Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

аниқлолмайсан.
Атрофни зах чиринди ҳиди босган,аҳёнда баҳайбат қушлар
дарахтшохлариниэгиб,лопиллабқанотқоқади.
Нажотизлабиккисоатчаўрмонкездим.Ҳарсафартўғрийўлдан
кетаётгандай,янаозгинаюрсам қуёш кўринадигандайтуйилаверар,
бироқ оқибатда онам билан сўйлашганимда ўриндиқ вазифасини
ўтаган эман ёнидан чиқиб қолаверардим.Бундан хунобим ошиб
баттар асабийлашарканман,“
Йўл топаман,тўғри йўл бор,излаш
керак.
.
.излаш керак.
.
.
”дебтакрорлаб,бошқатомоннимўлжалолиб
беш-
ўн одим босган эдимки, элас-
элас машина шовқини
эшитилгандайбўлди.Ўшатомонгаоёғимниқўлгаолибюгурдим,энди
аниқ-
тиниққисқасигналқулоғимгачалинди.
Одамболасигаетибололмаганбўлсам-
да,уловизларинитопдим.
Шуизларменияримсоатлардақўрғонрўпарасигаолибчиқди.
***
7март
Энди мен тоғам билан туролмасдим.Унинг кўнглида нима
борлиги, мақсади нелигини билмасдим. Аллақачон ашаддий
ароқхўргаайланганкимсаданҳарбалоникутишмумкинэди.
Ўйлай-
ўйлайшаҳарчагаяқинжойдаяшайдиганжиянимБобурга
қўнғироққилдим:
–Ижарауйкерак.Менқўрғондаман,тоғамникигакечакелгандим,
–дедим.
– Ҳозир ишдаман,ижарамга қайтиб уйнинг эгасидан сўраб
кўраман.Рухсатберса,сизниолибкеламан,бўлмасаэртагаишдан
чиққунингизчабирортабошпанатопаман,–деди.

---

138
– Фақат жавобини тезроқ айт,– деб тайинладим.Тўрт-
беш
дақиқаданкейинқўнғироққилиб:
–Уйэгасирозибўлди.Ишданкейинёнингизгабораман,–деди
Бобурқувониб.
– Мен бу ерда ортиқ қололмайман.Соат тўртларда ишда
бўлишимкерак,шубиланэртагаэрталаббўшайман,–дедим.
– Унда жомадонингизни бизнинг уйга қўйинг. Уйда ишга
чиқмаган йигитлар бор. Юкингизни олиб қолишади. Эрталаб
ишхонангиздантўғрибизникигакелаверасиз,–деди.
Кейинтоғамгасимқоқдим:
– Мен Бобур билан гаплашдим.Уларникига кўчиб ўтаман.
Бирортаболакўмаклашибюборсин,–дедимрасмий.
– Нимагабирданигакетяпсан?Уердаўнеттитаболаяшайди.
Қандай турасан қиз бола бош билан? Бобурдан бошқа ҳаммаси
бегона-
ку,–дебэътирозбилдирди“жонкуяр”тоғам.
–Йўқ,раҳмат.Етарличасабоғингизниолдим.Эндинимабўлса
пешонамданкўраман,Бобурнингуйигачаэлтибқўядиганодамборми
ёкиўзимкетаверайми?Ишгакечикаман,–дедим.
Тоғамянабирбораслбашарасиникўрсатди:
– Сени бўғчангни кўтариб юрадиган бекорчи йўқ.Кўчадан
мардикортоп,тушундинг?–дебалоқаниузди.
***
Юкларимниолишучунқўрғонгакиришгамажбурэдим.
Шунчавақтўтсаҳамдавратарқамаган,аксинча,сафларигаяна
иккирангпараёлқўшилибди.Ҳаммаларигижбадангмаст,хонатуман
тушгандай тамаки тутунига тўлган.Итэгасини,пишак поччасини
танимайди.
Тоғамюришниэндиўрганганбиряшарболакайгаўхшабқалқиб-
қалқиб,базўроёқдатурар,кўзлариданмаъноқочган,афтикўкишга
мойилбўлибқолганди.Меникўрибтилизўрғаайланиб,ўдағайлай
кетди:
–Ним-
магабуер-
дагигапла-
нидар-
равопамгачақ-
чақ-
динг?Бу
ёқда Мир-
хондинг менга буйру-
уқ беради.Қач-
чондан бер-
ри у
қўмондонуменас-
карбўлибқоллим?–укўксигамуштибилангурс-

---

139
гурс урди,– мен гене-