Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

 

Shu payt Alkimyogarning gapi yodiga tushdi: «Pulning senga nima keragi bor, agar 

oʻlishingga toʻgʻri kelsa? Pul ajalingni bir lahzaga ham kechiktirolmaydi». 

— Men xazina qidirayapman! — baqirdi Santyago. 

 

Yorilib, qoni qotgan lablarini zoʻrgʻa qimirlatib, u qaroqchilarga tushida ikki marta misr 

ehromlari poyiga bekitilgan xazinani koʻrganini gapirib berdi. 

 

Qaroqchilar sardori uzoq jim turdi va keyin sheriklaridan biriga murojaat qildi: 

— Uni qoʻyib yubor. Unda boshqa hech narsa yoʻq, bu quymani u biror joydan 

oʻmargan. 

 

Santyago yiqildi. Qaroqchilar sardori uning koʻziga qaramoqchi boʻldi, biroq 

boʻzbolaning nigohi ehromlarga qadalgan edi. 

— Ketdik bu yerdan, — dedi sardor sheriklariga, keyin oʻgirilib Santyagoga dedi: 

— Men seni shuning uchun tirik qoldirayapmanki, sen bunaqa ahmoq boʻlish 

yaramasligini tushungin. Xuddi oʻsha joyda, hozir sen turgan joyda, mening oʻzim ikki 

yil burun ayni bir tushni bir necha marta koʻrdim. Tushimda koʻrinishicha, goʻyo men 

Ispaniyaga borishim kerak, u yerda bir vayrona cherkov bor emish, unga choʻponlar 

qoʻylarini qamab tunarmish, omborxonasida tutanjir oʻsib chiqqanmish, shu cherkovni 

qidirib topishim kerakmish. Biroq men tush koʻrdim, deb sahroda tentirab yoʻl kezadigan 

ahmoq emasman. 

 

Shu gapdan keyin qaroqchilar ketishdi. 

 

Santyago azob bilan oʻrnidan turdi va soʻnggi bor ehromlarga qaradi. Ular boʻzbolaga 

tabassum qildi, u ham javoban kulib qoʻydi va yuragi baxt-saodatga toʻlganini his etdi. 

 

U oʻz xazinasini qoʻlga kiritdi. 

 

XOTIMA 

Boʻzbolaning ismi Santyago edi. U vayron boʻlib yotgan cherkovga yetib kelganida 

allaqachon qorongʻu tushgan edi. Omborxonada hanuz tutanjir koʻkarib turar, oʻyiq 

gumbazdan, xuddi burungiday, yulduzlar koʻrinardi. U bir oqshom otari bilan shu yerda 

tunaganini esladi, oʻshanda, koʻrgan tushini aytmaganda, tun xotirjam oʻtgandi. 

 

Hozir u yana shu yerda. Biroq bu safar qoʻylarini haydab kelgani yoʻq. Uning qoʻlida 

belkurak bor edi. 

 

U osmonga uzoq tikildi, keyin toʻrvadan vino olib, bir qultum ichdi. Bir safar oqshom 

sahroda yulduzlarga termilgani va Alkimyogar bilan vino ichgani yodiga tushdi. Orqada 

qancha yoʻl qolib ketganini va Tangri unga qanaqa gʻaroyib usul bilan xazinaga ishora 

qilganini oʻyladi. 

---