Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

эсхонамчиқибкетди.
Белиданчўртузилган,қоруёмғирлардапўстлоғичирибсочилган
яйдоқэманғўласигаўтириб,атрофгааланглаганчагупирибкелаётган
ваҳимамни босишга уриндим. Бундай ожиз қолган пайтингда
даставвал ким ёдингга тушади? Йиғлаб-
йиғлаб онамга қўнғироқ
қилдим:
–Жиянингизшударажадаифлослигинибилатурибмениолдига
юбордингиз-
а?–деббўлганвоқеаларнингҳаммасиниайтиббердим.
–Ўғлингизни хотиржамлигини ўйлаб,тинчи бузилмасин деб мени
қурбон қилдингиз-
а?Энди кутманг!Ҳечқачон ортгақайтмайман,
бошқа безовта ҳам қилмайман сизларни.
.
. Тинчингиз бошқа

---

136
бузилмайди.Соғбўлинг,–дедимўкирибйиғлаб.
.
.
Қизиғ-
а?Одамаламиниаввалоонасиданолади.Дардинитўкиб,
енгилтортади.Ҳозирҳамзаҳримнисочдимуақлимтиниқтортди.
Ҳақиқатанаҳволимачинарлиэди.
Ҳақиқатанжиннибўлишимгаозқолганди.
Соғлиқ майли,бу кўргиликка кўникиб бўлганман,дадамни
йўқотганим,акамнинг тарсакиси,янгамнинг миннати,Олмосни
йўқотибқўйганим,мусофирчилик,тоғамнингпасткашлиги.
.
.Кўника
олмаяпман.
.
.Шунчазарбабиттаодамгаростданҳамоғирликқилади.
Телефонгатермулибузоқўйладим.Нимақилиш керак?Ҳаётда
битта ҳам ишонадиган,суянадиган,маслаҳатсўрайдиган,чалкаш
вазиятдан олиб чиқадиган,йўл кўрсатадиган одам тополмасанг,
бунданортиқфожиабўлмасакерак.
Кези келганда опаларим,язналарим,ўқувчиларимнинг ота-
оналаригамаслаҳатбериб,қанчадан-
қанчаечимийўқмасалаларни
ҳалқилибберганодам,бугунўзимгақолгандагўдакдайожизланиб
ўтирибман.
Атрофим бўм-
бўш эди.
.
.Тингловчиҳам,маслаҳатберувчиҳам,
масалани ҳал қилувчи ҳам ўзимман.Бу инқироздан фақатгина
ўзимниўзимқутқараолишиммумкин.
.
.
Шувазиятнидадамкўрганидақандаймаслаҳатберганбўларди?.
.
Буниҳамбилмайман.Демак,таваккалқилишданбошқаиложйўқ.
Янаонамгасимқоқдим,таваллоқилибкечиримсўрадим.Онам
ҳамфақатйиғладихолос.
.
.
Бирпасданкейинтелефонданянгамнингхушнудовозиэшитилди:
– Бону,қийналаётган бўлсангиз,бирортасидан қарз олинг,
акангизга айтаман,жўнатади.У ерларда юриш ҳаммагаяммас.
Ўрисларсизнидадасиниэркасиэканингизнибилишмайди-
да.
.
.
– Эрингизни миннатли пулларини уруғ-
аймоқларингизга
тарқатинг!Садақангизгамуҳтож эмасман!–дебтелефоннингқизил
тугмасинибосдим.
Мен чин дилдан тазарруқилибонаизоримдан кечирим сўраб
йиғлаганимни,самимий изҳорларимни янгам кинояли илжайиб,
бошини қийшайтириб,телефонга қулоғини дингқилиб турганини
тасаввурқилиб,янаям аламим келибкетди.Тўхта,дедим ўзимга
ўзим, ортга қайтиш йўқ, таслим бўлган номард! Курашаман,

---

137
қўймайман!Акам,янгам,Юсуф,директор,тоғам.
.
.
ларнингоёғига
латтабоғланган,уларменгарақибэмас!Менинграқибим – ҳаёт!
Албатта,ўчоламан!Албатта,енгаман!
Ҳа,менадашдим,қайда,қачон,несабабйўлданоғганимнианиқ
билмайман,лекинқайдадиркаттахатогайўлқўйганиманиқ.Буерда
ҳам қуюқ,нимқоронғи вакимсасизўрисўрмонидайўл тополмай
гарангбўлибўтирибман.Оёқостихазонухашаклар,мўртшох-
шабба
тўшами билан қоплангани сабабкелган йўлинг– босган изингни