Fundamental iqtisodiyot” kafedrasi

Iqtisodiy tizim turlari





Ma’muriy buyruqbozlik tizimi

Bozor iqtisodiy tizimi

An’anaviy iqtisodiy tizim





Zamonaviy kapitalizm

Sof kapitalizm

Anʼanaviy iqtisodiy tizim belgilari: qoʻl mehnati va tabiat kuchlaridan oddiy usulda foydalanish, gʻoyat kam unumli texnologiyaning mavjudligi ishlab chiqarishning agrar harakteri, iqtisodiyotning asosiy tayanchi ekstensiv yuritiladigan qishloq xo’jaligi; sanoatning hunarmandchilik va xonaki sanoat shaklida mavjudligi; iqtisodiy biqiqlik, yaʼni xo’jalik avtarkizmi; iqtisodiyot biqiq boʻlganidan mahsulotlar, asosan, oʻz isteʼmoli uchun yaratiladi, ularni ehtiyojdan ortib qolgan qismigina ayirboshlanadi. Xoʻjaliklar natural isteʼmolchi boʻlganidan kamdan-kam hollarda bozor bilan aloqa oʻrnatadilar, oʻzini-oʻzi taʼminlagani sababli ular uchun pulning ahamiyati boʻlmaydi; oʻzaro iqtisodiy aloqalar xoʻjalikning ichida yoki mahalliy kichik hudud doirasida anʼanaviy qoidalarga, urf-odatlarga koʻra, amalga oshadi; iqtisodiy faoliyat jamoa va yakka xususiy mulkka asoslanadi; aholi turmush darajasi past boʻladi. An'anaviy iqtisodiy tizimning o'ziga xos xususiyatlari quyidagilardan iborat: tabiiy resurslarni birlamchi qayta ishlash bilan bog'liq juda oddiy ibtidoiy texnologiya, qo'l mehnatining ustunligi. Barcha asosiy iqtisodiy muammolar ko'p asrlik urf-odatlar, diniy, qabila va hatto kasta an'analariga muvofiq hal qilinadi. Iqtisodiy hayotni tashkil etish va boshqarish oqsoqollar kengashining qarorlari, rahbarlar yoki feodallarning buyruqlari asosida amalga oshiriladi.

Hozirgi vaqtda an'anaviy iqtisodiy tizim Osiyo va Afrikaning eng orqada qolgan ba'zi mamlakatlarida saqlanib qolgan, ammo uning elementlari rivojlanishning o'rtacha darajasi bo'lgan mamlakatlarda saqlanib qolgan.

Bozor iqtisodiyoti tizimi belgilari: yuksak zamonaviy texnologiyaning mavjudligi; ishlab chiqarishning industrial harakterda boʻlishi, iqtisodiy taraqqiyotda axborotning o’rni va ahamiyatining yuqoriligi; ishlab chiqarishda servis — xizmat koʻrsatish sohasi rolining ortib borishi; iqtisodiy o’sishning intensiv usuli ustuvorligi; iqtisodiyotning ochiq boʻlishi, uning bozor aloqalariga tayanishi; xilmaxil mulkchilik boʻlgani holda xususiy mulkning yetakchi o’rinda bulishi; iqtisodiyotning ijtimoiy yoʻnalishga egaligi; aholi turmush darajasining yuqoriligi; iqtisodiyotga siyosatning kuchli taʼsir koʻrsatishi; iqtisodiyotning globallashuvi.

Erkin raqobatning bozor iqtisodiyoti (sof kapitalizm). Ushbu tizim XVIII asrda shakllangan bo’lsada, XIX asr oxiri XX asr boshlarida to’xtadi. Uning elementlarining muhim qismi “zamonaviy bozor tizimi’”ga kirib keldi. Ushbu iqtisodiy tizimning o’ziga xos xususiyatlari iqtisodiy resurslarga xususiy mulkchilik edi; erkin raqobat asosida makroiqtisodiy faoliyatni tartibga solishning bozor mexanizmi; har bir mahsulotni mustaqil ravishda ishlaydigan ko’lab xaridorlari va sotuvchilarining mavjudligi. Sof kapitalizmning asosiy shartlaridan biri bu iqtisodiy faoliyatning barcha ishtirokchilarining shaxsiy erkinligi , ya’ni nafaqat kapitalistik tadbirkor, balki yollangan ishchi ham. Iqtisodiy taraqqiyotning hal qiluvchi sharti kapitalga ega bo’lganlarning tadbirkorlik faoliyati erkinligi va xodimning o’z mehnatini sotish erkinligi edi.

