126
Kredit to‘g‘risidagi nazariyalarni ikki guruhga bo‘linadi. Ularning birinchisi
kreditning naturalistik nazariyasi deb nomlanadi. Bu nazariyaning asoschilari
bo‘lib A.Smit va D.Rikardolar hisoblanadilar.
Bu nazariyaga asosan kreditning ahamiyati pasaytiriladi, ya’ni kredit faqat
jamiyatda taqsimlangan kapitalni alohida ishlab chiqaruvchilar o‘rtasida qayta
taqsimlash shakli bo‘ladi va kengaytirilgan takror ishlab chiqarish omili bo‘la
olmaydi.
Bu nazariyaning asosiy yo‘nalishlari quyidagilardan iborat:
- kredit moddiy qiymatliklarni bir qo‘ldan ikkinchisiga o‘tkazishda texnik
vosita (qurol) bo‘lib hisoblanadi;
- kredit ob’ekti bo‘lib natural (ishonchsiz) ashyoviy boyliklar hisoblanadi;
- ssuda kapital haqiqiy kapitalga tenglashtiriladi va uni harakati ishlab
chiqarish kapital harakatiga mos keladi;
- banklar moddiy qiymatliklarni bir mulk
egasidan ikkinchi mulkdorga
o‘tkazib beruvchi vositachi sifatida ishtirok etadi.
Yuqorida ko‘rib o‘tilgan kredit nazariyasi yo‘nalish namoyondalari
tomonidan kredit to‘g‘risida va uni takror ishlab chiqarish jarayonida noto‘g‘ri
xulosaga kelganliklarini bildiradi. Chunki, ular kreditni (ssuda kapitalini)
harakatini, ishlab chiqarish kapitali, tovar kapitalini harakatini noto‘g‘ri ko‘rsatib
beradilar. Xattoki kreditni qayta taqsimlash funksiyasini ham oxirigacha olib bera
olmaydilar. Bu nazariya tarafdorlarining kamchiligi shunki, ular kreditni ishlab
chiqarishga bevosita bog‘liq, lekin ishlab chiqarish u hech qanday ijobiy ta’sirini
ko‘rsatib bera olmaganlar. Xaqiqatda esa kredit ssuda kapitalining harakatini
natijasi bo‘lib,
ikki xususiyatga ega, ya’ni kredit kengaytirilgan takror ishlab
chiqarishga ta’sir ko‘rsatishi, yoki unda qarama - qarshiliklarni ham vujudga
keltirishi mumkin.
Ammo naturalistik nazariyotchilarning kamchiliklariga qaramay ularning
qarashlarida ham nozitiv fikrlar (mulohazalar) bor. Masalan, bu nazariya
tarafdorlari fikriga ko‘ra kredit haqiqiy kapitalni yaratmasligi, balki faqat ishlab
chiqarish jarayoniga ta’sir ko‘rsatishi, ya’ni kreditni bevosita ishlab chiqarish bilan
bog‘liq ekanligini bilib bera olganlar.
Kreditni rolini (o‘rnini) bo‘rttirib ko‘rsatadigan
nazariya bu - kreditni
kapitalini yaratish nazariyasidir. Bu nazariya asoschilari - ingliz iqtisodchilari Dj.
Lo (XVIII) va G. Makleod (XIX) hisoblanadilar. Bu nazariyaning negizi shuki-
kredit hech qanday ishlab chiqarish jarayoniga bog‘liq emas va u iqtisodiyotda hal
qiluvchi o‘rinni egallaydi. Ular kreditni pul va boyliklar bilan bir qatorga
qo‘yadilar. Kapitalni yaratish nazariyasining asl ma’nosi bo‘yicha banklar kreditni
berish orqali kapital yaratadilar, kredit hajmi banklarning o‘zlari ishlab
chiqaradigan kredit siyosatiga bog‘liq. Shuning uchun banklar qanchalik
chegaralanmagan miqdorda kreditni kengaytirishlari va bu yo‘l bilan ishlab
chiqarishni kengaytirishga asos yaratishlari mumkindir.
Banklar “kredit fabrikasi” degan tushuncha
shu nazariya tarafdorlari
tomonidan vujudga keltirilgandir.
Kreditning kapitalini yaratish nazariyasi tarafdorlari banklar tomonidan
berilayotgan kredit hajmi bank hohishiga emas balki, takror ishlab chiqarish
127
jarayonining ob’ektiv zaruriyatidan (xoxishidan) kelib chiqishi, hamda kreditni
haqiqiy kapital bilan almashtirib yuboradilar.
Kreditning bu nazariyasining davomchilari bo‘lib, avstraliya professori I.
Shumeter, nemis bankiri A. Tan va ingliz iqtisodchilari Dj. M.Keyns va R. Xoutri
hisoblanadilar.
Shumeter va Tanlar banklarning kuch - kudratini oshirib yuboradilar, va
hech qanday chegarasiz beriladigan kreditlar takror
ishlab chiqarish jarayonini
hamda iqtisodiy usishning asosiy kapitali bo‘lib hisoblanadilar deb qaraydilar.
Shunga ko‘ra bu qarashlar kreditning “ekspansion kredit nazariyasi” nomi bilan
olamga mashhurdir. Ushbu nazariya orqali iqtisodchilar mamlakatdagi inflatsiyani
oqlamoqchi bo‘ladilar.
Biroq kreditning bu nazariya bo‘yicha davomchisi bo‘lgan Dj. Keyis o‘zida
kerakli bo‘lgan qarashlardan yaxshi (ijobiy) tomonlarini olgan holda kreditni
iqtisodiyotni tartibga solish vositasi deb qaraydi va isbotlab beradi. Chunki banklar
tomonidan kreditlash iqtisodiyot talabiga asosan berilishi, talab oshsa taklif ham
oshishi mumkinligini e’tirof etadi. Bunga tarixiy misollar yetarli. Masalan,
mamlakatda iqtisodiy rivojlanish o‘zgarishi natijasida kreditga bo‘lgan talab ham
oshadi va aksinchadir. Kreditning ortiqcha berib yuborilishi
bozor iqtisodiyoti
sharoitida qo‘shimcha kreditlarning inflyatsiyaning vujudga kelishiga sababchi
bo‘lib kelishi mumkindir.
Do'stlaringiz bilan baham: