Беҳузур бўлади

РУСТАМНИНГ УЧИНЧИ КУНДАЛИГИДАН

Августнинг тўққизинчи куни

Кеча менинг энг бахтли куним эди. Бугун — энг бадбахт куним...

Августнинг ўнинчи куни

Менга нима бўлди ўзи? Янгаси нега кетмайди? Эшик тагида қоровул бўлиб ўтириши шартми?

Августнинг ўн биринчи куни

Эрталаб чиқиб кетаётганимда онам қаттиқ тайинлади. «Чиллалисан, жон болам, кун ботмасдан уйга кел...» ...Оёғим тортмаяпти... Нега бунча ҳаяжонланаман?

Августнинг ўн иккинчи куни

Ичиб келдим... Шаҳноза аввал ҳайрон бўлди. Кейин... йиғлади. Ўзимнинг ҳам хўрлигим келяпти.

Августнинг ўн учинчи куни

Нонушта устида ойим менга еттита, Шаҳнозага еттита майиз едирди. Седана сепилган битта ширмой нонни иккига бўлиб, ярмини Шаҳнозага, ярмини менга узатди. Ялпизми, исириқми ҳиди анқиб турган чой қуйди. «Бисмилло деб енглар, ихлос билан ичинглар, жон болаларим»,

• 
  деди. Шаҳноза уялиб ерга қаради, аммо ойимнинг айтганини қилиб ширмойни еди, чойни ихлос билан ичди.
  

Августнинг ўн тўртинчи куни

Ётар олдидан Шаҳноза ширин жилмайди.

• 
  Бугун уйимизга меҳмон келди... Ҳайрон бўлдим.
  
• 
  Қанақа меҳмон?
  
• 
  Топинг-чи? — Индамай елкамни қисдим.
  
• 
  Тополмайсизам! — Шаҳноза менинг ёстиғимни қучоқлаб туриб, болаларча содда қувлик билан кулди. — Узоқ қариндошларингиз орасида хушторингиз бормиди? — Эркаланиб бурнимни беозор чимчилади. — Қани, эслаб кўрсинлар-чи!
  
• 
  Жиннимисан! — дедим кулиб.
  
• 
  унақасиз-да! — У шодон қаҳ-қаҳ урди. — Демак, бор экан-да! Бетоқат қараб турганимни кўриб тушунтирди:
  
• 
  Бугун фолбин келди. Холаваччангизми-ей, аммаваччангизми-ей... узоқ қариндошингизнинг қизи бор экан. Сиздан умидвор экан... Сиз бевафолик қилиб, ташлаб кетибсиз. Шунга... «боғлаб» қўйганмиш... Яхшимас-да, бир бечорани куйдириб, бошқасига уйланиш...
  

Шаҳноза яна кулди. Кулгиси йиғига ўхшаб кетди.