Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

410

go‘rga kirgan ota-bobolari bu o'rmonlarning ko‘karib turgan vaqtini ko‘rmaganlar.
Glenarvan bu o‘lik daraxtlar ostidan borar ekan, bulut burkab yotgan osmonga qarardi, tepada go‘yo osmon gumbaziga naqshkorlik bilan o‘yib ishlagandek tuyulgan daraxtlarning mayda-mayda shoxlari ko‘ri-nardi. Ayrton na otlarni, na ho'kizlarni kecha kechqurun qo‘yib ketgan joyidan topolmay juda hay-ron bo‘ldi; tushovlab qo'yilgan hayvonlar u qadar uzoqqa ketib qolmasdi-ku!
Ularni butun o‘rmondan axtara boshladilar, lekin hech qayerdan topolmadilar. Hayron bo‘lgan Ayrton ajoyib mimozalar o‘sib yotgan Snou sohiliga qaytib keldi. Shu yerdan u ho‘kizlarini ularga yaxshi ma’lum bo‘lgan hayqiriq bilan qattiq-qattiq chaqira boshladi, lekin ho‘kizlardan darak bo‘lmadi. Botsman juda xavotirda qolgandek tuyulardi; uning ham-rohlari hayron bo‘lib bir-birlariga qarardilar.
Hayvonlarni qidirib shu tarzda bir soat vaqt o'tdi, Glenarvan endigina bu yerdan bir milcha narida qol­ gan arava yoniga qaytmoqchi bo‘lgan ham ediki, bir-dan otning kishnagani, u bilan ketma -ket ho‘kizning mag'ragani eshitilib qoldi.
— Mana bu yerda ekan ular! — deb qichqirdi Jon Mangls, baland o‘sgan gastrolobiumlar orasidan ichkariga o'tar ekan; bu butalar orasiga butun bir po-dani ham yashirib qo‘ysa bo‘lardi.
Glenarvan, Myulredi va Ayrton uning ketidan o‘sha joyga chopdilar va hayron bo‘lib qotib qoldilar: ikki ho‘kiz bilan uch ot ilgari xarom qotgan sheriklar-idek yerda cho‘zilib yotar edi. Ularning tanasi allaqa-chon sovib bo‘libdi. Mimozalar orasida o‘ljaga tash-lanish paytini kutib, och quzg‘unlar galasi qag'illardi.