Баҳтли оила 1 Кириш

Ота-онага хизмат
Бир одам Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.)нинг ёнларига келиб, ҳижрат қилишда сизга
шерик бўлгани келдим, ота-онам эса йиғлаб қолишди, - деди. Расулуллоҳ (с.а.в.) унинг
бу гапига жавобан:
- Ота-онанг ёнига бориб, уларни қандай йиғлатган бўлсанг, шундай кулдир, - 
дедилар.
96

---

Яна бир саҳоба (р.а.) Расулуллоҳ (с.а.в.)нинг ёнларига келиб, жиҳод қилмоқчи 
эканлигини айтди. Расулуллоҳ (с.а.в.) ундан:
- Ота-онанг соғ-омонми?
- деб сўрадилар. У 
"Ҳа"
деб жавоб берди.
Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.):
"Уларга хизмат қилиб жиҳод эт",
- дедилар.
Ота-она дуоси
Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.) уч дуони мутлақо қабул бўлиши айтганлар: Мазлум 
кишининг, мусофирнинг ва ота-онанинг фарзандига қилган дуоси.
Ота-онанинг розилиги ва дуоси умрга баракот беради. Қарғиши эса... Ота-онасидан 
қарғиш олган кимсаларнинг тириклик пайтларидаёқ охиратлари куйган. Ота-онага 
қарши бўлиш гуноҳи кабира – катта гуноҳ ҳисобланади. Аллоҳ розилиги уларни 
розилиги биландир.
Анас ибн Молик (р.а.) ҳикоя қилади:
Алқама исмли бир йигит бор эди. У бир кун касал бўлиб аҳволи оғирлашди. Вафот 
этишини ўйлаган биттаси унинг боши учида ўтириб "Ла илаҳа иллаллоҳ"ни такрорлар, 
унинг бўлса, калимаи тавҳидга сира тили айланмади. Аҳвол Ҳазрати Пайғамбар 
(с.а.в.)га айтилгач, Пайғамбаримиз (с.а.в.):
- Алқаманинг ота-онаси тирикми? - деб сўрадилар.
- Отаси ўлган, қари онаси бор, - дедилар. Пайғамбар (с.а.в.)имиз хабар юбориб, 
онасини чақиртирдилар. Аёл келгач, Расулуллоҳ (с.а.в.) ундан "Алқама қанақа одам" 
деб сўрадилар. Она деди:
- Эй, Расулуллоҳ! ўғлим намозини ўқийди, рўзасини тутади. Жуда ҳам кўп садақа 
беради.
Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.) "у билан муносабатингиз қалай", - деб сўрадилар.
- Эй, Расулуллоҳ! Мен ўғлимдан норозиман, - деди.
- Нимага?
97

---

- Хотинини мендан афзал кўради. Менга қулоқ солмасдан, хотинига итоат этади. 
Расулуллоҳ (с.а.в.):
- Онаси норизо бўлибди, тили эса "Ла илаҳа иллаллоҳ"ни айта олмайди, - дедилар.
Ҳазрати Пайғамбар (с.а.в.) кейин Билолга Алқамани ёқиш учун ўтин тўплашни 
буюрдилар. Буни тушунган она чидай олмади ва:
- Эй, Расулуллоҳ! Қалбимнинг бир парчаси бўлган ўғлимни оловда ёқишингизга 
менинг кўнглим қандай чидайди? - деди.
- Аллоҳ ўғлингизни кечириши учун сизнинг розилигингизни олиши керак. Сиз 
ундан рози бўлмагунингизча унинг намози ҳам, садақаси ҳам қабул бўлмайди. 
Қиёматда эса жаҳаннам ўтида ёнади, - дедилар Ҳазрати Расулуллоҳ (с.а.в.).
Аёл бундан таъсирланиб кетди ва қўлларини кўтариб дуо қилди:
- Аллоҳнинг, сизларнинг гувоҳлигингизда айтаманки, мен ўғлимдан розиман.
Расулуллоҳ Билолга: - Бориб кўрчи "Ла илаҳа иллаллоҳ" деб айта оляптими? - 
дедилар. Билол эшикнинг ёнига етганида Алқама шаҳодат келтирди ва жон таслим 
қилди. Ювилиб кафанлангач, Расулуллоҳ (с.а.в.) унинг жанозасини ўқидилар ва дафн 
қилдилар. Кейин қабрни бурчагида туриб, дедилар:
- Эй, аҳли мўъминлар! Кимки хотинини онасидан устун кўрса, Аллоҳ уни 
лаънатлайди. Ундайларнинг на тавбаси ва на садақаси қабул бўлади.
Бу ҳадисни турли шаклларда Табароний ва Аҳмад ибн Ҳанбал ривоят қилганлар.