Ilmiy tadqiqot metadologiyasi

Olimlaming boshqa bir nuqtai nazariga ко ‘ra, dalillar deganda hissiy obrazlar yoki gaplar tushuniladi. Ammo birinchi nuqtai nazarga qarama-qarshi o‘laroq, bu yerda dalillaming nazariya bilan uzviy aloqasiga urg‘u beriladi. Bunda turli paradigmalaming tarafdorlari ayni bir vaziyatda har xil hissiy obrazlami oladi, binobarin, ular qo‘lga kiritadigan dalillar ham har xil bo‘ladi. Ilmiy dalil tabiati xususidagi shunga o‘xshash qarashlarni P.Feyerabend ham rivojlantiradi. Uning uchun dalil - bu hissiy idrok etilgan narsa yoki hodisaning muayyan gap bilan birikmasi. Bu gapni u idrok etilgan narsa yoki hodisaning «tabiiy talqini» deb ataydi. Masalan, tashlangan toshning vertikal tushish dalili ikki tarkibiy qismga - muayyan hissiy idrok etish va «Tosh vertikal tushadi» gapiga bo‘linadi. Hissiy idrok etilgan narsalar va hodisalami tabiiy talqin qilish nazariya bilan belgilanadi. Tabiiy talqinlar tarkibiga kiruvchi atamalaming ma’nolarini o‘zgartirish orqali tadqiqotchi ushbu talqinlami ham o‘zgartiradi va binobarin, boshqa dalillarni oladi.

Ikkala paradigmaning ham zaifligi shu bilan belgilanadiki, ulaming zamirida yotuvchi sogMom g‘oyalar mutlaqlashtiriladi va o‘ta bo'rttirib ifodalanadi, «nazariya - dalillar» munosabati a’zolaridan birini ma’nodan mahrum etadi.