Ko’rib chiqilayotgan iqtisodiy tizimdagi asosiy iqtisodiy muammolarni hal qilish mexanizmi qanday? Ular bilvosita, talab va taklif ta’sirida bozorda rivojlanayotgan narxlar orqali hal etiladi. Narxlar darajasi va dinamikasi bilan belgilanadigan bozor konyukturasiga e’tibor qaratib, tovar ishlab chiqaruvchilar barcha resurslarni taqsimlash, bozorda talab qilinadigan tovarlarni ishlab chiqarish muammosini mustaqil ravishda hal qiladilar. Shunday qilib, bozor narxlar orqali millionlab odamlarning faoliyatini muvofiqlashtiradi.

Tadbirkorlar tobora ko’proq daromad (foyda) olishga, tabiiy resurslardan, mehnat resurslaridan, kapitaldan, bilimlardan iloji boricha tejamli foydalanishga va o’zlari tanlagan faoliyat sohasida o’zlarining ijodiy va tashkiliy (tadbirkorlik layoqati) qobiliyatlari kabi manbadan maksimal darajada foydalanishga intilishadi. Bu ishlab chiqarishni rivojlantirish va takomillashtirish uchun kuchli stimul bo’lib xizmat qiladi, xususiy mulkning ijodiy imkoniyatlarini ochib beradi.

Zamonaviy bozor iqtisodiyoti (zamonaviy kapitalizm). Barchasi bilan taqqoslaganda, bozor tizimi eng moslashuvchan bo’lib chiqdi: u o’zgaruvchan ichki va tashqi sharoitlarga moslashib, qayta qurish imkoniyatiga ega. Uzoq evolyutsiya jarayonida, asosan, yigirmanchi asrda, erkin raqobatning bozor iqtisodiyoti zamonaviy bozor iqtisodiyotiga aylandi. Uning asosiy xususiyatlari:

• 
  mulkchilik shakllarining xilma-xilligi, ular orasida yetakchi o’rinni xususiy mulk turli shakllarda egallaydi ( individual mehnatdan tortib to yirik korporativgacha);
  
• 
  qudratli ishlab chiqarish va ijtimoiy infratuzilmani yaratishni tezlashtirgan ilmiy-texnikaviy inqilobni amalga oshirish;
  
• 
  milliy iqtisodiyot va ijtimoiy sohani rivojlantirishga davlatning faolroq ta’siri.
  

Rivojlangan bozor iqtisodiyoti sharoitida iqtisodiy mexanizm sezilarli o’zgarishlarga uchraydi. Rejalashtirilgan boshqaruv usullari marketingni boshqarish tizimi shaklida alohida firmalar ichida yanada rivojlanadi. Shu bilan birga, makro darajada rejalashtirish usullarini ishlab chiqish milliy dasturlar va rejalarni amalga oshirishga qadar iqtisodiyotni davlat tomonidan tartibga solish bilan bog’liq.

Rejalashtirish bozor talablariga faol moshlashish vositasi sifatida ishlaydi. Natijada iqtisodiy rivojlanishning asosiy vazifalari yangi yechimni topadi. Shunday qilib, mahsulot hajmi va tuzilishi masalasi firmalar ichidagi marketing tadqiqotlari, shuningdek extiyojlarning rivojlanish prognozi asosida hal qilinadi. Bozor prognozi eskirgan tovarlarning chiqarilishini oldindan qisqartirishga va sifat jihatdan yangi modellar va mahsulot turlariga o’tishga imkon beradi. Ishlab chiqarishni boshqarish marketing tizimi, ishlab chiqarish boshlanishidan oldin ham, ushbu turdagi tovarlarning asosiy qismini ishlab chiqaruvchi kompaniyalarning individual xarajatlarini bozorda mavjud bo’lgan narxlarga moshlashtirishga imkon beradi.

Resurslardan foydalanish muammosi yirik kompaniyalar doirasida strategik rejalashtirish asosida hal etiladi. Shu bilan birga, yangi tarmoqlarni rivojlantirish uchun resurslarni qayta taqsimlash, asosan, ilmiy-texnik taraqqiyotning ustuvor yo’nalishlarida ilmiy tadqiqot ishlarini davlat tomonidan rag’batlantirish, davlat milliy va davlatlararo dasturlariga asoslangan byudjet mablag’lari bilan bog’liq.

