Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

тайинлаганиниатайкўзларимгатикқарабқайта-
қайтатаъкидлади.
Сўнгбирдантаққатўхтаб:
– Ишонмаяпсиз-
а?Майли,ишонмасангизишибкетинг.
.
.– деб
қийқанглабкулди.
Кўпгапёлғоннингустиниёпишучунишлатилади.Ёлғонҳарқанча
гўзал бўлмасин, унинг оқибати шунча хунук бўлади. Мен
эшитганларимдан кўра кўрганларимга кўпроқ ишонаман,демоқчи
бўлдим,худодан қўрқмаган келиб-
келиб мендан қўрқиб,ўзингни
оқлайсанми,дегим келди.Лекин,нимадейсиз,ўзбекчилик,ўзимни
ҳеч нарса кўрмагандек,ҳеч нарса сезмагандек овсарона тутишга
мажбурэдим.
Одамнингюзиофтобданиссиқ.
Автобусга чиқдик,метрога тушдик,кейин таксида Муҳиддин
яшайдиганжойгакелдик.
.
.
Атрофи тахта билан ўралган қурилиш майдони қишгарчилик
туфайлиҳувиллабётибди.Уч-
тўрттавагондақурувчиўзбекларяшар,
Муҳиддинбуларгаишбошиэкан.
Гулханёқиб,қўлтоблабўтиргантўрт-
беш эркакДилбарникўриб
ўрнидан турди.Улардан қайлиғинингвагони калитини олиб,мени
ичкаригатаклифқилди:
– Опа,манашуердаМуҳиддинакам келгуничаяшайверасиз.
Ижарапулибермайсиз.Ҳечкимсизгағингдемайди,менйигитларга
айтибкетаман,ишҳамтопибберишади.
Капалагим учибкетди.Яшаш учунмутлақошароитйўқ,вагон
қўлболапечдакўмирёқибиситилганиданҳаммаёқмоғорлаб,сасиб
кетган.Ювиниб-
нетиш учункўчадагиумумийэҳтиёжхонагақатнаш
керак.“Хона”даанчаданбериМуҳиддиняшамаётганбўлсаям,ҳаво
оғирлигиданодамнингкўнглиозади.
–Йўқ,буердақололмайман!Шунчаэркак,ҳаммасибегона.
.
.
– Вой,мазақилибшу-
унчаэркакниэркатойи,ягонамаликаси
бўлибюравермайсизми?Менгақолсажон-
жондердим.

---

199
–Буларўзиишсизўтирибди-
ку,менгайўлбўлсин.
– Иш топилса,қоласизми? Ҳозир,қараб туринг!– Дилбар
ишбилгиодамлардайдадилодимларбиланқўшнийигитлартомон
ўтибкетди.Бирозданкейинпахталиктўнкийганбиришчибилан
қайтибкелиб,менимеҳмондорчиликкаетаклади.Соч-
соқолипатак
бойлаб,юзларисовуқдангезарибкетганитуфайлиёшинианиқлаб
бўлмайдиган тўртта ўзбек чакмонига ўраниб-
қунишиб,дастурхон
атрофидаўтирарди.
Бирмаҳалўртагаиккитасополлагандарангпаргинаошқўйилди.
Биздек “
азиз меҳмонлар” шарафига ароқнинг салласи ечилди.
Юрагимдақўрқувваваҳимаборгансариболалабборар,буердан
тезроқдафбўлиш дардидаэдим.Дилбарэсаузатилганпиёлаларни
бўшатиб қайтаришдан чарчамас,“Борган жойини обод қилсин!
Совуқдажудасиллиқкетади-
дақурғур”,дебалёрайтиб,алқаб,шўр
бодрингкавшарди.
Бир вақт қурилиш бригадири – Муҳиддиннинг хўжайини
хўмрайиб кириб келди.Дилбар отасини кўргандай ўрнидан туриб
тавозебилан қуюқ салом берди.Бригадир бош ирғаб,тил учида
сўрашганбўлдихолос.Кейин“
ишёқмасароқхўр”ларга“
Ҳаттоитҳам
ётган жойини думи билан супуриб ётади,сенлар итчалик ҳам
эмассан!
”дебўшқириб,ҳовлиатрофинитездатозалашнибуюрди-
да,
оёқтагидагибўш шишаниданғиллатибтепибчиқибкетди.Дилбар
унингорқасиданюгургилабетиб,менучуниш сўради.Уилтимосни
охиригача эшитиб ҳам ўтирмай,“
Бўлди,қайтиб ўзбекларни ишга
олмайман,ўзингҳам тезроқ туёғингни шиқиллат!
”деди дағдаға
билан.
Яхшибўлди!Барибирбуерлардақололмасдим.Ажаббўлди!
Ошхўрларорқаваротданвайсаб-