘lagi yastanib yotardi. Bu yerda faqat bitta ish qilish mumkin. Rudi nihoyat gap boshladi:
— Yuz metr! — u shunday deb Lizelni niqtadi. — Garov o‘ynay- manki, mendan o‘zib ketolmaysan!
Lizel unga o‘zini ko‘rsatib qo‘ymoqchi bo‘ldi:
— Seni yutishiniga ishonaman. Garov boylaymizmi?
— Xo'sh, garovga nima tikasan, mitti cho‘chqa? Puling bormi?
— Menda pul nima qiladi? O‘zingda-chi?
— Yo‘q.
Rudining miyasiga bir fikr kelib qoldi, ya’ni bolaning ichidagi “Don Juan” unga bir g‘oyani shipshidi.
— Agar o‘zib ketsam, seni o‘pishimga ruxsat berasan! — Rudi shimining pochalarini qayira boshladi.
Lizel, yumshoq qilib aytganda, cho‘chib ketdi.
— Nega meni o‘pmoqchisan? Men irkitman-ku!
— Men ham, — dedi Rudi.
Rudi bunday vaziyatda irkit bo‘lishlikning qanday xalaqit berishi mumkinligiga umuman tushunmadi. Ikkalasining ham cho‘milmaganiga ancha vaqt bo‘lgan edi.
Lizel raqibining tayoqdek oriq oyoqlarini ko‘zdan kechira turib shu haqida o‘yladi. Rudining oyoqlari ham xuddi o‘zinikidek nozik edi. Shun- dan so‘ng Lizel Rudining o‘zidan o‘tib ketolmasligiga ishonib, jiddiy ra- vishda bosh irg‘adi. Kelishuv yakunlangan edi.
— Agar o‘zib keta olsanggina, meni o‘pishing mumkin. Bordi-yu men o‘zib ketsam, ortiq futbol o‘yinlarida darvozabon bo‘lib turmayman.
Rudi biroz o‘ylab: “Bo‘pti”, — degach, ikkalasi qo‘l tashlashdi.
Bu paytga kelib osmon g‘ira-shira tusga kirgan, chor-atrofni tuman qoplagandi. Yuguruvchilaming ustiga mayda-mayda yomg‘ir tomchilari tusha boshladi.