Баҳтли оила 1 Кириш

Намунали ота
Умматини маънавий отаси ҳисобланган Ҳазрати Пайғамбар уйида ҳам энг гўзал ота 
намунаси бўлганлар. Уйланиш ва бола-чақа сохиби бўлишни ташвиқ қилганлар, 
болаларнинг тарбиясига кўпроқ аҳамият берганлар.
Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.)нинг фарзандлари
Расулуллоҳнинг (с.а.в.)ни Ҳазрати Ҳадичадан (р.а.): икки ўғил, тўрттаси қиз жами 6 
фарзанди дунёга келган эди. Бундан ташқари Мариядан Иброҳим исмли бир ўғиллари 
туғилган эди.
Ҳадича онамиз (р.а.)дан бўлган илк ўғилларини исми Қосим эди. Арабларнинг 
одобига кўра, ота илк ўғлининг исми билан чақирилар эди. Шунинг учун 
Пайғамбаримизни (с.а.в.) Абул Қосим (Қосимнинг отаси) дейишарди. Аммо Иброҳим 
ҳали энди юра бошлаган пайтда вафот этган. Қосимдан кейин Зайнаб, Руқия, Умму 
Гулсум ва Фотималар дунёга келди. Фотима қизларининг энг кичиги эди. Пайғамбар 
(с.а.в.) иккинчи ўғлларининг исми Абдуллоҳ эди. Бу бола "ат-Тоҳир", "ат-Тоййиб" 
лақаблари билан чақирилган.
155

---

Расулуллоҳнинг (с.а.в.) Ҳазрати Фотимадан (р.а.) ташқари ҳамма фарзандлари 
ўзларидан олдин вафот этганлар. Ҳазрати Фотима (р.а.) Пайғамбаримиздан олти ой 
кейин риҳлат қилганлар.
Зайнаб холаси Робиянинг ўғли Абул Асга, Руқия ва Умму Гулсум эса Ҳазрати 
Усмонга турмушга чиққанлар. Шунинг Ҳазрати Усмонга "зун-нурайн" (икки нур эгаси) 
дейилган (р.а.).
Ҳазрати Фотима (р.а.) эса Ҳазрати Алига (р.а.) турмушга чиққанлар. Пайғамбар 
(с.а.в.)нинг насллари Фотимадан (р.а.) туғилган неваралари Ҳазрати Ҳасан ва Ҳазрати 
Ҳусайн билан давом этган.
Мариядан туғилган Иброҳим эса 18 ойлик пайтида вафот этган. Ҳазрати Пайғамбар 
(с.а.в.)нинг уйларидабулардан ташқари Ҳазрати Али, Зайд ибн Хориса ва тез-тез 
келадиган Ҳазрати Ҳадича ва Умму Салама оналаримизнинг аввалги эрларидан бўлган 
фарзандлари бўларди.
Болаларни севишлари
Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.) болаларни жуда яхши кўрганлар, болаларни туяларига 
миндириб, уларни беҳад севинтирардилар. Уларга салом берардилар. 
Бир кун Холид ибн Саид исмли саҳоба (р.а.) кичик қизи билан пайғамбаримизни 
(с.а.в.) зиёрат қилишга келди. Қиз Ҳабашистонда туғилгани учун Пайғамбаримиз 
(с.а.в.) унга Ҳабаш тилида "Гўзал қиз" деб, ёнларига олганлар, қизим у билан ўйнашиб, 
икки курак суяги орасидаги "Пайғамбарлик муҳри"ни ўйнашга рухсат берганлар. 
ўзларига ҳадя қилинган матони бу қизга берганлар. Пайғамбаримиз (с.а.в.) шундай 
деганлар:
"Аллоҳ кимларгадир болаларни севдиради, улар севсалар оловдан қутуладилар".
Пайғамбаримиз (с.а.в.) намоз ўқиётган пайтларида йиғлаётган бола овози келса, бола 
ва онаси қайғу чекмасин, деб намозни қисқа қилардилар. Расулуллоҳ (с.а.в.) 
қўлларидаги меваларни аввал болаларга бериб, уларни қучоқлаб ўпардилар. Бир куни 
болаларни қучоқларига олиб турган пайтларида бир бадавий келиб:
- Сиз болаларни шундай яхши кўрасизми? Менинг ўн неварам бор, ҳалигача 
биронтасини қучоғимга олмаганман? - деган эди. Кейин Расулуллоҳ (с.а.в.):
- Ундай бўлса, Аллоҳ сени шафқат туйғусидан маҳрум қилибди, - дедилар.
156