Vanihoyat, yaratilgan YaIMni taqsimlash muammosi nafaqat an’anaviy ravishda shakllangan shakllar asosida hal qilinmoqda, balki “inson omili” ni rivojlantirishga sarmoya kiritish uchun yirik kompaniyalar tomonidan ham, davlat tomonidan ham ko’proq resurslarni ajratish bilan to’ldirilmoqda: ta’lim tizimlarini moliyalashtirish, shu jumladan turli malakali ishchilarni qayta tayyorlash, ijtimoiy extiyojlar uchun aholiga tibbiy xizmatni takomillashtirish.

Songgi o’n yilliklarda G’arb mamlakatlarida va dunyoning boshqa mintaqalarining eng rivojlangan mamlakatlarida kelajak posturalari tobora aniqroq paydo bo’lib, postindustrial jamiyatning zamonaviy kapitalizmini o’rnini bosdi. Uning xarakterli xususiyatlari:

• 
  asosan xizmatlar rolining oshishi hisobiga ishlab chiqarish va iste’mol tuzilmasining o’zgarishi;
  
• 
  ta’lim darajasining, birinchi navbatda, o’rta maktabdan keyingi ta’lim hisobiga o’sishi;
  
• 
  mehnatga yangicha munosabat, chunki yuqori ma’lumotli ishchilar unga nisbatan ijodiy munosabat va ishdagi inson munosabatlariga yuqori --talablar bilan ajralib turadi;
  
• 
  barqaror rivojlanishga o’tish orqali atrog-muhitga e’tiborni oshirish, ya’ni tabiiy resurslardan extiyotsiz foydalanishni cheklash;
  
• 
  iqtisodiyotni insonparvarlashtirish (ijtimoiylashtirish), buning natijasida shaxs o’zi investitsiyalarning asosiy ob’ektiga aylanadi, shuningdek byudjet xarajatlari;
  
• 
  jamiyatni axborotlashtirish, natijada dunyoda bilimlarni ishlab chiqaruvchilar (fan va ilmiy xizmatlarda ishlaydigan), ularni tarqatuvchilar (axborot tarmoqlari, o’quv muassasalari, innovatsion firmalar) va iste’molchilar (butun jamiyat) soni tobora ko’payib bormoqda;
  
• 
  mahsulotlarning tez yangilanishi va yuqori darajada farqlanishi tufayli kichik bi znesning qayta tiklanishi;
  
• 
  iqtisodiy faoliyatning globallashuvi, buning natijasida dunyo ko’plab firmalar uchun yagona bozorga aylandi, hatto undan ham ko’proq kompaniyalar uchun mahsulotlar va iqtisodiy resurslarni eksport qilish va import qilish epizodik emas, balki tizimli operatsiyaga aylandi.
  

Maʼmuriy-buyruqbozlik tizimi belgilari: mashinalar tizimiga asoslangan texnologiyaning boʻlishi, lekin uning past darajasi, ishlab chiqarishning industrial-agrar harakteri; iqtisodiyotning yopiq bo’lishi; davlat mulkining hukmronligi, jamoa mulkining bu mulk qo’shimchasiga aylanishi, xususiy mulkning taqiqlanishi; iqtisodiyotning bir markazdan turib rejalashtirilishi, reja topshiriqlarining majburiyligi; resurslar va mahsulotlarning yagona reja asosida taqsimlanishi; iqtisodiy stimullar zaif boʻlgani holda siyosiy-maʼnaviy stimullarga ustuvorlik berilishi; iqtisodiyotning taqchilli bo’lishi, aholi turmush darajasining iqtisodiy salohiyatga nisbatan past bo’lishi, uning gʻoyat sekin oʻsishi. Ushbu tizim ilgari SSSRda, Sharqiy Evropa mamlakatlarida va bir qator Osiyo davlatlarida hukmronlik qilgan. Ma'muriy-buyruqbozlik tizimining o'ziga xos xususiyatlari bu deyarli barcha iqtisodiy resurslarga davlat tomonidan egalik qilish, iqtisodiyotni kuchli monopollashtirish va byurokratlashtirish, iqtisodiy mexanizmning asosi sifatida markazlashtirilgan, direktiv, iqtisodiy rejalashtirishdir.

