Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

юрарди, ҳозир ш у эсимга тушиб керса бўладими...
Боболар ҳам ҳё-ҳелаб кулиб олишди. Энди 
Эсонқул 
бобомнинг ўаи тиловат қилди. Бир ўқийди, бир тўхтаб 
дамини ростлаб олади. Мен илоё қўйлар 'кўп йиғилсин, 
илоё эшон бобом қутулиб чиқсинлар, 
илоё мени тизза- 
ларига 
ўтқазиб, 
эркаласинлар, ўқишни 
ўргатсинлар, 
илоё ҳамма боболар ҳам, ўзимнинг бобом ҳам ҳеч ўлма- 
син, деб 
пичирлаб 
ўтирдим. 
Тиловатдан 
сўнг бобо- 
жоним:
— Тур, ўғлим, қўйни ҳайдашиб юборгин, — деди.
— Бормайман, 
— дедим аразлаганимни билдириш 
учун.
— Цўй энди, яраша қолайлик.
— Энди сиз билан ҳечам ярашмайман, — шундай де- 
диму, барибир қўй ҳайдаб бораётган боболар орқасидан 
эргашиб боравердим. Эсонқул бобомникидан, 
Аҳмадқул 
бобомнлкидан, Қамбарали бобоникидан, қўйларни думба- 
сидан итариб, маъратиб олиб чиқишаётганда ҳам орқала- 
ридан эргашиб боравердим. Эрталаб тўртта 
бобо тўртта 
эшакка миниб, битта амакини ёрдамга олиб, ҳамма қўйни 
ҳайдаб кетишаётгандаям мозор бошигача 
орқаларидан 
эргашиб боравердим.
8 —1/0
113
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

А Ҳ М А Д Қ У Л Б О Б О М Ш У М Х А Б А Р К Е Л Т И Р Д И
Ў ш а куни тўртта эшак миниб 
кетган боболаримиз 
ж уда кеч қаитишди. Энам икковимиз роса ташвишландик, 
уларниям Эшон бобомнинг 
ёнига кўшиб камаб дўйган 
бўлншса-я, деб қўрқднк. Хайрият қамашмаган экан. Пе- 
хионасига қўлини қўйиб саломлашадиган бошлиқ э амаки-