|
DERSİN KODU VE İSMİ : İED 660 Shakespeare’in Komedileri I
Dersin Türü : Seçmeli
Dersin Düzeyi : Yüksek Lisans
Dersin Yılı ve Dönemi : Bahar
Dersin Süresi : 1 Yarıyıl
Dersin Önkoşulu : Yok
Öğretim Dili : İngilizce
ECTS Kredisi : 7.5
Dersin Sorumlusu : Prof.Dr. Himmet Umunç
Dersin Amaçları: Yüksek lisans ve doktora düzeylerinde verilen bu derste, Shakespeare’in komedilerinin ayrıntılı bir incelemesi yapılarak bunların edebi ve tiyatro nitelikleri üzerinde durulur ve yazarın, komedi türünü kullanımı ve Rönesans İngiliz komedisinin gelişimine katkıları ortaya konulur. Böylece, öğrencilerin, Shakespeare’in tiyatro sanatını daha geniş bir eleştirel perspektifle değerlendirmeleri ve kendi araştırma becerilerinin güçlenmesi sağlanır.
Dersin İçeriği: Derse giriş olarak ve tarihsel, edebi ve kuramsal bir bağlam oluşturmak için, başlangıçta, klasik Yunan ve Latin komedisinin tür ve içerik olarak nitelikleri, Rönesansta komedi kuramı ve bu dönemde klasik komedinin etkileri ve uygulaması, İngiltere’de Shakespeare öncesi dönemde komedi, Shakespeare döneminin sosyal, siyasal ve kültürel koşulları, Shakespeare’in tiyatro sanatının ve komedi anlayışının evrimi üzerinde yeterince durulur. Daha sonra, Love’s Labour’s Lost (1590?) ile başlayıp Winter’s Tale (1610?) ile biten oniki komedi metni, çeşitli eleştiri kuramlarına dayalı karşılaştırmalı bir yaklaşımla, tür, yapı, karakter, konu, üslup, nitelik ve komedi ögeleri bakımından incelenir. Bu komedi metinlerine, her ne kadar Birinci Folio’da “komedi” olarak sınıflandırılmış olsalar da Troilus and Cressida, Measure for Measure ve The Tempest dahil değildir çünkü bu üç oyun başka bağlamlarda incelenmektedir.
Öğretim Yöntemi: Anlatım, öğrenci sunumları ve tartışma
Değerlendirme Yöntemi: Öğrenci sunumları: %60; final: %20; tartışmalara katılım: %20.
Okuma listesi: Bazı örnek kaynaklar aşağıda verilmiştir. Ancak, öğrencilerin, araştırma için ilgili diğer pek çok kaynağa başvurması gerekmektedir.
Smith, Hallett. Shakespeare’s Romances: A Study of Some Ways of the Imagination. San Marino: Huntington Library, 1972.
Martz, William J. Shakespeare’s Universe of Comedy. New York: D. Lewis, 1971.
Felperin, Howard. Shakespeare’s Romance. Princeton: Princeton UP, 1972.
Richmond, Hugh M. Shakespeare’s Sexual Comedy: A Mirror for Lovers. Indianapolis: Bobbs Merril, 1971.
McFarland, Thomas. Shakespeare’s Pastoral Comedy. Chapel Hill: U of North Carolina P, 1972.
Wells, Stanley, ed. The Cambridge Companion to Shakespeare Studies. Cambridge: Cambridge UP, 1988.
Drakakis, John, ed. Alternative Shakespeares. London: Routledge, 2002.
Vickers, Brian. Appropriating Shakespeare: Contemporary Critical Quarrels. New Haven: Yale UP, 1993.
DERSİN KODU VE İSMİ : İED 661 Shakespeare’İn Tragedyaları I
Dersin Türü : Seçmeli
Dersin Düzeyi : Yüksek Lisans
Dersin Yılı ve Dönemi : Güz
Dersin Süresi : 1 Yarıyıl
Dersin Önkoşulu : Yok
Öğretim Dili : İngilizce
ECTS Kredisi : 7.5
Dersin Sorumlusu : Prof.Dr. Himmet Umunç
Dersin Amaçları: Shakespeare’in tragedya anlayışı, başlangıçta Seneca geleneğinden etkilenmiş ve koşulların değişiminden kaynaklanan tragedya biçiminde kendini göstermiş, ancak daha sonraları Aristoteles’in hamartia kavramını esas alarak kişinin kendi benliğindeki ahlaki kusura dayalı tragedya biçiminde ifadesini bulmuştur. Bu bakımdan, bu dersin amacı, Shakespeare’in tragedya anlayışındaki bu değişimi, Titus Andronicus (1593?) ile başlayıp Coriolanus (1607-1608?) ile tamamlanan tragedya metinlerini kuram, yapı, içerik ve diğer özellikler bakımından ayrıntılı olarak incelemektir. Böylece, öğrencilerin gerek kuram gerek edebi nitelikler bakımından Shakespeare’in tüm tragedyalarını tanımaları sağlanır. Ayrıca, bu incelemeler bağlamında onların eleştirel bakış, kuramsal düşünme ve bilimsel araştırma becerileri daha da geliştirilir ve güçlendirilir.
Dersin İçeriği: Giriş olarak Seneca geleneğinde tragedya anlayışı ve Shakespeare öncesi uygulamaları, örnek metinlere göndermeler yapılarak, anlatılır. Bu bağlamda, Shakespeare’in ilk tragedyaları, özellikle Titus Andronicus ve Romeo and Juliet üzerinde durulur. Daha sonra, Aristoteles’in tragedya kuramı bağlamında Shakespeare’in değişen tragedya anlayışı ele alınır ve bu kavramsal geçişi yansıtan Julius Caesar incelenir. Hamartia kavramının temel alındığı ve tragedya kahramanının kişiliğindeki bir ahlaki kusurun oluşturduğu tragedya anlayışını içeren Hamlet, Othello, Macbeth, King Lear, Antony and Cleopatra, ve Coriolanus ayrı ayrı irdelenir.
Öğretim Yöntemi: Anlatım, öğrenci sunumları ve tartışmalar.
Değerlendirme Yöntemi: Sunumlar: %60; final: %20; tartışmalara katılım: %20.
Okuma listesi: Shakespeare’in tragedyaları üzerine pek çok kaynak bulunmaktadır. Ayrıca, her tragedya için ayrı kaynaklar bulunmaktadır. Aşağıda sunulan kaynaklar, sadece bunların bir kaçıdır
Bradley, A.C. Shakespearean Tragedy. 1904. London: macmillan, 1975.
Young, David P. The Action of the Word: Structure and Style in Shakespearean Tragedy. New haven: yale UP, 1990.
Bratchell, Dennis Frank. Shakespearean Tragedy. London: Routledge, 1990.
Frye, Northrope. Fools of Time: Studies in Shakespearean tragedy. Toronto: U of Toronto P, 1967.
Holloway, John. The Story of the Night: Studies in Shakespeare’s Major Tragedies. London: Routledge, 1965.
Lerner, Laurence, ed. Shakespeare’s Tragedies: An Anthology of Modern Criticism. Harmondsworth: penguin, 1968.
McElroy, Bernard. Shakespeare’s Mature Tragedies. Princeton: Princeton UP, 1973.
Ribner, Irving. Patterns in Shakespearean Tragedy. London: Methuen, 1966.
Rossiter, A.P. Angel with Horns and Other Shakespeare Lectures. Ed. Graham Storey. London: longmans, 1961.
Edwards, Philip. Shakespeare and the Confines of Art. London: Methuen, 1968.
Drakakis, John, ed. Alternative Shakespeares. London: Routledge, 2002.
Do'stlaringiz bilan baham: |
