Qatnashchilar: Usmon Nosir shoir Nosir hoji otasi Xolambibi aya onasi Rohatoy

Elbek: to’g’ri, Usmonni qoni qaynoqda.
Usmon: yo’q, unchalik emas. Unchalik emas, do’stlar. Ammo biz o’zbeklarda bir ibora bor. Men engkayganga engkayaman boshim yerga tekkuncha, ammo kekkayganga kekkayaman boshim ko’kka yetguncha. Mana shu ibora men haqimda bo’lsa kerak.
Elbek: Usmon baribir jizzakiliging borda seni.
Usmon: nima qilay axir? Nima qilay? Axir o’zimga qarsgi, yuragimning amriga qarshi yurolmayman axir.
Qodiriy: Ey, Usmon. Usmon yoshlik qilib qo’ymasang edi, jigarim.
(Keyingi epizod. Usmon Nosir hovlisi)


Nosir hoji: Yo Olloh. Bu qanaqasi? Kecha yarim tunda uyga mast qaytding. Oyog’ingda zo’rg’a turding. Muhsin Hamid bilan Yusufjon Hamdam qo’ltiqlab olib kelishdiya. Men seni bu ahvolda hech ko’rmagandim-ku. Bu nima qilganing, Usmon.
Usmon: kechiring meni, dada.
Nosir hoji: ayangni, meni hurmatimiz yo’qmi? Shu ahvolda kirib kelasanmi uyga? Men bizlarni yaxshi niyatlarda bu yerlarga ko’chirib olib kelgansan deb yuribman. Uyat emasmi, uyat.
Usmon: dada, kechiring meni.
Nosir hoji; seni bu ahvolda singillaring ko’rdi. Bilasan uyimizda bunaqangi odat yo’q. Men bu qilig’ingni hazm qilolmayapman o’g’lim.
Usmon; dada, kechiring meni. Kecha men qattiq azob yedim. Kecha meni yozuvchilar uyushmasidan o’chirishdi.
Xolambibi aya: voy, o’lay.
Nosir hoji: nima?
Usmon: kecha menga xiyonat qilishdi, dada. Tuhmatlar yog’dirishdi menga. Ishongan do’stlarim, birodarlarim meni “xalq dushmani”ga chiqarib qo’yishdi.
Nosir hoji: qanday qilib? Axir sen buzg’unchi, jinoyatchi, qo’poruvchi bo’lmasang.
Usmon: men qo’poruvchilik qilibman, dada. Ijodim bilan buzg’unchilik qilibman. Yoshlarni yomon yo’llarga boshlayotgan emishman. Lekin bularning hammasi uydirmaku.
Nosir hoji: shunga siqilib ichibsanda. Ey, yo’q. Hukumat odil. Yozuvchilaring dushman deb e’lon qilgani bilan davlat surishtiradi. Bir begunoh odamga bekordan bekorga ozor berdirib qo’ymaydi. Ha, oqlab oladi. Lekin men tushunmayapman. Qaysi xalqning dushmani ekansan? Qaysi xalqning dushmanisan, bolam?
Usmon; ha, men dushmanman. Men dushmanman. O’zini haq deb bilgan, ammo millatini, g’ururini bir burda non-u, issiq to’shakka sotayotgan xalqning dushmaniman. Mustabid, o’zga millatlarning oyoq ostida paytava bo’lishga tayyor xalqning dushmaniman.