Beynin I i m I i -js

an olacaktı bu. O sırada çekilen fotoğrafta çocukları ona heyecan­
la bakarken M ike yüzünde biraz mutlu, biraz şaşkın bir gülüm se­
meyle oturur halde görülmektedir.
Sahnenin dokunaklı olması beklenirdi elbet, ama hiç de öyle olm a­
dı. Ortada bir sorun vardı. Gözleri artık kusursuz biçimde çalışıyor
olsa da M ike önündeki nesnelere tam bir şaşkınlıkla bakmaktaydı.
Beyni böylesi bir girdi bombardımanı karşısında ne yapacağını
bilmiyordu. Gözleriyle deneyimlediği şey oğullarının yüzlerinin gö ­
rüntüsü değil, yorumlanamaz bir kenarlar, renkler ve ışıklar karma-
şasıydı. Gözleri işlev görüyor, ama görm eyi başaramıyordu
.22
3 »

---

D U Y U L A R I N T A N I K L I Ğ I : D E N E Y İ M G E R Ç E K T E N A S I L B İ R Ş E Y D İ R ?
Bütün bunların nedeni, beynin görmeyi öğrenm ek zorunda o l­
masıdır. Kafatasının zifiri karanlığı içinde kendini gösteren tuhaf
elektrik fırtınaları, dünyadaki nesneleri duyularla eşleştirmeye
çalıştığım ız uzun çabalardan sonra bilinç düzeyinde algılanabilen
birer özete dönüşür. Koridorda yürüme deneyim ini ele alalım.
Ömrü boyunca koridorlardan geçmiş biri olarak M ike, koridor
boyunca duvarların bir kol boyu mesafede birbirine paralel uzan­
dığım biliyordu. Bu nedenle görme yetisini yeniden kazandığında
perspektif ilkelerince birbirine yakınsayan koridor çizgileri, onun
anlayışının çok üzerinde kalan bir kavram olarak çıkmıştı karşısı­
na. Bu durum, beyni için hiçbir şey ifade etmemekteydi.
Benzer biçim de, çocukluğum da tanıştığım görme engelli bir
kadının, odalarının yerleşimi ve eşyalarının konum unu ne kadar
derinlemesine bildiğini gördüğümde şaşırmıştım. Odaların tasarı­