Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

ринармиш.
Нодирбек амаки ўрнидан туриб:
— Ассалому алайкум, ота! — деган 
экан, Матмуса 
бобом:
— Эй, саломингни қўй, болам,— дебди. Цани ота, ўти-
109
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ранлик, деган экан, эй ўтирмайман, дебди. Ҳаммасидан 
хабарим бор, ота, деган экан, Матмуса бобонинг жаҳли 
чицпб
хабаринг бўлса нега бориб юртдан дил сўрама- 
динг, деб уришибди.
— Х ў ш , гапнинг бўладиганини айтсам,— яна сўзлаш- 
да давом этди Матмуса бобом, — Нодирбекка қийин экан, 
ота, ёлгизман дейди бечора ўғлим. Ахир, дейман, Эшон 
ҳазратлари ҳулоғингга азон айтувди, эҳтимолки ш у са- 
баб элнинг ҳурматида юргандирсан. Биламан, ота, би- 
ламан, дейди яна. Бутун бошлиқ бўри бор бу ерда, улар- 
га царшп бортц осонмас, қайтага ўша далада кетмон 
чопиб юрган пайтларим яхши экан, дейди бечора ўғлим... 
Ҳ а-ҳа, Нодирбекка 
ҳам қийин экан, лекип иложсиз иш 
йўқ, деди.
Энди чол боболар тортишиб қолишди. Биттаси ҳуку- 
мат идорага бўри бойлаб қўйган деса, биттаси бўйра со- 
лйб қўйган, ўшани устида ўтириб мажлис қилишади 
дейди, яна битта бобо бўлса, йўқ, билмас экансизлар, 
бюро дейди, буйруқ берадиган жой дейди. Мен қайси 
бири тўғри экан деб қумғонга ўт қалаб, тескари ўгири- 
либ ўтиравердим.
Нодирбек амаким яна битта зўр бошлиққа сим қоқиб- 
ди. Йўқ, ўртоқ, гапга кўнинг, юрт ғалаён кўтарса, тинчи- 
тиш осон бўлмайди, ўртоқ Исталинга арз қилишмоқчи, 
яхшиси ўлган чўчқаларнинг 
ҳақини тўлашсин, э, ўша 
хотин олиб хотин қўядиган Марифхўжа ижроқўм билан 
ўзим гаплашаман, деган гапларни айтибди. Кейин Мат-