Fyodor Dostoyevskiy. Kulgili odamning tushi (hikoya)

ko‘tarardilar va bu maynavozchilikdan o‘zlari qancha zavq

olardilar. Ha, albatta, men ko‘rgan tushimning taassuroti

bilan   mag‘lub   bo‘lib   qolardim,   mening   zada,   pajmurda

yuragimda faqat shu hisgina omon qolgan bo‘lardi. Ammo

ko‘rgan   tushimning   haqiqiy   manzaralari,   shakllari   shu

darajada uyg‘unlik kasb etgan, shu darajada dilbar, go‘zal

va haqqoniy ediki, men uyg‘onib ularni o‘zimizning nochor

so‘zlarimiz bilan ifoda etmoqqa ojiz edim, ular o‘z-o‘zidan

miyamda   boshqacharoq   tus   olishi   tayin   edi,   men

haqiqatan   ham   taassurotlarni   o‘zimdan   qo‘shib-chatib

yozishim   mumkin,   ayniqsa,   ularni   qancha   bo‘lmasin,

yetkazishga, buning ustiga tezroq yetkazishga jon-dildan

oshiqayotgan paytimda. Ammo men qanday qilib ularning