Fanidan barcha bakalavriat ta’lim yo

paydo bo’ldi. Yoz kelishi bilan bu bolalarning maza qilib cho’miladigan maskaniga 
aylandi. Suv tiniq, jozibali, orombaxshligi bolalarnigina emas, kattalarni ham o’ziga 
chorlar, edi. Kun issiq, oftob badanni qizdirardi, bolalar baqiriq-chaqiriq qilib 
cho’mila boshlashdi. Suv bo’yiga bir payt besh ulfat to’rva-xaltalarini ko’tarib, bir 
maza qiladigan bo’ldik, deb kelib qoladilar. Odatda, suvni sevadigan bolalar yanada 
maroqli cho’milish yo’llarini izlab topishadi, katta-katta yog’och doiralar (disk) 
ustiga 5-6 tadan, bola chiqib olib, «ko’l» bo’ylab suzib yurishar edi. Buni ko’rgan 
haligi besh ulfat darxol doiralardan birini bolalardan iltimos qilib olishadi.
Beshovlon bir bo’lib doiraga chiqib o’tiradilar. Yigitlardan faqat biri suzishni 
bilmas edi. Ular juda xursand, o’zlarini bamisoli daryoda-qayiqda ketayotgandek his 
qilishardi. Suvda cho’milib yurgan bolalardan birining sho’xligi tutib, sekin-asta 
suzib keladi-yu, ular o’tirgan «qayiqni» ag’darib yuboradi. Ular baravariga suvga 
tushib ketadilar. Shunda yigitlardan biri suzishni bilmaydigan do’stini eslab qoladi 
va zudlik bilan u tomonga suzib borib, qo’rquvdan talvasaga tushayotgan og’aynisini 
suvdan olib chiqadi. Yaxshiyamki bu yigitning suzishni bilmasligidan bir kishi bo’lsa 
ham xabardor ekan, aks xolda ko’ngilsiz xodisa ro’y berishi mumkin edi. 
Qutqaruvchi yigit tajribali suzuvchi bo’lgani tufayli suvda oqilona harakat qilib, dam 

---

208 
do’stiga, dam o’ziga nafas olishga imkon yaratadi.
Xullas, cho’kayotgan odamni qutqarish, unga yordam berish yoki suv tubidan 
cho’kkan odamni olib chiqish o’ziga-xos usul va amallarga ega. Suzishni biladigan, 
ayniqsa, sportchi suzuvchilar har qanday vaziyatda ham yordamga shay bo’lishlari