Annotatsiya. «O’zbekiston tarixi» bo’yicha tayyorlagan ma’ruza matnlari fanning barcha ma’lumotlarini o’z ichiga qamrab olgan. O’quvchilarning tarix sohasidagi bilimlarini shakillantirishga qaratilgan

Qayta milliy san'ati qurish davrida qo’shiqchilik Qayta qurish yillari qo’shiqchilik sa'nati uchun ham og’ir sinovlar davri bo’ldi. Agar 1985-yilda O’zbekiston bo’yicha 13 ta konsert muassasalari ijodiy faoliyat ko’rsatgan bo’lsalar, 1988-yilda bu raqam 7 tani tashkil etadi. Bu hol respublikada konsertlar (1985-yilda 8000, 1988-yilda 5200) va ulardagi tomoshabinlar (1985-yilda 2267000, 1988-yilda 2133000) sonining keskin kamayishiga sabab bo’ldi. Konsert tashkilotlarining ijtimoiy obro’sizlanishi boisi repertuar masalasiga mafkuraviy tazyiqning kuchliligida edi. Milliy qo’shiqlar «sinfiylik»ka yot deb, madaniy me-rosga ijobiy munosabat esa millatchilik ko’rinishi sifatida talqin qilinishi 80-yillarning ikkinchi yarmida o’zbe-kistondagi mafkuraviy rahbariyatning katta xatosi bo’ldi. Madaniyat sohasini xodimlar bilan ta'minlash masalasi ham juda og’ir kechdi. Xususan, 1989-yilda O’zbekiston Respublikasi Madaniyat vazirligiga qarashli klub muassasalarida xizmat qilayotgan 7261 xodimning faqat 1179 tasi, ya'ni 16,2%igina oliy, 35,2%i o’rta max-sus ma'lumotga ega edi. Resupblika viloyatlari bo’yicha tahlil qilganda bu ko’rsatkich yanada beqaror bo’lganini ko’rish mumkin. Masalan, Xorazm viloyatida oliy ma'lumotli madaniyat xodimlari 20,8% ni tashkil etgan holda, Sirdaryo viloyatida bu raqam 8,5%ni, Buxoroda 10,l%ni tashkil qildi.

Kommunistik mafkura, ma'muriy-buyruqbozlik ti-zimiga asoslangan dunyoqarash va mustabid boshqaruv usuli O’zbek milliy madaniyatini kamsitish yo’lidan bordi. Bu o’tmish madaniyatimiz, milliy merosimizga munosabatda ayniqsa aniq ko’rindi. Ma'lumki, o’zbe-kiston o’zining boy madaniy va tarixiy yodgorliklari bilan jahonni doim lol qoldirib kelgan. Biroq ularni asrab-avaylab, kelgusi avlodlarga yetkazish rasmiy siyosat «buyurtma»si bilan amalda yo’qqa chiqarildi.

1989-yilda O’zbekiston bo’yicha 9310 ta harakatsiz madaniy va tarixiy yodgorliklar hisobga olingan. Ulardan faqat 6466 tasi, ya'ni 70% i davlat muhofazasiga olingan. Davlat muhofazasiga olingan yodgorliklarni saqlash, ta'mirlash ishlari ham o’lda-jo’lda bo’lgan.

Tarixiy-madaniy yodgorliklar, obidalardan boshqa maqsadlarda foydalanish ayniqsa avj oldi. Toshkent shahrining o’zida yigirmaga yaqin yodgorliklar ijarachi-lar, turli tashkilotlar, korxonalar tomonidan band etildi. Ko’plab joylarda o’ta mas'uliyatsizlik oqibatida tarixiy obidalar, xalq madaniy merosi yo’q qilindi. Navoiy viloyatining Xatirchi tumani hududidagi Soqitepa, 1-Uchtepa, Kattatepa, Zartepa, Shag’altepa, Baxcbika-lontepa kabi qo’rg’onlar vayron etildi. Shunday qilib, 80-yillarning ikkinchi yarmida O’zbek milliy madaniyatida ma'lum siljishlar ro’y berdi. Biroq ma'naviy sohaga kommunistik mafkura ta'siri hali juda kuchli edi va uni to’liq bartaraf etmasdan milliy va bay-nalmilal madaniyatni umumxalq ijtimoiy ongiga singdirib bo’lmasdi.