Fyodor Dostoyevskiy. Kulgili odamning tushi (hikoya)

ular bilan inoq yashardilar. Ular ko‘kka ishora qilib, menga

yulduzlar   haqida   nimadir   dedilar,   men   tushunolmadim,

ammo   shu   chog‘   ularning   dillari   yulduzlar   bilan

tutashganligiga ishonchim komil. O, bu odamlar meni o‘z

qalblariga   oshno   etolmadilar,   ammo   meni   shusiz   ham

suydilar.   Ular   meni   tushunolmasliklariga   ko‘zim   yetdi,

shuning   uchun   yerimiz   haqida   miq   etib   og‘iz   ochmadim.

Men faqat hammaning ko‘z o‘ngida ularning yerini o‘pdim

va   ularga   sajda   qildim.   Ular   mening   sig‘inishimga

iymanmay   yo‘l   qo‘yib   berdilar,   chunki   ularning   qalbi

shunday ulug‘ sevgiga moyil edi. Mehrimga qanday javob

qaytarishlarini   sevinch   bilan   idrok   etgan   holda   goh

ko‘zlarim jiqqa yoshga to‘lib, ularning oyoqlarini o‘psam,