Biokimyo pmd

Gepatitda va miokard infarktida transaminazalarning

aniqlashning ahamiyati. de Retis koeffitsiyenti. Transaminazalarning

keng tarqalganligi va ularning organ va to‘qimalardagi yuqori faolligi,

shuningdek ushbu fermentlar faolligining qonda kamligi turli

organlarning organik va funksional jarohatlanishida qator

transaminazalar miqdorining qon zardobida aniqlashga asos bo‘lib

xizmat qiladi. Klinik maqsadlar uchun ayniqsa, AlT va AST

---

277

fermentlarining faolligini aniqlash muhim ahamiyatga egadir. Xususan,

AlT faolligi gepatitlarda, ayniqsa (infeksion gepatitda) qon zardobida

sekin-asta oshib boradi (surunkali xususiyatga egadir). Normada AlT

faolligi 1 ml zardobni 37

o

C da 1 soat inkubatsiya qilganda piruvatni

0,16-0,68 mk moliga tengdir.

Miokard infarktida esa, AsT faolligi qon zardobida 3-5 soatdan so‘ng

keskin oshadi (20-30 marta). Birinchi sutkaning oxirida ikkala

transaminazalar faolligi maksimumga yetadi. 2-3 kundan keyin esa

kasallik asoratsiz otsa, fermentlar faolligi normaga qaytadi. Normada

AST faolligi 1 ml zardobni 37

o

C da 1 soat inkubatsiya qilganda piruvatni

0,1-0,45 mk moliga to‘g‘ri keladi. AlT faolligining ortacha oshishi

miokard infarktida ham kuzatiladi. Shunga ko‘ra qon zardobida ikkala

transaminaza faolligini aniqlash va de Ritis koeffitsiyentini (AST/AlT)

hisoblash muhim diagnostik test hisoblanadi. Normada AlT/AST nisbati

1,33-0,40 ga tengdir. Infeksion gepatitda AST/AlT kamayadi, infarqda

esa keskin oshadi.