G‘afur G‘ulom shum bola qissa Yoshlar nashriyot uyi Toshkent – 2018 uo‘K

HOJIBOBOYI GULFURUSH

Ba yoron gulfurushi mekunam, bo dushmanon xoro,
Muhabbat ham g‘azab du rang chunin bozorho dorad.
Muntazir
Mening qushlarga ishqiboz bir do‘stim bor. O‘tgan juma bir keksa dastparvar bulbuli o‘lganini eshitib, ko‘nglini so‘rashga jazm qildim...
Teshikqopqa guzaridan o‘tib hali Qichqiriqqacha yet magan edim. Bu ko‘chani sukutga ketgan majnuntollar va mahmadona chinqiriq ariq xiyoboni deb atalsa, yana yaxshiroq bo‘lardi. Tevarak-atrofi ozoda qilib supurilgan kichkina eshik oldi. Supachaga supadan ham kichikroq gilamchani yozib, oldilariga bir savat rang-barang guldastalarni qiyoq o‘tdan kamar bog‘latib qo‘yib, ikki mo‘ysafid kichik jonon choynakdan jonon piyolaga nilufar bargiday tiniq ko‘k choyni quyib, suhbatda edilar.
Aniq sanoqlarga hushim yo‘q. Oldida gul savat turgan birinchi mo‘ysafidning yoshini sakson va oshig‘i bilan taxmin qila qo‘ydim. Yaqinlashdim, salom berdim, yana bir necha qadam ta’zim bilan ilgariladim.

• 
  To‘xtang, o‘g‘lim, – dedi kulimsirab birinchi mo‘y safid, – ko‘klamingiz muborak bo‘lsin.
  
• 
  Sizniki ham.
  
• 
  Rahmat.
  

Qo‘limga oq bilan to‘qqizilning o‘rtasida, muzikadagi avjday ko‘tarilib borguvchi necha darajali rang bo‘lsa hammasidan to‘plangan bir guldasta tutqazdi. Men taraddudlanib yonimni kavlay boshladim. Ya’ni, bu gullar sotiladigan deb o‘ylagan edim. Ikkinchi mo‘ysafid menga qattiqroq tikildi:

• 
  Nima qilmoqchisiz?
  
• 
  Yo‘q, o‘zim shunchaki...
  

Birinchi mo‘ysafid kuldi.

• 
  Nima kasbdasiz?
  
• 
  Shoirman.
  
• 
  Balli... Men ham Hojiboboyi gulfurush emasman. Bu gullar o‘z bog‘imning mahsuloti. Katta o‘g‘lim injener, kichigi harbiyda, qizim bilan kuyovim doktor, o‘zim ekkan gullarni ta’bimga yoqqan kishiga biror dastadan berishga menga ijozatdir deb o‘ylayman... Pulning hojati yo‘q, o‘g‘lim. Badaliga juda biror narsa bergingiz kelayotgan bo‘lsa ayta qoling...
  

Men Muntazirning yuqoridagi she’rini o‘qib berdim.
1941