Furqat indd

Yusupov FURQAT
tanimadingiz. Men Nafisaman. Ha, o‘sha siz bilan bundan 5 yil oldin 
sevishib yurgan o‘sha Nafisaman. 5 yil avval bizlar ko‘chib ketgandik. 
O‘shanda safarga ketganingiz bois siz bilan xayrlasholmagandim. 
Esingizdami, maktabdan doim birga qaytardik. Men sizni juda 
sog‘ingandim. Nihoyat, sizni topuvdim. Lekin... Juda mashhur 
bo‘lib ketganligingiz tufayli meni tanimadingiz. Sizga maktub 
yozdim, oxirgi marta uchrashib, gaplashib olish ilinjida. Lekin javob 
kelmadi... Keyin yana maktub yozdim... yana kutdim... yana foydasi 
bo‘lmadi... Mana, sizga yana maktub yozyapman. Bu yerga siz 
bilan vidolashish uchun kelgandim. Xayriyat, sizni oxirgi marotaba 
ko‘rish nasib etdi. Meni kechiring... Yozgan maktublarimni o‘qigan 
bo‘lsalar, keladilar degan umid bilan kutdim... Kelmasligingizni 
bilsam ham kutdim... Kutaverdim... Lekin kelmadingiz... Bu xatni 
o‘qiyotganingizda men bu dunyoni tark etgan bo‘laman. Xayr, 
mening birinchi, oxirgi va yagona muhabbatim...”
Xatni o‘qib ko‘zlarimga yosh keldi. Ko‘z yoshlarimni to‘xtatishga 
ojiz edim. Olovga tashlab, yoqib yuborgan maktublarni ko‘z oldim-
ga keltirar ekanman, o‘zimdan nafratlana boshladim. Shu payt bir-
dan qo‘l telefonim jiringladi. Anchadan beri meni hech kim yo‘qla-
may qo‘yganga, telefonim borligi ham esimdan chiqayozgandi.
– Said Usmonovichning telefon raqamimi bu?
– Ha.
– Saidjon, bardam bo‘ling, uka. Otangizni berib qo‘ydik...
Bu gapni eshitib, ko‘z oldimda otam gavdalanar, telefon esa 
qo‘limdan tushib ketgandi. O‘sha lahzalarda o‘zimga o‘zim savol 
berayotgandim. Otam uchun nima qildim bu dunyoda? Hech nima! 
Otamga qilgan muomalalarimni eslab, o‘zimdan nafratlansam, bu 
nafrat degan ibora uchun haqorat bo‘lardi. Mashhurlik meni ko‘r 
qilib qo‘yganidan hattoki, o‘zim sevgan qizni ham tanimabman. 
Yulduzlik kasaliga chalinib, ko‘r bo‘lib qolibman. Eh, bunchalar no-

---

53
FUTBOL FALSAFASI
don bo‘lmasam... Endi kech edi... Men mashhurlik cho‘qqisiga tezda 
chiqdim va yashin kabi quladim... Qisqa muddat ichida hammasi-
dan ayrildim: otamdan, sevgan qizimdan, ishimdan, do‘stla rimdan, 
mol-u davlatimdan... Endi menda nima qoldi? Hech narsaga yara-
maydigan shu boshimmi? Qilgan gunohlarim uchun jazoimni olyap-
man. Hamma-hammasidan pushaymonman. Ammo endi kimga 
naf? So‘nggi pushaymon – o‘zingga dushman, deb shuni aytsalar 
kerak-da...
2012