Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Glenarvan Ayrtonning plani asosan qabul qilindi deb e’lon qildi.

14 Kapitan Grant bolalari. 417

— Jon, — dedi yosh kapitanga qarab Glenar-van, — siz ham daryo bo‘yida qolib, ot-ulov olib kelishlarini kutganimiz má’qul deysizmi?
— Ha, — deb javob berdi Jon Mangls, — agar choparimiz biz o'zimiz o‘tolmagan Snou daryoidan o‘ta olsa.

Hamma botsmanga qaradi. U o‘ziga ishongan odamning tabassumi bilan jilmaydi.
— Chopar daryodan o‘tmaydi ham, — dedi u.

— 0 ‘tmaydi? — deb so‘radi Jon Mangls, hayron bo‘lib.

— U Lyuknou yo'liga qaytib boradi-da, undan to‘g ‘ri Melburnga yo‘l oladi.
— Ikki yuz ellik mil yo'lni piyoda bosadimi? — de­ di yosh kapitan.
— Yo‘q, otda, — dedi Ayrton. — Bitta sog‘ otimiz bor-ku. Unda bu yo‘lni to‘rt kunda bosib o'tish mumkin. Bunga «Dunkan»ning Tufold qo‘ltig‘iga ke-lishi uchun ketadigan ikki kunni ham qo‘shing, yana bir kun bizning manzilga kelish uchun ketadi. Demak, chopar bir haftadan keyin matroslar otryadi bilan yana shu yerda bo‘ladi.
Mayor Ayrtonning gapini bosh qimirlatib ma’qul-lab o‘tirardi, bu Jon Manglsni juda hayron qoldirdi. Shunday qilib, botsmanning taklifi bir og'izdan qabul qilindi, endi haqiqatan ham pishiq bo‘lgan bu planni amalga oshirish qolgan edi.
— Do‘stlarim, — dedi Glenarvan, — endi faqat chopar tanlashimiz qoldi. Vazifa og‘ir va mas’uliyatli, buni yashirib o‘tirmayman. Qani, kim o'rtoqlari uchun o'zini fido qiladi? Ko‘rsatmamizni Melburnga kim olib boradi?
Vilson, Myulredi, Jon Mangls, Paganel va hatto Robert darhol bunga hozir ekanliklarini bildirdilar. Ayniqsa Jon Mangls qattiq turib oldi.