Ma'muriy-buyruqbozlik tizimining iqtisodiy mexanizmi bir qator xususiyatlarga ega. Bu, birinchidan, barcha korxonalarni yagona markazdan - davlat hokimiyatining yuqori darajali uy xo'jaliklaridan to'g'ridan-to'g'ri boshqarishni o'z ichiga oladi. Ikkinchidan, davlat mahsulot ishlab chiqarish va taqsimlashni to'liq nazorat qiladi, buning natijasida alohida korxonalar o'rtasida erkin bozor munosabatlari chiqarib tashlanadi. Uchinchidan, davlat apparati iqtisodiy faoliyatni asosan ma'muriy-buyruqli (direktiv) usullardan foydalangan holda boshqaradi, bu esa mehnat natijalariga moddiy qiziqishni yo'q qiladi.

Ijroiya hokimiyatning haddan tashqari markazlashtirilishi bilan iqtisodiy mexanizm va byurokratizatsiya rivojlanadi. O'zining tabiatiga ko'ra, byurokratik markaziylik iqtisodiy faoliyat samaradorligini oshirishga qodir emas. Gap shundaki, iqtisodiyotni to'liq milliylashtirish, uning miqyosida ishlab chiqarish va mahsulotlarni sotishni misli ko'rilmagan darajada monopollashtirishiga olib keladi.

Raqobat bo'lmaganda, xalq xo'jaligining barcha sohalarida tashkil etilgan va vazirliklar va idoralar tomonidan qo'llab-quvvatlanadigan yirik monopoliyalar yangi uskunalar va texnologiyalarni joriy etish haqida o'ylamaydilar. Monopoliya natijasida yuzaga kelgan tanqislik iqtisodiyoti milliy iqtisodiyotda nomutanosiblik mavjud bo'lganda normal moddiy va inson zaxiralarining yo'qligi bilan tavsiflanadi.

Ma'muriy-buyruqbozlik tizimiga ega mamlakatlarda asosiy iqtisodiy muammolarni hal qilish o'ziga xos xususiyatlarga ega edi. Mavjud mafkuraviy printsiplarga muvofiq, mahsulotlar hajmi va tuzilishini aniqlash vazifasi o'ta jiddiy va mas'uliyatli deb hisoblanib, uni to'g'ridan-to'g'ri ishlab chiqaruvchilar - sanoat korxonalari, kolxozlar va sovxozlarga topshirishdi. Shu sababli, ijtimoiy ehtiyojlar tarkibi markaziy rejalashtirish organlari tomonidan aniqlandi. Biroq, bunday ehtiyojlar darajasida ijtimoiy ehtiyojlarning tafsilotlarini batafsil bilish va oldindan bilish umuman imkonsiz bo'lganligi sababli, ushbu organlar asosan minimal ehtiyojlarni qondirish vazifasini bajargan.

Moddiy tovarlar, mehnat va moliyaviy resurslarni markazlashtirilgan ravishda taqsimlash to'g'ridan-to'g'ri ishlab chiqaruvchilar va iste'molchilar ishtirokisiz amalga oshirildi. Bu markazlashtirilgan rejalashtirishga asoslangan "ommaviy" maqsadlar va mezonlarga muvofiq tanlangan. Mavjud mafkuraviy tamoyillarga muvofiq resurslarning katta qismi harbiy-sanoat kompleksini rivojlantirishga yo'naltirildi.

Yaratilgan mahsulotlarni ishlab chiqarish ishtirokchilari o'rtasida taqsimlash markaziy hokimiyat tomonidan universal qo'llaniladigan tarif tizimi, shuningdek, ish haqi jamg'armasining markazlashtirilgan tasdiqlangan standartlari orqali qat'iy tartibga solingan. Bu to'lovlarni tenglashtirish usulining ustunligiga olib keldi.

