Badiiy asar tahlilida pedagogik texnalogiyadan foydalanish

Ishonch bilimdan farq qiladi. Ishonch uzoq vaqt kuzatishlar, shaxsiy tajribalar, shaxsiy kechinmalar orqali yaratiladi”¹, – deb yozganida, adabiyotning tengsiz ma’naviy o‘rnini nazarda tutgan edi. Olimning bu qarashi tahlilsiz bilim ishonchga aylanmasligini anglatishi jihatidan g‘oyat ahamiyatlidir.

Subutoy Dolimov adabiyotga ijtimoiy yondashuv keng yoyilgan, har qanday asarga unda aks etgan mavzuga qarab baho berish avj olgan, adabiy hodisalarga boshdan oyoq auditoriyaiy-partiyaviy nazar bilan qarash hukmronlik qilgan davrlarda ham badiiy asar talabaga zavq berishi, uning tuyg‘ularini tarbiyalashi kerakligini aytadi. Shuning uchun ham olim badiiy matndan faqat ijtimoiy ma’no qidirib, uning estetik zavq manbai ekanini hisobga olmaydigan o‘qituvchilarning tutumidan qoniqmay, shunday degan edi: “Ba’zi ...o‘qituvchilar asarni vulgar sotsiologizm asosida analiz qiladilar va natijada adabiyotning o‘ziga xos xususiyatiga e’tibor etmaydilar, adabiyotning estetik zavqni tarbiyalashdagi muhim xizmatini yo‘qqa chiqaradilar”². Domla adabiyot o‘qituvchisi asardan, birinchi navbatda, badiiy go‘zallik va estetik ma’no qidirishini astoydil istar edi.

Badiiy asarni o‘rganishning uchinchi yo‘li