Fyodor Dostoyevskiy. Kulgili odamning tushi (hikoya)

ular   men   uchun   iztirob   chekmadilar.   Goho   men

taajjublanib o‘zimdan so‘rardim: qanday qilib ular mendek

bir   telbani   biror   marta   ham   ranjitmadilar,   mendek   bir

kishida rashk va hasad tuyg‘ularini uyg‘otmadilar? Qanday

qilib mendek bir maqtanchoq va yolg‘onchi odam ularning

oldida   hech   biri   bilmaydigan   bilimlarim   bilan

---

maqtanmadim,   hech   bo‘lmasa,   suyganimdan   ularni   qoyil

qoldirishga harakat qilmadim?

Ular xuddi go‘daklardek tinib-tinchimas, quvnoq odamlar

edilar.   O‘zlarining   so‘lim   daraxtzor   va   o‘rmonzorlarida

kezib,   munis   qo‘shiqlar   aytardilar,   daraxtlar   mevasi,

o‘rmonlar   asali   va   mehribon   jonivorlarning   suti   bilan