Алиф, лам, мим. Ҳуруфи муқаттаъа, яъни узуқ ҳарфлар Қуръони Каримнинг 29 сураси бошланишида келган. Олтита сурада эса айнан «алиф, лам, мим»

Аллоҳ уларнинг яширган ва ошкор қилган нарсаларини сезиб туришини билишмасмикин?

Улар орасида саводсиз, Китобдан бехабар, фақат ёлғон орзуларга берилиб, гумон қиладиганлари бор.

Ўз қўллари билан китоб ёзиб, сўнг бир оз қийматини ошириш учун уни «Бу − Аллоҳ ҳузуридандир», дейдиганларга ҳалокат бўлсин! Уларга ёзганлари сабабидан ҳалокат бўлсин, топган фойдалари сабабидан ҳалокат бўлсин!

(Яҳудийлар): «Бизга жаҳаннам ўти бир неча кунгина тегади, холос», дейишади. (Эй Муҳаммад): «Аллоҳдан аҳд олганмисизлар, зеро, Аллоҳ аҳдини бузмайди ҳам ёки билмаган нарсаларингизни Аллоҳ номидан сўзлаяпсизларми?!» денг.

Йўқ! Ким гуноҳ қилган бўлса ва гуноҳи уни ўраб олган бўлса, ана ўша дўзахийдир ва унда абадий қолади.

Иймон келтириб, яхши амалларни қилувчилар жаннатийлардир ва унда абадий қолишади.

Бани Исроилдан: «Фақат Аллоҳга сиғинасизлар, ота-онага, қариндошларга, етим ва муҳтожларга яхшилик қиласизлар, одамларга яхши гапиринглар, намозни адо этинглар ва закотни беринглар», деб аҳд олган эдик. Кейин озчиликдан бошқаларингиз юз ўгириб кетдинглар.

Сизлардан: «Ўзаро қон тўкманглар ва бир-бирингизни ватанидан чиқарманглар», деб аҳд олган эдик. Кейин гувоҳлик бериб, иқрор ҳам бўлгандинглар.

Лекин кейинчалик ўз кишиларингизни ўлдиряпсиз, баъзи гуруҳларни ватанидан чиқаряпсиз, гуноҳ ва зулм билан уларнинг душманларига ёрдам беряпсиз. Агар асирлар келса, уларни товон билан қутқариб оласизлар. Ҳолбуки, уларни ҳайдаш ҳаром эди. Ёки китобингизнинг баъзи жойига иймон келтириб, баъзисини инкор қиласизларми? Бундай қилганларга дунёда хорлик ва расволик, Қиёмат кунида қаттиқ азоб бўлади. Аллоҳ қилмишларингиздан ғофил эмас!

Яъни ўз кишиларингиз бошқалар қўлига асир тушса, ажратиб олишга тайёрсизлар, лекин уларга ўзингиз зулм қилишингизнинг сабаби нима ва бу қандай муомала бўлди? Аллоҳ таолонинг ҳукмига амал қиладиган бўлсанглар, ҳар икки ҳолатда ҳам амал қилмайсизларми?

1.