---

Пайғамбаримиз (с.а.в.) Мадинага келганларида Ансор қизлари қарши олишга 
чиққанлар, севинч ва мақтов ифода этадиган қўшиқлар айтган эдилар. Ҳазрати 
Пайғамбар (с.а.в.) бу болаларнинг бошларини силадилар ва сўрадилар:
- Сизлар мени яхши кўрасизми?
Ҳаммаси бир овоздан:
- Ҳа яхши кўрамиз, - деганларида Расулуллоҳ (с.а.в.):
- Мен ҳам сизларни ҳаммаларингизни яхши кўраман, - дедилар.
Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.) фақат ўз болаларини ва мусулмонларни болаларини эмас, 
мусулмон бўлмаган болаларни яхши кўриб, улар билан қизиқар эдилар. Касал бўлган 
бир яҳудийнинг боласини зиёрат қилганлари маълум.
Бир урушда иккита ҳарбий бўлим орасида қолган бир неча бола ўлган эди. Кейин 
буни эшитган Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.) жуда хафа бўлганлар. Буни кўрган саҳобалар:
- Эй, Аллоҳни Расули? Нимага бунча хафа бўласиз? Ахир улар кофирларнинг 
болалари эмасми? - дедилар.
- "Бу болалар Аллоҳга шерик қўшган кофирларнинг болалари бўлса ҳам, сиздан 
яхшидирлар. Диққат қилинглар, болаларни ўлдирманглар, болаларни асло 
ўлдирманглар. Ҳар туғилган бола Ислом хулқ-атвори билан туғилади".
Болаларнинг орқасидан кўзёш тўкишлари
Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.) Аллоҳнинг тақдирига доимо рози бўлганлари шубҳасиз. 
ўғиллари Қосим вафот этганида қайғуга ботиб, қабристонга олиб кетарканлар, 
Куайкиан тоғига қараб:
- Эй тоғ! Менинг ўрнимда сен бўлганингда йиқилар эдинг, - деган эдилар.
Қизлари Зайнабни ўз қўллари билан қабрга қўйдилар. Қабрга қўяркан қайғули 
эдилар. Қабр ичида бироз тургандан кейин севиниб чиқдилар ва:
- Зайнабнинг заифлигини ўйлаб, унга қабр азоби ва қабрнинг сиқишини 
енгиллатиши учун Аллоҳга дуо қилдим. У ҳам дуойимни қабул қилиб, енгиллатди, - 
дедилар.
157

---

Қизлари Умму Гулсумнинг жаноза намозини ўқиган ва кўзлари ёшга тўлиб қабрнинг 
бошига ўтирган эдилар. Қайғудан қабрга туша олмай, бошқасини туширган эдилар. 
ўғли Иброҳим вафот этаётганда уни қучоғларига олиб, кўз ёши тўка бошладилар. 
Абдураҳмон ибн Авф:
- Сиз ҳам йиғлаяпсизми, эй Расулуллоҳ? Бундай йиғлашни халққа сиз ман қилган 
эдингизку, - дегач, Расулуллоҳ:
- Эй Авф ўғли! Бу бир марҳамат ифодасидир. Мен фақат унда бўлмаган хислатларни 
санаб, ўлик учун бақириб-чақириб йиғлашни ман қилдим. Раҳм қилмаганга раҳм 
қилинмайди. Кўз йиғлайди, қалб ғам чекади, бир буюк Раббимизнинг рози бўладиган 
сўздан бошқасини айтмаймиз. Эй Иброҳим биз сендан айрилганимизга жуда хафамиз.
Иброҳим менинг ўғлимдир. У кўкрак эмадиган чоғида ўлган бир қўзиғочдир. 
Жаннатда унинг эмизиклик муддатини тамомлаш учун икки она тайинланган.
Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.) бола туғилар-туғилмас у билан қизиқар эдилар. Бир 
қулоғига азон, бир қулоғига иқомат ўқирдилар. Уларга чиройли исм қўярдилар. Хурмо 
чайнаб, боланинг томоқларига суртар эдилар.
Пайғамбаримиз болаларни туғилганлиги ҳақида хабар олиб келувчиларга ҳадя берар 
эдилар. ўғли Иброҳимнинг туғилганини айтган Рофийга бир қул берган эдилар.