Annotasiya

Təhsilin fenomenoloji modeli. Bu model öyrənənlərin şəxsi-psixoloji xüsusiyyətlərinə, onların istəklərinə və tələbatlarına eh­tiyatla və hörmətlə yanaşılmasına, təhsilin şəxsi xarakter da­şı­ma­sına üstünlük verir. Onun tərəfdarları məktəbə “təhsil konveyeri” kimi baxmağı inkar edirlər. Onlar təhsilə humanist nöqteyi-nə­zərdən baxır, onun insan təbiətinə tam və adekvat olmasını əsas məq­səd kimi qarşıya qoyurlar. Hər bir öyrənənin özünütanımasına, təbii potensialını reallaşdırmasına, dinamik inkişafını təmin et­mə-sinə müvafiq şərait yaradırlar.

Təhsilin qeyri-institusional modeli. Bu modelin tərəf­darları təhsilin təşkilini sosial institutlardan, xüsusi halda məktəb və ali təhsil müəssisələrindən kənarda təşkilinə üstünlük verirlər. Onun “təbiətin qoynunda”, internetin köməyilə, “açıq məktəb” şəraitində, distant təhsil yolu ilə və s. həyata keçirilməsini məqbul hesab edirlər.

Bu model əsasında təhsilin və ya konkret təhsil müəssisə-sinin tədris-təlim prosesinin təşkili ilə bağlı əsas funksiyalarını aşağıdakı kimi qruplaşdırmaq məqsədəmüvafiq hesab edilir: təh­silin məqsədi; təhsilin məzmunu; təhsil prosesinin təşkili formaları; təhsilalmanın vəsitə və üsulları; real təhsil prosesinin təlim, tərbiyə və insan inkişafı birliyinin təminatçısı olması; təhsil prosesinin subyektləri və obyektləri; təhsil mühiti; baxılan tədris müəssisə-sində tədris-təlim prosesinin nəticələri, başqa sözlə, öyrənənlərin təhsillik səviyyəsi¹.

***

Araşdırmalar göstərir ki, XXI əsrin əsas kapitalı ölkələrin maliyyə imkanları və təbii resurslarının zənginliyi deyil, onların intellektual po­ten­sialı olacaqdır. Dünyanın aparıcı ölkələrinin inki­şaf tendensiyası göstərir ki, intellektual potensialın forma­laşması üçün təhsilin modernləşməsi aşağıdakı prioritet istiqamətlər üzrə aparılmalıdır:

• 
  millilik və bəşərilik;
  
• 
  qabaqlayıcı təhsilvermə;
  
• 
  universal biliklərə yiyələnmə;
  
• 
  bütün həyatboyu təhsilalma;
  
• 
  yeni maliyyələşmə modelinə keçid.