|
Муҳокама учун саволлар:
Оқ қалам нимадан хафа бўлар эди?
Қаламлар бир бирлари билан дўстлашишлари учун нима қилишди?
Дўстлашиш сири нимада экан?
“Ёлғиз юлдуз” ҳақида эртак
Йўналиши: Ўзининг "аҳамиятсизлигини" ҳис қилиш, яккаланиш, ажралиб қолиш, ёлғизлик.
Узоқ самода битта кичик Юлдуз яшар эди. Албатта, у баъзи бошқа юлдузлар билан таққослаганда кичик, аммо сиз ва менга жуда катта туюларди.
У дарахтлар ва уйлардан, ҳатто бизнинг Қуёшимиздан каттароқ эди. Хўш, гап бу ҳақида эмас. Ҳамма нарсадан кўпроқ Юлдузча бошқа юлдузларга қарашни ва улар қандай яшаётгани, атрофда нималарни кўриши, нимани орзу қилиши ҳақида ўйлашни яхши кўрарди. Аммо у бу ҳақда қандай қилиб улардан сўрашни билмас эди, шунинг учун ўзини жуда ёлғиз ҳис қиларди.
Албатта, унинг атрофида бир нечта сайёралар айланиб юрарди ва у уларни суҳбатга чорламоқчи бўлган. Аммо улар билан суҳбат натижа бермади: сайёраларни улардан узоқроқ нарсалар қизиқтирмади. Хар доимгидек барча суҳбатлар кимнинг орқасидан ким айланиши кераклиги ва кимнинг самодаги йўли (яъни юлдуз атрофидаги йўл) янада тўғри ва чиройли эканлиги ҳақидаги баҳслар билан тугарди. Аммо Юлдузча сайёраларни умуман қизиқтирмайдиган суҳбатлари билан безовта қилишни тўхтатди, чунки бундан чарчаган эди.
Аммо бир кеча (ёки эҳтимол кундузи, айтиш қийин, чунки ҳар доим самода (космосда) тун)Юлдузча ёнидан комета учиб ўтди. У жуда ҳайрон қолди, чунки бундан олдин у ҳеч қачон бундай нарсаларни кўрмаган эди.
-Салом! Менинг исмим Юлдузча,сенэса кимсан?
У нотаниш билан саломлашди.
-Мен кометаман. Сен ҳеч қачон кометаларни кўрмаганмисан?
Суҳбатдош ажабланиб жавоб берди.
-Йўқ. Мен фақат атрофимда айланадиган сайёраларни кўраман.
Афсус билан жавоб берди Юлдузча.
-Жуда ғалати. Биз космос бўйлаб учадиганлар жуда кўпмиз! Аммо самошунчалик улуғворки, ҳатто биз унинг узоқ бурчагига ҳам уча олмаймиз ... Кометалар - самовий саёҳатчилар. Биз бир оз сайёраларга ўхшаймиз, фақат жуда кичикроқ ва енгилроқ, шунинг учун биз битта юлдуз атрофида айланмаймиз, лекин хоҳлаган жойимизга учамиз! Мен муз кометаман, тош ва металл кометалари ҳам бор,-деди Комета.
-Қандай қизиқарли! Мен сенга жуда ҳавас қиламан, сен жуда кўп нарсани кўргансан! Агар шошмётган бўлсанг меникига ташриф буюриб, кўрган мўъжизаларинг ҳақида айтиб берасан?
Комета шошилмади ва Юлдузчанинг таклифини қабул қилди. У атрофидаги сайёралар билан айлана бошлади ва ҳар куни у ўзининг ажойиб ҳикояларини айтиб берди. Самода ҳамма юлдузлар турлича эканлигини англаб етди: у ерда жуда ёш (у сингари) ва деярли коинотнинг ўзи каби улуғлари ҳам бор.
Жуда қайноқлари бор, деярли совиганлар ҳам бор:кичкинтойлари бор, шунчаки улканлари бор, масалан, комета шундай юлдузлардан бири бўйлаб учиб ўтиши учун бир неча йил керак бўлади. Ва энг муҳими, бизнинг Юлдузча томоша қилишни яхши кўрадиган кўплаб юлдузлар, аллақачон ўчиб бўлган, улар энди йўқ! Улар шунчалик узоқ эдиларки, улар сўнмасдан олдин чиқарган сўнгги нур эндигина унга етиб келди ...
Ушбу ҳикоялар Юлдузчани ҳайратда қолдирди ва сеҳрлади. Ва кейин бир куни у кометадан сўрашга қарор қилди:
-Айтчи, бошқа юлдузлар бир-бирлари билан қандайдир мулоқотда бўладилар? Мен улар билан гаплашишни истардим ...
-Ҳа албатта. Агар сен осмонга диққат билан қарасанг, юлдузлар бир текис ёнмаётганини, балки доимо милтиллаётганини кўрасан. Улар янада порлайдилар, кейин деярли чиқиб кетишади ... Бу юлдузларнинг тили, улар бир-бирлари билан шундай муомала қилишади,Комета бамайлихотир жавоб берди.
-Комета, бу тилни қандай ўрганишим мумкин?- сўради Юлдузча ҳаяжонланиб.
-Афсуски, мен уни билмайман. Бу махсус тил, унда фақат юлдузлар гапиришади, бу тил ҳақида дарсликлар йўқ. Ўйлайманки, уларга диққат билан қараш керак, нима ҳақида милтиллаётганини тушунишга ҳаракат қилиш керак ... 200 йил ичида сиз ҳамма нарсани билиб оласиз, -деди иккиланиб Комета.
Юлдузча бироз ҳафа бўлди. Аммо унинг иложи йўқ эди, ёки Кометани тинглаши ёки ёлғизликда қолиши керак эди. Тез орада унинг янги дўсти учиб кетди ва Юлдузча янада диққат билан қоронғу осмонга тикила бошлади.
Йиллар ўтди, лекин Юлдузча учун бу йиллар, бизда кунлардек эди. У бошқа юлдузларга қараб, уларнинг сирли тилларини ўрганишга ҳаракат қилди. Ва кейин бир кеча (ёки эҳтимол кун эди, ким билади), у ёрқин қизил юлдузга маҳлиё бўлиб қолди. Ва тўсатдан у милтиллай бошлаганини кўрди. Учта қисқа, кучсиз милтилловчи, бири ёрқин ... Ва тўсатдан яна бир юлдуз, кичкина, кумушдек оқ ранг ҳам милтиллай бошлади.
Учта қисқа, битта узун ва порлоқ милтиқ ... "Сенга ҳам салом", - ўзига жавоб берди Юлдузча. Тўсатдан у тушунди: бу ҳақиқатан ҳам салом эди! Улар шундай саломлашишди ва бир бирларини тушунишди. Афтидан, унинг қоронғу осмонга қараб ўтган йиллари бежиз ўтмади.
У учта қисқа милт-милт милтиллади, бири узоқ ... Шундай бўлди ҳам, энди эса кутиши керак эди. Самода бу саволга дарҳол жавоб берилмаслигини билар эди; бундан ташқари, агар у тўсатдан у аллақачон ўчиб кетган бўлса, бу юлдузлардан биридан келиши мумкин эмас эди. Аммо Юлдузча юз йилда эмас, минг йил ичида, бир юлдуздан эмас, бошқа юлдуздан эмаслигига ва лекин у жавоб олишига амин эди. Бу кутиш йиллари аввалгидек оғриқли бўлмайди.
Do'stlaringiz bilan baham: |
