Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

чиқариб, деди бувнм.
— Боланпнг кўнгли нималарнн истамайди, э қизпм- 
ей... Кел, ўғлим, мен билан ёта қол, соқолим қичияпти, 
бир қагалаб қўйгин.
— Кашламайман,— деб кўрпани 
яна тепиб, бобом- 
нинг оёқларидан маҳкам қучоқлаб олдим,— айтинг, нега 
уришади? Жони оғриганда 
йиғлагандпр, 
нега борма- 
дингиз?
— Кўй, ўглим, қўй.
— Кўймайман, нега сиз бормадингиз?
— Боргапман, ўғлим.
— Ёлғон, спзни ўлдиригамапти-ку... Отам тирик бўл- 
ганида бирга ётардим, билдингизми? Эндп соқолиигизнп- 
ям тарамайман, энам спгир соққанда бузоқчанпям уш - 
ламайман, билдингизми? Отамни топиб берасиз, ҳамма- 
нинт отасн бор-ку, топпб берасиз дедим, топнб бераспз...
Кўрпага ётиб роса йиғладим, болиптнп 
муштлайвер- 
дим, муштлайвердим. Б ас қил дейишса ҳам бас қ,илмай-
71
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ман, деб йиғлайвердим. Ахийри ўзим жим бўлдим. Ч ар- 
чаб қолдим-да, бўлмаса яна йиғлардим. Бувим ёнимда 
ётган экан, юзини силамоқчи бўлиб пайпаслаган эдпм, 
вой, энди у йиғлаётган экан, кизиқ, нета каттала,р ово- 
зини чиқармай йпғлар экан, бунақада уларнинг йпғла- 
ганпни ҳеч ким билмайди-ку? Мен бўлсам, ҳечам яши- 
ринча йиғлай олмайман, ё энамга, ё бобомга кўрсатиб 
йпғлайман. Ҳовлида бўлишса, эшитишсин деб қаттиқроқ 
йиғлайман, боғда юришган бўлса, деразанп очиб қўйиб 
йиглайман.
Б уви,— дея секин шивирладим.
— Уйғоқман, ўғллм,— деб мени багрнга тортдя у.
— Сиз нега йиғлаяпсиз?
— Йиглаганнм йўқ, асалим.
— Йиғлаяпюиз, мана, бармоғимни ялаб кўрсам шўр-