Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Glenarvan dastlab aravani chiqarib olishga kirish-moqchi bo‘ldi. U bu bizning eng muhim vazifamiz deb hisoblardi. Og‘ir aravani ko‘zdan kechira boshladilar.

21. 
    kattagina bir chuqurlikda yelim-dek yopishqoq loyga botib qolgandi. Oldingi g‘ildiragi butunlay loyga kirib ketgan, keyingi g'ildiragi esa o‘qigacha botgan. Bunday katta aravani odamlarning va otlar bilan ho‘kizlarning baravar zo‘r berishi bilan ham chiqarib olish oson ish emas.
    

— Har nima bo'lganda ham, tezroq harakat qilish kerak, — dedi Jon Mangls, — loy quriy boshlagandan keyin uni chiqarib olish yana ham qiyin bo‘lib qoladi.

— Qani, bo‘lmasa, tezroq harakat qilaylik, — dedi Ayrton.
Glenarvan, ikkala matros, Jon Mangls va Ayrton otlar bilan ho'kizlarni olib kelgani o'rmonga ketdilar. Bu baland-baland yelim daraxtlaridan iborat yoqimsiz siyrak o‘rmon edi. Bir-biridan uzoq-uzoqda tamoman qurib qolgan daraxtlari qad ko‘tarib turardi, chunki po‘stlog‘i tushib ketganiga ancha bo'lganidan ular po‘kak yig‘ish vaqtidagi po‘kak emanlariga o‘xshab qolgan edilar. Yerdan ikki yuz futcha yuqorida bir-biriga chirmashib ketgan ayanchli, yalang‘och shoxlari ko‘rinib turardi. Quruq skelet bo'lib qolgan bu daraxtlarda bironta ham qush ko‘rinmas, quruq suyakka o‘xshab yotgan tanasida bironta ham yaproq yo‘q edi. Avstraliyada go‘yo biror epidemiyaga uchra-gandek boshdan-oyoq qurib qolgan o‘rmonlar tez-tez uchraydi,- buning sababi nima ekanini hech kim bil-maydi. Na keksa yerliklar, na ularning allaqachon