Asimptota

Ikki to’g’ri chiziq orasidagi burchak parallelik 
va perpendikulyarlik shartlari. 
Ikki to’g’ri chiziq orasidagi burchak deb, ularning kesishishidan hosil
bo’lgan To’rtta burchakdan biriga aytiladi, qaysikim u qolganlaridan katta emas . 
Ikkita to’g’ri chiziq orasidagi yo’nalgan burchak deb, ularning shunday
va
yo’naltiruvchi vektorlar orasidagi 
 (
 , 
)=
burchagiga aytiladiki,
(
, 

yoki

Agar 
va
berilgan to’g’ri 
chiziqlarning ixtiyoriy yo’naltiruvchi vektorlari bo’lsa va
(i, j)
bazisgacha
nisbatan
(
,
) , (
,
)
koordinatalarga ega bo’lsa u holda

---

tg
= tg(
,
)
yoki
tg
= 

To’g’ri chiziqlarning perpendikulyarlik

sharti
AA
2
+B
1
B
2
=0
Agar to’g’ri chiziqlar
d
1
: y=k
1
 

d
2
: y=k
2
 
tenglamalar bilan berilgan bo’lsa, ular orasidagi burchak
tg
=
formula bilan topiladi . 
Bu to’g’ri chiziqlarning perpendikulyar sharti
+1=0 
formula bilan beriladi, 
ya’ni
. 
Ikkinchi tartibli chiziqlar. 

Dekart koordinatalar sistemasida har qanday birinchi tartibli ikki

o’zgaruvchili tenglama ya’ni
A +B + =0
ko’rinishdagi tenglama ( A va B
koeffisientlar bor vaqtda nolga teng emas ) to’g’ri chizaq tenglamasini
ifodalaydi. Endi ikkinchi tartibli ikki o’zgaruvchan tenglamalarni tekshiramiz.
Bunday tenglamalar bilan ifodalanuvchi nuqtalar to’plami ikkinchi tartibli
chiziqlar deyiladi. 
Isbot. 
Isbot-berilgan tasdiqning tog’riligi aniqlanadigan mushohada (bir fikrdan 
ikkinchi fikrni keltirib chiqarish) lar zanjiri Isbot-klassik matematikada fikr 
to’g’riligini o’rnatishning yagona usulidir. U matematikada o’zining bunday alohida 
rolini tezgina egallagan deyish yaramaydi. Isbot yunon geometriyasida ham birdan 
paydo bo’lgan emas Arximed (eramizdan oldingi III asrda) avval <isbotlanmagan>> natijalar haqida eslatadi. 

---

To’g’riligi ravshan bo’lgan, isbot uchun asos qilib olish haqida kelishilgan va 
ulardan boshqa xulosalar sof mantiqiy yo’l bilan keltirib chiqariladigan tasdiqlar 
(aksiomalar) deb ataladi. 
Teoremaning isboti, odatda aslida bu teoremaning qanday qilib kelish 
mumkinligi haqida biron-bir informatsiya bermaydi. XVII asrdan boshlab 
matematiklar boshqa fanlar vakillaridan farqli ravishda haqiqatni aniqlashning 
ishonchli yo’li-isbotlashga ega ekanliklarini anglay boshlagan.