Beynin I i m I i -js

da çünkü beyni onun gayet düzgün biçimde hareket edebildiğine
gerçekten inanmıştı. Bu tür kurgulamalar, tutarlı bir öykü oluştur­
mak için beynin sınırları ne ölçüde zorlayabildiğim iyi gösterir. Ki­
lerini hayali bir direksiyonun üzerine koyması istenen kısmi felçli
ve aııozognozili bir hasta sadece bir elini kaldırabilecek ama iki eli­
nin de direksiyonda olup olmadığı sorulduğunda olum lu yanıt ve­
recektir. Hastaya ellerini çırpmasını söylediğinizde ise yalnızca tek
elini oynatacak, “Kilerinizi çırptınız m ı?” sorusuna vereceği yanıt
da “Evet” olacaktır. Ona herhangi bir çırpma sesi duymadığınızı
söyleyip hareketi tekrarlamasını isterseniz, hiçbir şey yapm ayabi­
lir, nedeni sorulduğunda da “içinden gelm ediğini” söyleyebilir size.
Benzer şekilde, 2. B ölüm ’de sözünü ettiğim iz üzere görüşünü kay­
bettiği halde gayet iyi gördüğünü iddia eden kişiler de çıkacaktır;
üstelik de odanın içinde dolaşırken çarpmadıkları eşya kalmadığı
halde. Dengelerinin kötü olduğu, sandalyelerin kötü yerleştirildiği
gibi bahaneler bulacak, ama görüş becerilerine asla toz kondurma-
yacaklardır. A nozognozi ile ilgili olarak akılda tutulm ası gereken
şey, hastaların yalan söylemediğidir. Onlara bunu yaptıran hınzır­
lık yapma isteği ya da utanç duygusu da değildir. Beyinleri, hasarlı
vücutlarında olup bitenlerle ilgili tutarlı açıklam alar üretmektedir.
Peki, birbirlerivle çelişen kanıtlar da mı bir sorun olduğuna dair
uyarmaz bu hastaları? N e de olsa elini oynatm ak istiyor ama eli
kıpırdamıyordun el çırpmak istiyor ama çırpma sesi duymuyordun
Öyle anlaşılıyor ki, çelişkiler karşısında sistemi uyarm ak, belirli be­
yin bölgelerinin, özellikle de “ön (anterior) singulat korteks” adı
verilen bölgenin sorumluluğundadır. Bu çelişki izleyici bölgelerin