Жабборов, Рустам 100 жумбоқли ҳикоя / Рустам Жабборов. Тошкент: Янги

ГУВОҲНИНГ ГУНОҲИ
Кеч кузнинг изғирин кунлари эди. Берлин полиция 
бўлимига шаҳарнинг чекка кварталларидан бирида юз 
берган қотиллик ҳақидаги маълумот келиб тушди. Тун-
ги 23:00 атрофида ресторан раҳбари пичоқлаб кетил-
ган. Ҳодиса юз берган пайтда ресторандаги мижозлар 
ҳам, хизматчилар ҳам кетиб бўлганди. Ресторан раҳбари 
сўққабош бўлгани учун гоҳида ресторанда тунаб қолар, 
шу боис қоровул ёллашга ҳам ҳожат қолмаганди. 

---

139
«
100 жумбоқли ҳикоя
»
Изқуварлар ишга киришди. Воқеа жойидан марҳум-
нинг кўксидаги пичоқдан ташқари қўлга илинарли ашё-
вий далил топилмади. Бегона изларни аниқлашнинг им-
кони йўқ. Чунки ресторанда ҳар куни юзлаб одам кириб 
чиқади. Пичоқ дастасида бармоқ излари ҳам аниқлан-
мади. Чамаси қотил бу ишга яхши тайёрланиб келган. 
У ресторанга кирган пайтда сигнализация ҳам, кузатув 
камералари ҳам ишламаган. 
Жиноят ҳақида кўчадан ўтиб кетаётган бир йўловчи 
полицияга хабар берганди. Одатда ярим тунда бу кўча-
дан одам жуда кам ҳоллардагина ўтарди. Гувоҳнинг тун 
ярмида ушбу ресторан ёнидан ўтиши полиция тергов-
чисида шубҳа уйғотди. Шу боис уни диққат билан сўроқ 
қилишга тушди:
– Сиз шу ресторан яқинида турасизми?
– Ҳа, бир квартал нарида, – жавоб берди гувоҳ да-
диллик билан. 
– Сиз келаётганда ресторан эшиклари ланг очиқмиди?
– Йўқ, лекин ичкаридаги чироқ ёниқ турарди. 
– Ресторан соҳиби ўлдирилганини қаердан билдингиз?
– Ресторан ойнасидан.
– Ойнадан марҳумнинг гавдаси аниқ кўриниб турар-
миди?
– Йўқ, ойнадан фақат ичкаридаги чироқ ёруғи се-
зилиб турарди, холос. Ташқари совуқ эди. Ойнани буғ 
қоплаб олганди. Ойнага яқинлашиб, буғни артиб ташла-
дим. Шунда ерда қонга беланиб ётган ресторан раҳба-
рини кўрдим.
– Сиз бу одамни илгари танирмидингиз? 
– Ҳа, бир-икки марта ресторанига кириб овқатланган 
пайтларимда гаплашиб қолганман. Марҳум камгап, хо-
кисор одам эди. 
– Марҳумга нисбатан адоватингиз сабабини билсак 
бўладими?
Гувоҳ бирдан сергак тортди:
– Бу нима деганингиз? Қанақа адоват? Айтяпман-ку, 
уни яқиндан танимасдим. Бир-икки марта...

---

Рустам Жабборов
140
– Алдаманг, – терговчи гувоҳнинг кўзларига синчков 
тикилди. – Сиз марҳумни жуда яхши танирдингиз. Унга 
нисбатан адоватингиз ҳам бўлган. Марҳум кечалари 
рес торанда ёлғиз қолишини ҳам, сигнализация ва куза-
тув камералари ишламаслигини ҳам билгансиз. Сиз ба-
рибир изқуварлар қўлига тушиб қолишдан қўрққансиз 
ва ўзингизни шубҳадан холи кўрсатиш мақсадида гўёки 
ҳодисага тасодифан гувоҳ бўлиб қолган кимсадек кўр-
сатгансиз. 
«Гувоҳ» донг қотиб қолганди. Аввал ўзини ҳар то-
монга отиб кўрди. Аммо терговчининг қатъияти олдида 
таслим бўлди. 
– Рост, – деди бошини қуйи солиб. – Мен ресторан 
раҳбаридан катта миқдорда қарз олиб, бизнес бошла-
моқчи эдим. Кутилмаганда ҳамма режаларим барбод 
бўлди. Бор пулимдан айрилдим. Бу ҳам етмагандек рес-
торан хўжайини мендан қарзини сўрай бошлади. Қарз-
ни тўлай олмасам, у мени судга беришидан қўрқиб, қу-
лай фурсат пойладим ва уни ўлдирдим. 
Шу тариқа айбдор қўлга олинди ва ўз жазосини олди. 
Аммо терговчи унинг қотил эканини қандай аниқлади 
экан?
Етмиш тўртинчи ҳикоя