Ushbu tizimning samarasizligi, uning ilmiy-texnik taraqqiyot yutuqlariga daxlsizligi va iqtisodiy rivojlanishning jadal turiga o'tishni ta'minlay olmasligi deyarli barcha sotsialistik (kommunistik) mamlakatlarda muqarrar fundamental ijtimoiy-iqtisodiy o'zgarishlarni keltirib chiqardi. Ushbu mamlakatlarda iqtisodiy islohotlar strategiyasi dunyo tsivilizatsiyasining rivojlanish qonunlari bilan belgilanadi, buning natijasida u erda tez yoki kam tezlikda zamonaviy bozor iqtisodiyoti barpo etilmoqda

Evolyutsion tarixiy rivojlanish natijasida anʼanaviy iqtisodiy tizim bozor tizimiga aylanadi, uni revolyutsion yo’l bilan yoʻqotish natijasida zurlik bilan maʼmuriy-buyruqbozlik tizimi o’rnatiladi, u o’zini oqlamaganidan qaytadan bozor tizimiga o’tish yuz beradi. Shunday oʻtish jarayonida transformatsiyalashayotgan, yaʼni o’tish xolatidagi iqtisodiy tizim yuzaga keladi. Bu tizimning asosiy belgisi rejali maʼmuriy buyruqbozlik tizimining bozor tizimiga aylanib borishidir. Bu jarayonda bozor islohotlari muhim o’rinda turadi.

Bu tizim koʻp ukladli boʻlib, uning qanchalik uzoq saqlanishi oʻtish davrining naqadar uzun yoki qisqa boʻlishiga bogʻliq.

Tizimlar ichidagi modellar

Har bir tizim iqtisodiy tashkil etishning o'ziga xos milliy modeli bilan ajralib turadi, chunki mamlakatlar o'zlarining noyob tarixi, iqtisodiy rivojlanish darajasi, ijtimoiy va milliy sharoitlari bilan ajralib turadi. Demak, ma'muriy-buyruqbozlik tizimi sovet modeli, xitoy modeli va boshqalar bilan ajralib turadi.Hozirgi bozor tizimi turli modellar bilan ham ajralib turadi.

Eng mashhur milliy modellarni ko'rib chiqing.

Amerika modeli tadbirkorlik faoliyatini har tomonlama rag'batlantirish, aholining eng faol qismini boyitish tizimiga asoslanadi. Kambag'al guruhlar turli imtiyozlar va imtiyozlar orqali maqbul turmush darajasini yaratadilar. Ijtimoiy tenglik vazifalari umuman qo'yilmaydi. Ushbu model mehnat unumdorligining yuqori darajasi va shaxsiy muvaffaqiyatga ommaviy yo'nalishga asoslangan. Umuman olganda, Amerika modeli barqaror atrof-muhit va iqtisodiy muvozanatni saqlashga qaratilgan hukumat ta'siri bilan tavsiflanadi.

Shved modeli milliy daromadni aholining kam ta'minlangan qatlamlari foydasiga qayta taqsimlash orqali mulk tengsizligini kamaytirishga qaratilgan kuchli ijtimoiy siyosat bilan ajralib turadi. Bu erda davlatning qo'lida asosiy vositalarning atigi 4% bor, ammo 90-yillarda davlat xarajatlarining ulushi. Bu yalpi ichki mahsulotning 50 foizidan ortig'ini tashkil etdi, ushbu xarajatlarning yarmidan ko'pi ijtimoiy ehtiyojlarga sarflandi. Tabiiyki, bu yuqori soliq sharoitida, ayniqsa jismoniy shaxslar uchun mumkin. Ushbu model "funktsional sotsializatsiya" deb nomlanadi, ya'ni ishlab chiqarish funktsiyasi raqobatbardosh bozor asosida ishlaydigan xususiy korxonalarga tushadi va yuqori turmush darajasini (shu jumladan, bandlik, ta'lim, ijtimoiy sug'urta) va ko'plab infratuzilma elementlarini (transport, ITI) ta'minlash vazifasi - davlat haqida.

Germaniyaning ijtimoiy bozor iqtisodiyoti. Ushbu model Gitlerit xavotirlarini tugatish va iqtisodiyotning barcha shakllariga (katta, o'rta, kichik) barqaror rivojlanishni ta'minlash asosida yaratilgan. Shu bilan birga, Mittelshtand deb ataladigan maxsus himoya, ya'ni. kichik va o'rta korxonalar, fermer xo'jaliklari. Davlat narxlarga, yig'imlarga va texnik standartlarga faol ta'sir ko'rsatadi. Ushbu tizim asosidagi bozor yuqori samarador biznes uchun rag'batlantiruvchi vositalardan foydalandi.

