Гули маҳмудова маданий антропология

И
Интеллект – лотинча «intelleсtus» сўзидан олинган бўлиб, у одатда «ақл-идрок», «англаш», «тушуниш», «фаҳмлаш» деган маъноларни англатади. Интеллект индивиднинг маълум даражада мустаҳкам, барқарор ақлий қобилиятлари тузилишидан иборатдир.
Идеал — мутлақ баркамоллик, бундай баркамоллик ҳақидаги тасаввур.
Интеграция (лот. integratio — тиклаш, тўлдириш, integer — бутун сўзидан) – 1) система ёки организмнинг айрим қисмлари ва функцияларининг ўзаро боғлиқлик ҳолатини ҳамда шундай ҳолатга олиб борувчи жараённи ифодалайдиган тушунча.
Имманент – фалсафий категория бўлиб, бирор объект ёки жисм яратилишида унинг моҳиятига сингдирилган ажралмас жиҳатдир. Диний фалсафа учун илоҳийликнинг борлиққа имманент бўлиши муҳим бўлиб, бу категория теологик пантеизмда ривожлантирилган. Имманент хусусият ибораси ҳам мавжуд бўлиб, у жисмнинг яратилишида унинг табиатига монанд хусусиятнинг касб этилиши билан белгиланади.
Императив – табиий мавжуд бўлган номоддий мавжудлик, омил, қонуният ва ҳ.к.
Имплицит – ҳодиса, объектда яширин мавжуд бўлган омил, маъно, моҳият бўлиб, унинг асос билан бирлашиб, чатишиб кетиши.
Индивидуализм (лот. idividuum – алоҳида, бўлинмас, деган маънони беради) – фалсафий-ахлоқий тамойил бўлиб, шахснинг автономлиги ва ҳар қандай жамоа гуруҳларидан яккаликдаги афзаллик хусусиятларини эътироф этади.
Интенционаллик – (лот. Intention - интилиш, деган маънони беради) фалсафий тушунча бўлиб, инсон онгининг қайсидир предмет ёки объектга йўналганлигини, табиий интилишини англатади.
Инновация – бирламчи моделнинг ўзгариши анъана сифатида қабул қилинади.
Интеграция – маданиятнинг кўп параметрлари орасидаги қоришиш. Бир пайтнинг ўзида бу кўп соҳаларда ўз ифодасини топади (иқтисод, маиший турмуш, мафкура, моддий маданият).


К