Боҳодир эшов

металлга ишлов бериш
соҳаси ҳам яхши 
ривожланган. Шаҳрисабз, Ургут, Нурота, Босун, Шеробод каби тоғли 

---

302 
туманлардан маъданлар қазиб олинган бўлиб, улардаги конлардан 
фойдаланиш баъзи танаффуслар билан ХХ аср бошларига қадар давом этган 
эди. 
Бу даврда амирликдаги металлга ишлов бериш тараққий этган қуйидаги 
тўртта асосий тармоғи-темирчилик, мисгарлик, чўян қуйиш ва рихтагарликни 
алоҳида кўрсатиш мумкин. 
Темирчилик
соҳасида усталар қишлоқ 
хўжалигида ва кундалик турмушда ишлатадиган меҳнат қуроллари, ҳарбийлар 
учун жанговар қуроллар ясаганлар. Амирликнинг кўпгина шаҳарларида 
Темирчи, Гузари, Чилангарон ками чилнагар-темирчиларнинг махсус маҳалла 
гузарларининг мавжудлиги ушбу ҳунармандчилик турининг анча тарққий 
этганлигини кўрсатади. Амирликнинг асосан йирик шаҳарларида 
мисгарлик
ҳам ривожланган. Мис хос ашѐси асосан Россиядан келтирилган бўлиб ундан 
чилим идишлари, баркаш, лаган, кўзача, тоғорача каби кўплаб идишлар 
ясалган ҳамда улар турли нақшлар билан моҳирона безатилган. 
Бухоро амирлигининг металлга ишлов бериш саноатида 
дегрезлик
-чўян 
қуйишнинг алоҳида ўрни бор эди. Бу соҳа усталари асосан шаҳарлардаги 
махсус гузарларда яшаганлар. Улар чўяндан қозон, чироқ, манқалдон каби 
буюмлар ясаганлар. Бронзадан буюмлар ясаш –
рихтагарлик 
ҳам 
амирликнинг кўпгина шаҳарларида тараққий этган эди. Ушбу касб соҳиблари 
турли буюмлар ва тақинчоқлар ясаганлар. 
Ундан ташқари амирликда ҳунармандчиликнинг бошқа кўпгина турлари 
ҳам ривожланган. Хусуан Бухоро, Қарши ва Шаҳрисабз шаҳарларидаги 
заргар усталар томонидан тайѐрланган заргарлик буюмлари, қимматбаҳо 
тошлар, метал ва турли хил шишалардан ясалган тақинчоқлар амирлик ва 
ундан ташқари ҳудудларда ҳам машҳур бўлган.