Aqlingiz uchun ozuqa, kitbolar, dono fikrlar, kashfiyotlar

www.aql.uz  - aqlingiz uchun ozuqa, kitbolar, dono fikrlar, kashfiyotlar 

— Inson shunday qobiliyatga ega ekanligi uncha muhim emas, — javob berdi janob 

Epplbi.  -  Muhimi,  inson  o'shanday  qobiliyatga  ega  ekanligiga  ishonishida.  O'rtamiyona 

odam  aqli  va  gavdasi  buyuk  ishlarni  bajarishga  layoqatli,  asosiy  muammo  shundaki,  biz 

layoqatga ishonmaymiz. 

Bundan  ko'p  yillar  muqaddam  men  bir  tomosha  ko'rgandim,  gipnotizyor  zaldan 

odamlarni  tanlab,  gipnoz  qilardi.  U  kishini  stolga  yotishni  so'rab,  uni  gipnoz  holatiga 

kiritardi  va  uning  gavdasi  qattiq  va  po'latdek  bukilmaydigan  bo'lib  qolganini  uqtirardi. 

Shundan  keyin  ikkita  stul  qo'yib,  stolda  yotgan  kishining  boshini,  ikkinchisiga  oyog'ini 

qo'yardi-da  stolni  sulardi.  Gipnoz  holatiga  kirgan  kishi  qattiq  ishongani  uchun  shunday 

holatda yotaverar, gavdasi po'latdek qattiq edi. 

Keyin  sahnaga  boshqa  kishilar  chiqdi,  ularga  stolda  yotgan  qalamni  ko'tara 

olmaydilar,  deb  uqtirdi.  Bu  qalam,  dedi  gipnozchi,  ikki  tonnalik  yuk  mashinasidan  ham 

og'ir. Uni joyidan qo'zg'atish amri mahol. «Qani, urinib ko'ring-chi, — taklif qilardi u, — 

lekin bu qalamni olish mumkin emas». 

Odamlar  birin-sirin  qalamni  olmoqqa  urinardi.  Ayniqsa,  ulardan  biri  —  katta,  alp 

qomatli  pahlavonga  o'xshash  kishi  xotiramda  qolgan.  U  qalamni  olmoqchi  bo'lganida 

yuzlari burishib, peshonasi ter bosib, bilagidagi mushaklari qattiq tortishib, hatto tomirlari 

bo'rtsa-da...  qalamni  joyidan  qo'zg'ata  olmadi!  Qalamni  yosh  bola  ham  olishi  mumkin 

bo'lsa  ham,  uni  qo'zg'ata  olmaganiga  sabab  shuki,  u  ana  shu  qalamni  ko'tara  olishiga 

ishonmadi. Gipnozchi uni shunga ishontirgan edi. 

Ko'rib turganingizdek, muhimi hayotda nimagadir yetisha olishda emas, balki shunga 

yetishishga ishonishingdadir. 

Bu Haqiqiy Boylikning birinchi siri... bizning anglab yetilmagan e'tiqodimiz kuchidir. 

—  Anglab  yetilmagan  e'tiqod  kuchi?  —  takrorladi  yigitcha.  —  Biz  ishongan 

narsaning 

turmushimiz, 

yaxshilanishiga 

qanday 

ta'siri 

bo'lishi 

mumkinligini 

tushunolmayapman. 

—  Agar  sog'lom,  mutanosib  gavdali  odam  ishonchi-yu  ixlosi  bo'lmagani  sababli 

qalamni  ko'tarolmagan  bo'lsa,  sizningcha,  boy  bo'lishni  orzu  qilgan  kishi,  agar  buning 

amaliy jihatdan iloji yo'qligiga amin bo'lsa, qanday imkoni qoladi? 

O'n  besh  yil  burun  ishlarim  yaxshi  borardi.  Men  o'zimni  to'la  ta'minlangan 

hisoblardim, ishlarimga to'g'anoq bo'luvchi biron-bir muammo bezovta qilmasdi, lekin bir 

kuni  hech  kimga  keraksiz  bo’lib  qoldim,  barcha  daromadlardan,  yashash  uchun  zarur 

barcha mablag' turlaridan ayrildim. Men nima qilishni mutlaqo tasavvur ham qilolmasdim, 

kechasi  uxlayolmay,  daryo  yoqasida  sayr  qilish  uchun  chiqdim.  O'sha  yerda  butun 

hayotimni o'zgartirgan kishiga duch keldim... keksa xitoylikni uchratdim! 

— Xo'sh, shunday qilib, nima ro'y berdi? — betoqatlik bilan so'radi yigit o'sha qariya 

haqida iloji boricha ko'proq bilishga intilib. 

— U menga bir gap aytdi, uni bir umrga eslab qoldim. «Har qanday omadsizlik o'zida 

shunday miqdorda yoki hatto undan-da kattaroq omadni vujudga keltiradi». 

— Menga ham xuddi shuni aytgan edi, — tasdiqladi yigitcha. 

---