Uchinchidan
, tilda ayni bir tushuncha nafaqat turli sath birliklari
bilan, ayni bir sathning bir necha birligi bilan berilishi mumkin
(sinonimiya). Chunonchi, kichik –mayda, o‘rganmoq – o‘zlashtirmoq,
o‘lmoq – vafot etmoq va aksincha, ayni bir so‘z bir necha tushunchani
ifodalashi mumkin (ko‘p ma’nolilik): o‘rik – meva, o‘rik – daraxt.
Shu asosda so‘z va tushuncha orasidagi uchinchi farqni “Bir
tushuncha bir necha so‘z bilan va bir necha tushuncha ayni bir so‘z
bilan ifodalanishi mumkin” deb berishimiz mumkin.
To‘rtinchidan
, tushuncha tafakkur birligi, borliq alohidaliklari va
munosabatlaridagi umumiy va muhim tomonlarning ongdagi in’ikosi
bo‘lib, baholash, unga kimningdir munosabati, qo‘shimcha (yondosh,
hamroh) ma’nolar xos emas; u baho ma’nosidan xolidir. So‘z esa,
aksincha, konnotativ (qo‘shimcha uslubiy) ma’no bo‘yog‘isiz
bo‘lmaydi. Chunonchi, turq-angor-aft-bashara-YUZ-chehra-jamol-
oraz-ruxsor qatoridagi yuz so‘zi bo‘yoqsiz emas, balki neytral
bo‘yoqlidir. Shu xususiyat asosida to‘rtinchi farqni “Tushuncha uchun
qo‘shimcha ma’no xos emas, so‘z esa qo‘shimcha ma’nosiz
bo‘lolmaydi”, - deb ifodalashimiz mumkin.
Beshinchidan
, tushuncha tarixiy taraqqiyot natijasida o‘zgarishi,
hatto o‘z aksiga o‘tishi va bu so‘zga ta’sir etmasligi, shuning aksi
sifatida so‘z tamoman o‘zgarib, tushunchaga mutlaqo ta’sir etmasligi
mumkin. Birinchi holatni Yer va Quyosh haqidagi bundan yuz yil
oldingi va bugungi tushunchalarimizning qiyosida ko‘rsak, ikkinchi
holatni bundan yigirma yil oldin ishlatilgan oblast, rayon so‘zlarining
viloyat, tuman so‘zlari bilan osongina almashinganida ko‘ramiz. Shu
asosda so‘z va tushuncha orasidagi beshinchi farqni “So‘z o‘zgarib,
tushuncha o‘zgarmasligi va, aksincha, tushuncha o‘zgarib so‘z
o‘zgarmasligi mumkin” deb ifodalashimiz mumkin.
127
So‘zning borliqdagi biror (bir turdagi) narsa, belgi, miqdor,
harakat, munosabat haqidagi tushunchani ifodalashi uning ma’nosi
deyiladi. Masalan, gilam so‘zining ma’nosi “odatda jun, ipakdan
to‘qilib, yerga, polga to‘shaladigan yoki bezak uchun xona devorlariga
osib qo‘yiladigan uy jihozi”.
So‘zning ma’nosi murakkab bo‘lib, uning bir necha turi mavjud.
Eng avvalo ma’noning lug‘aviy (leksik) va grammatik ma’no turini
farqlash kerak.
So‘zning borliqdagi qanday narsa, belgi, miqdor, harakat,
munosabat haqidagi tushunchani ifodalashi uning lug‘aviy ma’nosi
deyiladi. Masalan, atala – “qizdirilgan yog‘ga qovurilgan un solib, suv
qo‘shib pishiriladigan suyuq ovqat”, arang – “katta qiyinchilik bilan,
zo‘rg‘a”, archmoq – “po‘stini, qobig‘ini olmoq, po‘chog‘ini
tozalamoq”. So‘zlarning lug‘aviy ma’nosi izohli lug‘atda qayd etiladi.
So‘zning leksik ma’nosi uning o‘zak, negizida bo‘ladi. Ba’zi bir
so‘zda lug‘aviy ma’no bo‘lmaydi: lekin, bilan, ammo, uchun, sari
kabi. Faqat mustaqil so‘zgina atash ma’nosiga ega. Olmosh bundan
mustasno. U o‘zi ishora qiladigan so‘zning atash ma’nosiga ishora
qiladi.
So‘zning biror so‘z turkumiga xos belgisi, so‘z birikmasi va
gapdagi vazifasini ko‘rsatuvchi xususiyati grammatik ma’no deyiladi.
Chunonchi, “Bolalar qiziqarli kitobni o‘qiydi” gapini olsak, “bolalar”
so‘zida 2 xil ma’no ajralib turadi: 1) lug‘aviy ma’no – ya’ni bu
so‘zning borliqdagi odam jinsiga mansub bo‘lgan, yosh jihatdan
voyaga yetmagan shaxsni yoki voyaga yetgan kimsaning farzandi,
avlodini atab kelish; 2) ko‘plik sonda, bosh kelishikda, gapda ega
vazifasida kelgan turdosh ot. Bu ma’nolardan birinchisi lug‘aviy,
leksik ma’no bo‘lsa, ikkinchisi grammatik umumlashgan ma’nodir.
Grammatik ma’no juda ko‘p so‘z uchun bir xil, ya’ni umumiy bo‘ladi.
Lug‘aviy ma’no esa har bir so‘zda alohida.
Lug‘aviy ma’noning bir necha turi mavjud. Bu turlar o‘zaro
bog‘liq bo‘lgan bir necha juftlikni hosil qiladi.
128
Do'stlaringiz bilan baham: |