Çolpan’in köŞe yazilari (İnceleme-metiN)

3.2.32.
 
Gullaysan, Maorif! (1923) 
«56 yil chorlar vaqtida, olti yil inqilob ichida yerlik xalqqa maorif berish masalasini 
o‘y o‘ylash bilangina o‘tkazdik. Endi amalga, ishga kirishish kerak»! (O‘rtoq Sulton 
Sakizboy o‘g‘li). 
Bu – juda to‘g‘ri bir fikr. Buni o‘rtoq Sakizboy o‘g‘lidan boshqa yana ko‘b 
kishilardan eshitib yotibmiz. 
Inqilobning oltinchi yil bayramida ham g‘oyat tabiiy va g‘oyat kuchlik bir mayl 
bilan og‘izlarimizdan shior chiqdi: 

---

344 
«Inqilobning yettinchi yili maorif yili bo‘lsun!» 
Gazetamizning 118-sonida bosilg‘an o‘rtoq Mirzohid Oqilning maqolasi bilan 
o‘rtoq Lapinning yana bir maqolasi shu shiorning juda vaqtida maydonga tashlang‘anini 
ko‘rsatadur. 
Bundan so‘ng: «Maorif kerak!» – desak, unda samimiyatdan boshqa narsa bo‘lmas. 
Nimaga desangiz, Farg‘ona xalqining 5 yildan beri tortub kelgan hamma kulfatlari shu 
tilakning shu choqqacha samimiyat bilan aytilmaganligidan keldi. Ilgari: «Maorif kerak!» 
– deb biz aytdik, hukumat aytdi, anglaguvchi, bilguvchi yigitlar aytdi. Endi hozir xalq, 
ko‘bchilik, omma, qishloq va ovul aytmakdadur. «Farg‘ona»ning 118-sonida bosilg‘an 
Qo‘qon uyezdidagi maorif ishlarining hisobi qishloqdagi to‘xtatub bo‘lmas tilakning 
tilmochidur. 
Qo‘qon uyezdidagi «Maorif kerak!» degan xalqning tilagi butun Farg‘ona xalqining 
tili bilan har kun har soat aytilub turubdur. Shuning uchundurkim, hozirgi vaqtda maktab 
ko‘bchiligi shaharlardan qishloqlarga, demak, xalqning g‘ujum bo‘lub o‘lturg‘an joyig‘a 
ko‘chdi. Muallim topub, ta’mir qilib maktab ochturayotkanlar qishloq dehqonlari bo‘lub 
qoldilar. 
Xalqdan chiqqan bu tilaklarni silab-siypab joyig‘a qo‘yaturg‘an maorif idoralarimizning 
boshdan buzuq bo‘lub kelganligini ko‘b gapurdik, ko‘b yozdik. Lokin uzoq vaqt 
tovushimiz cho‘llarga qarab ketdi. 
So‘ng vaqtlarda jumhuriyatimizning Maorif kamisarligida jindak almashinish 
bo‘ldi. Ya’ni kamisarlikning boshig‘a unda turub ishlayturg‘an, maorif qayg‘usig‘a 
berilgan kishilar qo‘yildi. Bu yaxshi harakatning natijasi ko‘rilmakka boshladi. Albatta, 
Maorif kamisarligini qo‘zg‘atish bo‘yincha bo‘lsa kerak, ushbu oyning 11-kuni 
Toshkantda Davlat rejasi (Gosplan) binosida katta bir kengash bo‘lub, ul kengashda 
Turkiston jumhuriyatining maorif siyosati masalasi ko‘rildi. Kengashga firqa 
markazqo‘mi, markaz ijroqo‘mi, komissarlar sho‘rosi a’zolari, turli komissarliklarning 
kollegiya a’zolari, yuqori maktablarning mudarrislari, xususiy maorif-madaniyat 
tashkilotlarining vakillari va maorif ishiga qiziqqan ayrim kishilar aralashdilar. 
Kengash natijasida maorif ishlariga doim yordam berib turmoq uchun eng obro‘lik 
firqa va hukumat idoralarining vakillaridan iborat bir yordam byurosi tuzildi. 

---

345 
Demak, xalq maktab so‘raydur, maorif talab qiladur: jumhuriyatning eng yuqori 
idoralari ham shu tilakni, shu talabni qanday yo‘l bilan bo‘lsa ham amalga keltirmak 
uchun yeng shimarlaydurlar, xalqning tilak, markazdan rahbarlik va yordam bo‘lsa, har 
bir haqiqatning asosi bo‘lg‘an bilim va uni el orasiga tarqatish ishi haqiqat(an) yangi, 
to‘g‘ri va umidlik yo‘lga kirgan bo‘ladur. 
«Farg‘ona» gazetasining 1923 yil 19 noyabr sonida «Q» imzosi bilan 
bosilgan. Birinchi marta Cho‘lpon «Asarlar»i 4-jildida qayta chop etilgan. 
Sulton Sakizboy o‘g‘li (Sulton Segizboyev) (1899 – 1938) – taniqli davlat arbobi. 
1937 yilda O‘zbekiston Xalq Komissarlari Soveti raisi.