Qatnashchilar: Usmon Nosir shoir Nosir hoji otasi Xolambibi aya onasi Rohatoy

Hamshira; Usmon.
Usmon; (boshini ko’taradi) ayajon, men sizni, sizni ko’zlaringizni mehringizni sog’indim, ona. (yo’taladi)
Hamshira: Usmon. (Usmonni yo’talganini ko’rib) yana tobing qochyaptimi? Statsianarga o’t, dori beraman. Bemorlar judayam ko’p. bir o’zim hech ulgurmayapman. Biram ko’p yozasan-a, Usmon. Yozganing yozgan. Koshki shu yozganlaring zonadan tashqariga chiqsa. Magadan qamoqxonasida yozgan asarlaringni yurtingga yuborgandik. Biron aks-sado chiqdimi?
Usmon: yo’q. mana uch yildirki, xat olishga, maktub jo’natishga ruxsat yo’q. Bir amallab singlimga xat jo’natgandim. Onam yozuvchilar uyushmasida qolgan asarlarimni olsin deb yozib yubordim.
Hamshira; mayli, sen xafa bo’lma. Men senga gazetalar olib kelgandim. O’qib chiqarsan.
Usmon: bugun 1944-yil, 9-mart. Hatto Stalingayam yordam so’rab maktub jo’natgandim. Lekin barcha o’ylaganlarim sarob bo’lib chiqdi.
Bog’larga namozgar salqin tushdi
Gullar nam bargini qayerda asdi
Oftob ham suv ichar tog’lardan pastda
Lolarang qip-qizil o’t shafaq o’chdi.
Ko’z tutdim ko’zlarim nigorom bo’ldi
O, dilbar siynbarim yuzlari qirmiz
Kiprigi ko’ksiga soya slogan qiz
Ko’z tutdim yuragim to’la qon bo’ldi

(qiz chiqib kelgan bo’ladi)

Qiz siymosi:
gulzor chaman yur, bog’lar eltay yetaklab
binafshalar terib beray senga etaklab


Usmon;
U shoir deb u yengil deb aslo o’ylama
O’pgan o’pichlarim haqqi inontiraman


Qiz siymosi:
She’rlaringni to’yib-to’yib tinglagim kelar
Yaxshilikka so’zing yo’yib anglagim kelar
Faqat nechun yuragimda xavotirlik bor?
Tipirchilar ko’kragimda qandaydir ozor.
Usmon:
Yana bir ko’nglimda erka bir shodlik
Yana dilimda sevgili she’rim
Yana gulbahor yana kulgan qiz


Qiz siymosi:
Shafaq o’chay deb qoldi
Kaptar qonidek rangsiz ko’zlarimni uzmayman