Аввало шуни айтиш керакки, Қуръони Карим ва ҳадиси шарифларда раҳбарлар тушунчаси қандай сўз билан ифодаланганининг ўзиёқ кишига бу борада керакли хулоса бера олади. Зеро, одатда ном беришда туйғу ва қарашлар ифодаланади

3-афсона: Раҳбар ўз соҳасида бой тажрибага эга бўлиши лозим
Маълум бир соҳада тажрибанинг йўқлиги номзоднинг компанияни бошқаришига тўсқинлик қилмаслиги керак, дея ишонч билан таъкидлайди Executive Headhunters компанияси мижозларга хизмат кўрсатиш бўйича директор Элисон Райан. Унинг фикрича, «директорлар кенгашлари аксар ҳолларда бош директор компания йўналишига хос бўлган соҳанинг пухта билимдони бўлиши керак, деб ҳисоблайди. Бироқ тадқиқотлар бунинг аксини кўрсатмоқда. Яъни, айнан бошқа соҳаларда раҳбарлик тажрибасига эга бўлганлар яхши натижаларга эришишади». Бундай раҳбарлар компанияга янги ғоялар, истиқбол ёки тажрибаларни олиб келади. Райаннинг айтишича, бунда уларга соҳада қотиб қолган қарашларни билмаслиги қўл келади. Райанга кўра, керакли билимлар ўз вақтида келади. Бошқа соҳалардаги бой тажриба, юқори ақлий қобилият ва ходимларни бошқара олиш хусусияти соҳа ёки маҳсулотни батафсил билишдан муҳимроқдир. 
4-афсона: Раҳбар авторитар бўлиши керак
Кўпчиликнинг фикрича, бош директор бераҳм, шафқатсиз бўлиши керак. Ўз вақтида бу ғояни Жек Уэлч оммалаштирди. У ҳар йили ходимларини 3 гуруҳга тақсимлар эди. Энг яхши 20 фоизи мақтовлар олиб, юқори лавозимларга тайинланар эди. 70 фоизи қайта ўқитилган, қолган 10 фоизи, дод-фарёдга қарамай ишдан ҳайдалган. 
Силвернейл турли компаниялар раҳбарлари билан танишар экан, авторитар бошқариш услуби бизнесга зарар етказади, деган хулосага келди. «Жек Уэлч — ажойиб инсон. Бошқалар унинг айрим жиҳатларини ўзлаштиришга уринар экан, барчаси ёмон тугайди. Айрим инсонларнинг онгида қўрқитиш етакчиликнинг айни ўзидир, деган фикр ўрнашиб қолган», - дейди Силвернейл. Лекин кўплаб муваффақиятли раҳбарлар ўз табиатларидан келиб чиққан ҳолда қатъиятли инсонлардир. GhSMART консалтинг фирмаси аниқлашича, бу сифат директор лавозимида мақсадга эришиш эҳтимолини 12 карра кучайтиради. Омадли раҳбарлар тўғри қарор қабул қилишни билади ва буни ишонч билан амалга оширади. Аммо, аксар ҳолларда ходимлар, директорлар кенгаши ва акциядорлар билан фикрлашади. Раҳбар жуда ҳам юмшоқкўнгил ёки қаттиққўл бўлмаслиги керак. Тўғри, барчанинг бирдек кўнглини топиш мушкул, лекин диктатор ҳам бўлмаслик керак, ахир. Энг яхшиси олтин мувозанатни сақлашдир. Литкина-Ботельо бу хусусда шундай фикрда: «Компания раҳбарини оркестр дирижёрига ўхшатиш мумкин. Раҳбар акциядорларни ва ходимларни ҳам компания фаровонлиги учун ўз ортидан бирдек эргаштира олиши керак. Бунда у ёки бу томонга ён босиш мақсадга мувофиқ эмас».