Beynin I i m I i -js

vazgeçer ve en sonunda tek bir karara varmak üzere birleşirler.
Farklı görüşler, jüri sisteminin bir dezavantajı değil, merkezi un­
surudur.
Bu ortak karar oluşturma sanatından esinlenen Abraham Lin­
coln, muhalifleri William Seward ve Salmon C hase’i başkanlık ka­
binesine dahil etmeye karar vermişti. Lincoln, tarihçi Doris Kearns
G oodw in’in unutulmaz sözleriyle bir rakipler takımını görevlen­
dirmeyi seçmişti. Rakip takımlar, siyasi stratejide merkezi önem
taşır. Z im babw e’de ekonom inin ciddi bir düşüşte olduğu 200 9
Şubatında, Başkan Robert M ugabe, daha önce suikast yoluyla
öldürmeye çalıştığı rakibi M organ Tsvangirai ile güçleri birleştir­
meyi kabul etmişti. M art 2 0 0 9 ’da ise Çin’in başkanı Hu Jintao,
Çin’in ekonom ik ve siyasi geleceğini biçimlendirmeye yardım et­
mek üzere, birbirine muhalif iki siyasi grup liderini, Xi Jinping ve
Li Keqiang’i görevlendirmişti.
Bana göre beyni anlamanın en iyi yolu da, onu bir rakipler ta­
kımı olarak ele almaktır. Bu bölümün geri kalanında bu çerçeveyi
inceleyeceğiz: Rakip gruplar hangileri? Birbirleriyle nasıl rekabet
ediyorlar? Bütün nasıl korunuyor? İşler altüst hale geldiğinde ne­
ler oluyor? Konuları ele alırken, rakip grupların genelde aynı he­
defe (ülkenin başarısı) kilitlenmiş olduklarım, farkın çoğunlukla
hedefe ulaşma yöntemlerinde yattığını da unutmamamız gereki­
yor. Rakipler, Lincoln’ın ifadesiyle “çoğunluğun iyiliği için” kimi
zaman müttefik olmalıdır; sinirsel alt gruplar içinse bu ortak he­
def organizmanın hayatta kalması ve başarısıdır. Liberaller de
muhafazakârlar da ülkelerini sever, fakat onu yönlendirmek için
birbirinden ciddi biçimde farklı stratejilere yönelirler; benzer şe­