M. M. Axmetjanov, sh sh. Olimov, S. S. Avezov. P e d a g o g I k mahorat

mubolag‘a
deyiladi. Unda narsa-buyum, hodisalarning 
nomi, ko‘lami, haqiqatga mos kelmaydigan darajada bo‘rttiriladi. M: “Alpomish” 
dostonida to‘qson alplarning obrazini yaratishda quyidagi mubolag‘adan foydalaniladi: 
Oh ursa olamni buzar dovushi 
To‘qson molni terisidan kovushi 
Mubolag‘a badiiy tasviriy vosita ta’sirida o‘zbek adabiyotida “Lof” janri ham 
yuzaga kelgan. Bu janrning asosiy talabi-voqelik, buyum-narsalarni bo‘rttirib, 
kattalashtirib, tinglovchi yoki kitobxon tafakkuriga taassurot hosil qilishdan iborat. 
Nutq va badiiy adabiyotda buyum-narsalarni, voqelikni kichraytirish hodisasi 
litota
deyiladi. Masalan, A. Qahhorning “Sinchalak” povestida Halandarov Saidaga past 
nazar bilan qarab: “ Sinchalak degan qushni bilasizmi, oyog‘i ipday. . . SHu qush 
“Osmon tushib ketsa, ushlab qolaman” deb oyog‘ini ko‘tarib yotar ekan “ –deb 
Saidaning juda ham jussasi kichikligini sinchalak (chittak) qushga qiyos etadi. Xuddi 
shuningdek, mumtoz she’riyatimizda shoir Atoiy ma’shuqani quyidagicha tasvirlashi 
litotaning yuksak ko‘rinishi sifatida baholanadi: 
Ul sanamkim suv yaqosinda paritek o‘lturur 
G‘oyati nozikligidin suv bilan yutsa bo‘lur. 
Og‘zaki nutqda ulkan, zo‘ravon, kuchli narsalarni “pashsha”, “chivin”, “chumoli” ga 
qiyos qilish ko‘p uchraydi. Yoki: ertaklarda “Tog‘ni bir sinchalog‘im bilan ko‘taraman 
“ kabi mubolag‘a , shuningdek, “U dev mening oldimda pashsha “ singari litotali 
birikmalarni kuzatish mumkin. 
Nutq jarayonida sifatlar (epitet) lar ham muhim o‘rin tutadi. Tasvirlanayotgan 
hodisa uchun zarur belgini ko‘tarishga xizmat qiluvchi badiiy aniqlovchi