373
oliy maqsadi ana shu an‟analarni qayta tiklash, ularga yangi mazmun
bag„ishlash, zaminimizda tinchlik va demokratiya, farovonlik, madaniyat, vijdon
erkinligi va har bir kishini kamol toptirishga erishish uchun zarur bo„lgan shart-
sharoit yaratishdir»
, degan edi. Bu fikrdan anglashiladiki, Prezident mamlakat kuch-
qudratini xalqning ma‟naviy kamolotida ko„radi. Shuning uchun ham u jamiki insoniy
fazilatlarni takomillashtirish uchun zarur sharoit yaratishni asosiy vazifa qilib qo„yadi.
Bu bir tomondan mustaqillik sharoitida endigina shakllanayotgan davlat siyosatining
nechog„li insonparvarligini ko„rsatsa, ikkinchi tomondan davlat rahbarining siyosiy-
madaniy salohiyatining nechog„li yuksakligini, xalq ma‟naviy-ruhiy ehtiyojlarini
naqadar chuqur o„rganganligini ko„rsatadi. Shu bilan birga esa, bu xalq va hokimiyat
intilishlarining mushtarakligidan dalolat beradi. Prezident I.Karimov O„zbekistonning
ma‟naviy rivoji negizlarini belgilab berar ekan, vatanparvarlik g„oyasiga alohida
urg„u berdi. Binobarin, Vatanni sevish xalqimizga xos azaliy qadriyat hisoblangan.
Oradan ma‟lum muddat o„tgandan so„ng, 1992-yili dastlabki tajribalarni
umumlashtirib Prezident I.Karimov o„zining ikkinchi kitobini «O„zbekiston – kelajagi
buyuk davlat» nomli asarini yaratdiki, kitobda keyingi yillarga xos bo„lgan ba‟zi bir
xususiyatlar, qadriyatlar haqida fikr yuritiladi. Jumladan, xalq ongida keskin o„zgarish
yuz bergani, istiqlol tufayli ona-zaminga, Vatanga mehr-muhabbatli munosabat
shakllana boshlanganligi qoniqish bilan qayd qilinadi. «O„zbekiston mustaqillik sari
yo„l olar ekan, dastlabki kunlardanoq o„tmish madaniyati va qadriyatlarini tiklash,
nohaq jabrlangan insonlarning nomlarini yuzaga chiqarish, milliy ongni o„stirish kabi
vazifalarni o„z oldimizga oliy maqsad qilib qo„ydik», – deyiladi ushbu kitobda.
Darhaqiqat, mafkurasizlik – e‟tiqodsizlikka olib keladi. E‟tiqodsizlik esa har
kimning o„zicha yashashiga, ko„ngil tusaganicha kun ko„rishiga, xayoliga kelgan ish
bilan shug„ullanishiga olib keladi. Bu yakka-yakka shaxslarning xatti-harakatidan
butun jamiyat ma‟naviy-ruhiy qiyofasining qay tarzda shakllanishiga sabab bo„ladi.
Mafkurasizlik oxir-oqibatda odamlar ongida manqurtlik, qalbida, fe‟l-atvorida
andishasizlik va nihoyat o„zligini anglamaslik nuqsonlarini chuqurlashtiradi.
Jamiyatda esa parokandalikni, beqarorlikni keltirib chiqaradi. Shunday qilib odamlar
hayotida fayz-u tarovat qolmaydi.
Umumiy g„oya atrofida birlashish, umummanfaat yo„lida birlashib kurashish
maqsadlar yaxlitligini, intilishlar uyg„unligini ko„rsatadi. Bu o„zbek xalqi uchun
azaliy fazilat, an‟anaga aylangan muqaddas odat.
Mustaqillikning dastlabki yillarida vujudga kelgan iqtisodiy, siyosiy va ijtimoiy
qiyinchiliklar bir muddat odamlar ruhiyatiga salbiy ta‟sir qildi. Ularni sarosimaga
solib qo„ydi. Natijada vaziyat ancha-muncha chigallashib, fuqarolar turmushiga salbiy
ta‟sir ko„rsatdi. Endi ana shunday o„pirilish va bo„hronlardan chiqib olish muammosi
hukumat oldida ko„ndalang bo„lib qoldi. Vaziyatning naqadar og„irligi va
murakkabligini o„z vaqtida anglagan mamlakat rahbari 1993-yilning 23-aprelida bir
guruh adiblar bilan uchrashdi. Oradan ko„p o„tmay u 1993-yil 6-mayda mamlakat
Oliy Kengashining XII sessiyasida mafkurasiz, aniq yo„nalishga ega bo„lgan
374
g„oyalarsiz taraqqiyot bo„lmasligini, oldimizda turgan eng muhim masalalardan biri
milliy istiqlol mafkurasini yaratish ekanligini ko„rsatib berdi.
O„zbekiston Konstitutsiyasining bir yilligiga bag„ishlangan tantanali yig„ilish
(1993-yil 7-dekabr) davlat mustaqilligi va inson haq-huquqlarining kafolatini yana bir
bor ko„rsatish bilan birga uni ma‟naviy jihatdan mustahkamlashning asosini belgilab
berdi. Unda mamlakat Prezidenti I.Karimov katta nutq so„zlab, milliy mafkurani
milliy ehtiyoj darajasiga ko„tardi. Barchaning diqqat-e‟tiborini ana shu muhim
masalaning hal etilishiga qaratdi va
Do'stlaringiz bilan baham: