32
TDPU ILMIY AXBOROTLARI PEDAGOGIKA 2019/3(20)
tabiat omillarining ta’sir doirasi chegarasini ochib berish, o‘simlik va hayvonlarning ma’lum haroratga
chidamlilik darajasini yoritib berish ayni vaqtda faoliyat ko‘rsatayotgan pedagog, biolog va ekologlarning
asosiy maqsadidir. Tirik organizmlarning tolerantlik darajasini baholash har bir organizmning biologiyasini
o‘rganish va introduksiya qilish imkonini yaratib beradi. Zamonaviy ekologiya o‘rganadigan obyektlar va
jarayonlar qanchalik xilma-xil bo‘lmasin, ularni o‘ziga xos bitta umumiy xususiyat – hayot birlashtirib turadi.
Ekologik omillarning ta’sir doirasiga qarab, tirik organizmlar chidamli va chidamsiz turlarga ajratiladi. Eng
muhimi, abiotik omillardan biri harorat bo‘lib, eng muhim cheklovchi omil ham hisoblanadi.
Har bir tur
uchun eng past va eng yuqori harorat chidamlilik chegarasi hisoblanadi; undan chetga chiqish organizm
uchun halokatli ta’sir ko‘rsatadi, ya’ni o‘ta issiq yoki o‘ta sovuq harorat organizmni qattiq shikastlab, nobud
qiladi. Deyarli barcha tirik mavjudotlar hujayra sitoplazmasi xossasiga muvofiq 00-50°C oralig‘idagi
haroratda yashash qobiliyatiga ega. Optimal muhitda cheklovchi omil, ya’ni harorat me’yorida bo‘ladi,
organizmlar o‘zlarini yaxshi his qiladi, tez ko‘payadi va populyatsiyalar soni o‘sib, ularning ko‘pligi
ta’minlanadi.
Cheklovchi omil, ya’ni haroratning har ikkala chetki qismi – minimum va maksimum chegarasida
“hayotiy faoliyat” bir oz pasaygan bo‘ladi va organizmlar uchun bu sharoit noqulay ta’sir etadi.
Chidamlilikning eng quyi chegarasida omil yanada cheklanadi, ya’ni harorat tushib (sovib) ketadi, eng yuqori
chegarasida ham yanada cheklanadi, ya’ni harorat ko‘tarilib (isib) ketadi,
oxir-oqibatda, organizmlar
noqulay sharoitga tushib qoladi va nobud bo‘ladi. Demak, chidamlilikning quyi va yuqori chegarasida
organizm hayotiy faoliyatining susayishi kuzatilib, haroratning yanada pasayishi yoki ko‘tarilishi uning nobud
bo‘lishiga olib keladi
1
.
Biologik chidamlilikning umumiy qonuni organizmning u yoki bu ekologik omilga (masalan, haroratga)
chidamlilik, ya’ni “ekologik qobiliyati”ni ifodalaydi. Shu ma’noda, ekologik tolerantlik – atrof-muhitning
noqulay ta’siriga organizmning bardosh bera olish qobiliyatidir
2
.
Har xil turlarga mansub organizmlar bir-biridan “ekologik qobiliyati” yoki “ekologik tolerantligi” bilan
ajralib turadi. Masalan, Arktikada uchraydigan suvo‘ti – sferillaning hayoti harorat –34° C sovuq bo‘lganda
ham davom etadi. Ba’zi bir zamburug‘larning sporalari –190° C sovuqda ham o‘sish qobiliyatini saqlab
qoladi. Ko‘pchilik o‘t o‘simliklarining quruq urug‘lari –80°C sovuq yoki 120°C issiqqa bardosh bera oladi.
Harorat o‘simliklar hayotida ham muhim o‘rin tutadi. 10°C dan 30-35°C gacha bo‘lgan
haroratda
fotosintez jarayonining jadalligi ikki marta oshadi, keyin sekin-asta pasayib, 40-45°C haroratda umuman
to‘xtaydi. Quruqlikdagi o‘simliklarning aksariyati nafas olish jadalligiga bog‘liq holda, 50-60°C haroratda
nobud bo‘la boshlaydi.
O‘simliklarning past haroratga morfologik moslashishi, ya’ni noqulay sharoitda kurtaklari yoki
novdalarining tuproq va qor qatlami, xazonli qatlam va shu kabilarga nisbatan joylashishi bo‘yicha bir necha
hayotiy shakllari farqlanadi. Daniyalik olim K.Raunkiyer barcha o‘simliklarni hayotiy shakllariga ko‘ra, bir
necha guruhlarga ajratgan:
epifitlar – tuproqda ildizi bo‘lmaydi va boshqa o‘simliklar tanasida o‘sadi;
fanerofitlar (daraxtlar, butalar) – kurtaklari yerdan ancha balandda joylashadi, ular tangachasimon
qoplama bilan qoplanadi, novdalari qishda sovuqdan nobud bo‘lmaydi;
xamefitlar (butacha, chala butachalar) – kurtaklari yerga yaqin joylashadi,
qishda qor bilan
qoplanadi va novdalarini sovuq urmaydi;
kriptofitlar (ko‘p yillik o‘tlar) – qurib qoladi, kurtaklari tuproq yoki suv ostidagi tugunak, piyozbosh
yoki ildizpoyada joylashadi;
terofitlar (bir yillik o‘simliklar) – mavsum noqulay kelishi bilan nobud bo‘ladi, har yili faqat urug‘idan
unib chiqadi
3
.
Iqlim sharoitlariga, xususan, haroratga morfologik moslashish hayvonlarda ham kuzatiladi. Bir turga
mansub hayvonlarning hayotiy shakllari turli darajali, masalan, –20°C dan –40°C gacha bo‘lgan past
1
Ўзбекистон Республикаси Президенти Шавкат Мирзиёевнинг Бирлашган Миллатлар Ташкилоти Бош Ассамблеясининг 72-сессиясида
сўзлаган нутқи / http://uza.uz/oz/politics/zbekiston-prezidenti-shavkat-mirziyoev-bmt-bosh-assambleyasi-20-09-2017.
2
Xo‘janazarov O‘.E., Mirsovurov M., Norbobayeva T. Ekologiya va barqaror taraqqiyot ta’limi. T.: “Navro‘z”. 2014.
3
Захлебный А.Н. Содержание экологического образования в средней общеобразовательной школе: теоретическое обоснование и пути
реализации: Автореф. дис. д-ра пед. наук: 13.00.01. - М., 1986. - 25 с.
33
TDPU ILMIY AXBOROTLARI PEDAGOGIKA 2019/3(20)
haroratda ham shakllanishi mumkin. Xususan, yo‘lbarslar ichida eng kattasi birmuncha shimolda – sovuq
iqlim sharoitida yashaydigan Amur yo‘lbarsi hisoblanadi. Issiqqonli hayvonlarda tanasining o‘lchami
populyatsiyaning o‘rtacha ko‘rsatkichidan katta bo‘ladigan individlar tur tarqalgan arealning birmuncha
sovuq qismida yashaydi. Bu qonuniyat Bergman qoidasi deyiladi
1
.
Organizmlar hayotida haroratga fiziologik moslashish katta ahamiyat kasb etadi. Ulardan eng oddiysi
– iqlimga moslashish (iqlimlashtirish), ya’ni o‘simlik, hayvon va odam organizmining o‘zgaruvchan geografik
muhit sharoitida yashashga moslashishi,
boshqacha aytganda, issiq yoki sovuqni o‘tkazishga fiziologik
moslashishi hisoblanadi. Masalan, ba’zi hayvonlar o‘z tanasidan suv bug‘lanishini ko‘paytirish orqali
ortiqcha qizib ketishdan saqlanadi, poykiloterm hayvonlar esa o‘z tanasidan qisman suv yo‘qotish yo‘li bilan
sovib ketishdan saqlanadi.
Haroratga munosabat, issiq yoki sovuqdan saqlanishning boshqa shakllari ham mavjud. Masalan,
hayvonlar migratsiyasi, ya’ni hayvonlarning yashash shart-sharoiti yoki rivojlanish jarayonlari o‘zgarishi bilan
ko‘chishi, masalan, qushlarning issiq o‘lkalarga uchib ketishi, hayvonlarning qishlashi, ya’ni qishki sovuq
davrda uzoq vaqt karaxt bo‘lib, uyquga ketishi, masalan, sug‘ur, olmaxon, ko‘rshapalak kabi jonivorlar o‘z
tanasida metabolizm jarayonini susaytirib, shu orqali oziq
moddalar sarfini kamaytirib, tana haroratini
deyarli nol darajagacha tushirish qobiliyatiga ega . Ko‘pchilik hayvonlarda (masalan, hasharotlarda) qishqi
tinim davri kuzatiladi, ya’ni rivojlanishning turli bosqichida (urug‘, qurt yoki g‘umbak) muhitning noqulay
shart-sharoitida vaqtinchalik fiziologik to‘xtash jarayoni boshdan kechiriladi.
Iqlimga moslashish jarayoni, odatda, uch bosqichdan iborat bo‘ladi:
1) introduksiya – muayyan o‘simlik yoki hayvonning tabiiy arealidan tashqaridagi yangi hududda
maqsadli yoki tasodifan tarqalishi;
2) adaptatsiya – organizmning yangi hudud (muhit) shart-sharoitlariga moslashishi;
3) mahalliylashish – biror hududda yangi turning to‘la moslashishi, ya’ni
muayyan uyushmadagi
ekologik maskanda o‘z o‘rnini topishi.
Shunday qilib, akklimatizatsiya – organizmning hududiy, sun’iy yoki tabiiy ko‘chishidan, ya’ni yashash
joyini o‘zgartirganidan so‘ng, yangi yashash sharoitiga moslashishi, boshqacha aytganda, uning muhitdagi
o‘zgarishlarga fiziologik va ekologik moslashishi bo‘lib, bunda harorat quruqlik-havo muhitida yashaydigan
organizmlar va populyatsiyalarning moslashish jarayoniga faol ta’sir ko‘rsatuvchi eng muhim cheklovchi
omillardan hisoblanadi.
Tiik organizmlardagi tolerantlik darajasi va harorat hamda atrof-muhit ta’siriga javob reaksiyasini
o‘rganish o‘quvchilarning ilmiy dunyoqarashini, ekologik qarashlarini shakllantirishda,
tabiat va tabiiy
resurslarga ongli munosabatni tarbiyalashda alohida o‘rinda turadi.
Do'stlaringiz bilan baham: