§. Unli fonemalar tasnifi
O'zbek tilshunosligida unli fonemalar quyidagi uch belgi asosida tasnif qilinadi:
Lablarning ishtirokiga ко‘fa: a) lablashgan unlilar (u. o', o). Bu unlilarni talaffuz qilishda lablar doira shaklida biroz cho'ziladi; b) lablashmagan unlilar (i, e, a). Bu unlilarni talaffuz qilishda lablar doira shakliga kirmaydi va cho'zilmaydi. Tasnifning bu turi fonologik sistemadagi «lablanish-lablanmaslik oppozitsiyasi» talablaridan kelib chiqadi.
Tilning vertikal harakatiga ko'ra: a) yuqori tor unlilar (i, u). Bu unlilarni talaffuz qilishda og'iz tor ochiladi, til bilan qattiq tanglay orasi ham tor bo'ladi; b) o'rta keng unlilar (e, o'). Bu unlilarni talaffuz qilishda og'iz o'rta darajada ochiladi, til bilan qattiq tanglay orasi ham o'rtacha kenglikda (yuqori ko'tarilish bilan quyi ko'tarilish orasida) bo'ladi; d) quvi keng unlilar (a, o). Bu unlilarni talaffuz qilishda og'iz keng ochiladi, til bilan qattiq tanglay orasi ham yuqoridagi ikki holatdan ancha keng bo'ladi. Tasnifning bu turi fonologik sistemadagi «tilning uch darajali ko'tarilishi» oppozitsiyasiga asoslanadi.
Tilning gorizontal (yotiq) harakatiga ko'ra: a) old qator unlilar (i, e, a). Bu unlilarni talaffuz qilishda tilning uchki qismi pastki tishlarga tiraladi (demak, oldinga cho'ziladi); b) orqa qator unlilar (u, o‘, o). Bu unlilarni talaffuz qilishda tilning uchki qismi pastki tishlarga tiralmaydi (demak, biroz orqaga tortilgan bo'ladi).
Sonantiaming bo'g'in hosil qilishi Imqiila qarang: Махмудов А. Сонорные узбекскою языка. - T.: «Фан». 1980. с. 5. 34.
kelayotgan havo oqimi un payclialariga urilib, uni tebratadi, tebranish esa ovozni yuzaga keltiradi, ovoz o‘z navbatida og'iz bo'shlig'idagi to'siqda paydo bo'lgan shovqinga qo'shilib, tovushning jaranglasluiviga sabab bo'ladi.
IV. Ovozning ishtirok etish darajasiga ko‘ra. Bu belgi asosida undoshlar sonorlar va shovqinlilarga bo'linadi:
Sonorlarda ovoz shovqinga nisbatan ustun bo'ladi (shovqin juda kam miqdorda qatnashadi). Hozirgi o'zbek adabiy tilida m. n, q, 1, г, у undoshlari sonor tovushlar (sonantlar) hisoblanadi. Sonorlar rezonator ton manbayi nuqtayi nazaridan ikki giiruhga bo'linadi: a) burun sonantlari — m, n. ng: b) og'iz sonantlari — r, 1, y. Bulardan 1) «m» ni talafFuz qilishda bo'g'izdan kelayotgan un (ovoz) ikki lab orasidagi to'siqqa urilib, orqaga qaytadi, shu tarzda yana halqum orqali burun bo'shlig'iga yo'l oladi. Bu jarayonda bo'g'iz, halqum, og'iz bo'shlig'i va burun bo'shlig'i rezonator ton manbayiga aylanadi: shularda qo'shimcha tonlar paydo bo'lib, ovozning shovqinga nisbatan ustun bo'lishi ta'minlanadi; 2) «п» ni talaffuz qilishda bo'g'izdan kelayotgan un (ovoz) tilning uchki qismi bilan yuqori milk orasidagi to'siqqa urilib, orqaga (halqumga) qaytadi, so'ng bumn bo'shlig'iga o'tadi (bunda bumn yo'lidagi to'siq ochilgan bo'ladi). Natijada og'iz, halqum, bo'g'iz. bumn bo'shliqlari rezonator ton manbayi vazifasini bajaradi. Ammo og'iz bo'shlig'ining rezonatorlik imkoniyati «m» dagi holatdan kamroq bo'ladi (chunki hajm va shakl o'zgaradi); 3) «ng» ni talaffuz qilishda kelayotgan un (ovoz) tilning orqa qismi bilan yumshoq tanglayning boshlanish qismi orasidagi to'siqdan orqaga qaytib, yana halqum va bo'g'izga boradi, halqum orqali bumn bo'shlig'iga o'tadi (bunda ham bumn yo'lidagi to'siq ochilgan bo'ladi), natijada og'iz, bo'g'iz, halqum va bumn bo'shliq- larida qo'shimcha tonlar paydo bo'lib, ovozning ustunligi ta’minlanadi. Bunda shuni ham alohida ta’kidlash kerakki, «ng»ning artikulatsiyasida og'izning rezonatorlik imkoniyatlari «m» va «п» sonorlaridagi holatdan ancha cheklangan bo'ladi, chunki bo'g'izdan kelayotgan un tilning orqa qismidagi to'siqdanoq orqaga qaytganligi tufayli, og'iz bo'shlig'ining rezonatorlik maydoni juda qisqaradi; 4) «1» ni talaffuz qilishda to'siq (fokus) tilning uchki qismi bilan ustki tish (milk) orasida yuzaga keladi, ammo tilning ikki yoni ochiq bo'ladi. Undan sirg'alib o'tgan un lunj devoriga tegib, qo'shimcha tonlar hosil qiladi, bunday qo'shimcha tonlar halqum va hiqildoqda (bo'g'izda) ham yuzaga keladi, ammo bumn bo'shlig'i rezonator manbayi sifatida ishtirok etmaydi, chunki yumshoq tanglay oxiridagi kichik til burunga o'tadigan yo'lni to'sib qo'yadi. Shuning uchun «1» og'iz sonanti hisoblanadi; 5) «г» ni talaffuz qilishda tilning uchi qattiq tanglayning old qismi tomon ko'tariladi, bo'g'izdan kelayotgan havo oqimi tilning uchiga urilib, uni bir-ikki silkitadi, natijada havo tebranishi yuzaga keladi. Lunjning bir qadar kengayishi rezonator tonning hosil bo'lishiga imkon yaratadi; «г» ning artikulatsiyasida ham burun bo'shlig'i ishtirok etmaydi, chunki havo oqimining burunga o'tadigan o'rni kichik til tomonidan to'silgan bo'ladi; 6) «у» ni talaffuz qilishda tilning o'rta qismi qattiq tanglay tomon ko'tariladi. tilning o‘zi oldinga siljiydi, uning ikki cheti yon tishlarga, uchi esa pastki tishlar milkiga tegadi. Bu sonorning hosil bo‘lishida ham og'iz bo'shlig'i, halqum va bo'g'iz rezonator toni manbayi bo'lib xizmat qiladi, ammo burun bo'shlig'i bu jarayonda ishtirok etmaydi (kichik til havo yo'lini to'sib turadi).
Do'stlaringiz bilan baham: |