Jahon adabiyotining bestselleri markus zusak

QURBONLAR BO'LGAN AJOYIB INSONLAR RO'YXATI

1. 
   Frau Xolsapfel.
   
2. 
   Janob Fidler.
   
3. 
   Bitta yigit.
   
4. 
   Roza Huberman.
   

Frau Xolsapfelning ko‘zlari olayib ketgan, ozg‘in, lekin chayir gavdasi oldinga chiqib qolgan, og‘zi doiradek ochilgan edi. Herr Fidler esa odamlardan, hatto ba’zilaridan bir necha bor o‘zlarini qanday his qilayot- ganlarini so‘rash bilan band edi. Rolf Shuls ismli yigit burchakda yakka- moxovdek qunishib turar va tovush chiqarmasdan havo bilan gaplashar, unga nimadir deb tanbeh berar edi. Yigitning qo‘llari cho‘ntaklariga mah- kam yopishib qolgan edi.
Roza gangib oldinga va orqaga tebranardi.
— Lizel, — deb pichirladi u, — bu yerga kel.
Lizel oldiga borgach, Roza uni mahkam quchib oldi va qandaydir qo‘shiqni kuyladi, lekin juda ham past ovozda kuylagani uchun Lizel ay- nan qaysi qo‘shiq ekanligini aniqlay olmadi. Musiqa notalari ayolning nafasida tug‘ilib, lablarida vafot etardi. Ulaming yonida Hans tinch va harakatsiz holatda turardi. U faqat bir martagina iliq qo‘lini Lizelning so- vuq yelkasiga qo‘ydi. Bu: “Sen yashaysan”, — degan ma’noni anglatar edi va u bashorat qilishda adashmagan edi.

Hubermanlaming chap tomonidan joy oigan Aleks va Barbara Shtaynerlar eng kichik farzandlari Bettina va Emmaga ko‘z-quloq boTib turishardi. Ikkala qizcha ham onasining o‘ng oyog‘idan mahkam ushlab olgandilar. To‘ng‘ich farzand Kurt Shtayner namunali “Gitleryugend”ga o‘xshab, boshini baland ko‘targancha bir nuqtaga tikilar, yetti yoshga kir- gan bo‘lsa ham hanuz nimjonligicha qolayotgan ukasi Karinning qo‘lida ushlab olgandi.

O‘n yoshli Anna Mariya sement devoming g‘adir-budur yuzasini timdalab o‘ynardi.
Shtaynerlaming narigi tomonini Pfiffikus va Jensonlar oilasi egal- lashgan edi.
Pfiffikus bir marta ham hushtak chalmadi.
Soqoldor Herr Jenson xotinini mahkam quchoqlab oigan, ikki nafar farzandlari sukunatni ahyon-ahyonda buzib, bir-birlarini masxara qilishar, biroq haqiqiy janjal avj olmasidan darrov tinchlanishardi. Taxminan o‘n daqiqadan so‘ng, yerto‘lada faqat qandaydir harakatsizlik ko‘zga tash- lanardi. Tanalar bir-biriga payvandlangan, goh-gohida oyoqlaming holati yoki bosimi o‘zgarib turardi. Yuzlari ifodasiz muzlab qolgan, odamlar bir- biriga qarab qo‘yib, kutishdan boshqa ishga yaramasdi.






“DUDEN LUG« ATI”. UCHINCHI IZOH
Angst — qo'rquv. Oldindan sezish yoki xavf-xatami
anglash natijasida yuzaga keladigan yoqimsiz va kuchli
tuyg'u.