Yaponiya modeli mehnat unumdorligining o'sishi natijasida aholining turmush darajasida (shu jumladan ish haqi darajasi) ma'lum bir pasayish bilan tavsiflanadi. Buning natijasida mahsulot tannarxini pasaytirish va uning jahon bozorida raqobatbardoshligini keskin oshirishga erishilmoqda. Bunday model milliy o'zlikni anglashning o'ta yuqori darajada rivojlanishi, millat manfaatlarining muayyan odamning manfaatlaridan ustunligi, aholining mamlakat ravnaqi uchun muayyan fidokorliklar qilishga tayyorligi bilan mumkin. Yaponiya rivojlanish modelining yana bir o'ziga xos xususiyati davlatning iqtisodiyotni modernizatsiya qilishdagi, ayniqsa uning boshlang'ich bosqichidagi faol roli bilan bog'liq.

Janubiy Koreyalik modelning yaponiyaliklar bilan o'xshashligi juda ko'p. Bu, xususan, mamlakat aholisining psixologik tuzilishining o'ziga xos xususiyatlariga, konfutsiylik axloqiy me'yorlariga asoslangan yuqori mehnatkashligi va o'z vazifalariga mas'uliyat bilan munosabatda bo'lishiga ishora qiladi. Ikkala modelga xos bo'lgan narsa bu davlat organlarining iqtisodiyotni qayta qurishdagi faol ishtirokidir. Uni modernizatsiyalashni jadallashtirish uchun soliq, tarif va valyuta siyosatlari keng qo'llaniladi. Uzoq vaqt davomida resurslar narxlari va ishlab chiqarish va iste'mol maqsadlari uchun keng turdagi mahsulotlar ustidan nazorat mavjud edi. Janubiy Koreyada iqtisodiyotni davlat tomonidan tartibga solish tizimi Janubiy Koreya mahsulotlarining jahon bozorida raqobatdosh bo'lishiga yordam beradi. Va nihoyat, Janubiy Koreya modelining yana bir elementi bu davlat organlari tomonidan qisqa vaqt ichida o'rta sinfning yaratilishiga hissa qo'shgan kichik va o'rta korxonalarni har tomonlama qo'llab-quvvatlashdir. Shu bilan birga, 90-yillarning oxirida ko'rsatilgandek, Janubiy Koreya va Yaponiya modellari, ayniqsa bozor mexanizmiga kuchli davlat aralashuvi bilan, ularning global moliyaviy inqirozlarga nisbatan past moslashuvchanligiga ega.

Amerika modeli

• 
  kichik biznesni faol rivojlantirish (barcha yangi ish o'rinlarining 80 foizga yaqini kichik biznes sub'ektlari tomonidan yaratiladi);
  
• 
  davlat iqtisodiyotni tartibga solishga minimal darajada aralashadi;
  
• 
  mulkning umumiy hajmida juda kam vakillik mavjud;
  
• 
  jamiyatning boylar va kambag'allar sinflariga bo'linishi;
  
• 
  kam ta'minlangan fuqarolarning hayot darajasi va ijtimoiy ta'minoti.
  

Yaponiya iqtisodiy modeli

• 
  davlatning iqtisodiyotni rivojlantirishga faol ta'sirini ushbu rivojlanishni majburiy rejalashtirish bilan (iqtisodiyotning alohida sohalari uchun besh yillik rejalar tuziladi);
  
• 
  oddiy ishchilar va kompaniya rahbarlari uchun ish haqi miqdori bir oz farq qiladi, shuning uchun aholining daromad darajasi mutlaqo bir xil;
  
• 
  iqtisodiyot aniq ijtimoiy yo'nalishga ega (umr bo'yi yollash amaliyoti, ijtimoiy sheriklik va boshqalar).
  

Janubiy Koreya modeli

• 
  davlat rejalashtirish, besh yillik rejalarni ishlab chiqish;
  
• 
  eksportni rivojlantirish va importni minimallashtirish maqsadida tashqi iqtisodiy faoliyatni qat'iy tartibga solish;
  
• 
  bank sektorida davlat nazorati.
  

Xitoy modeli

• 
  bozorning birga yashashi;
  
• 
  erkin iqtisodiy zonalarni yuritish;
  
• 
  aholining teng daromad darajasi;
  
• 
  uy xo'jaliklarining ahamiyati;
  
• 
  xitoylik muhojirlar milliy iqtisodiyotning rivojlanishiga faol yordam bermoqdalar.